«Буравеснік» над гняздом зязюлі
4- Уладзімір Халіп
- 30.10.2025, 11:15
- 13,386
Цікава ўсё ж, што там лятала ноччу над Рублёўкай?
Злавесныя знакі з’яўляюцца па начах у небе над Масквой. Да беспілотнікаў на зыходзе кастрычніка амаль прывыклі. А вось нешта незнаёмае і незразумелае палохае і насцярожвае вочавідцаў. З чаго б раптам над соннымі шматпавярхоўкамі з’явілася нешта імклівае і жудаснае? Нібы той самы балід, які калісьці праляцеў над Чалябінскам і выбухнуў, выбіваючы вокны. Але гэты, падобна, на такую ролю не прэтэндаваў. Пралётаў, рассыпаючы зялёнае полымя, і нібыта знік у бездані. Вочавідцы былі ашаломленыя.
Да начных налётаў дронаў тут ужо паспелі як-небудзь прыстасавацца. Што зробіш, вайна. А тут нейкі незразумелы аб’ект. Дакладна не кітайская піратэхніка. І наўрад ці НЛА. Значыць, нешта ваеннае і да крайнасці сакрэтнае. Ладна б, калі б усё гэта паўстала перад вачыма здзіўленых грамадзянаў у якой-небудзь прамысловай зоне. Чаго там толькі не бывае! Ці паблізу нафтабазы, абароннага завода, дык не. Кажуць, у Краснагорску бачылі нешта падобнае. А яшчэ ў Люберцах. І дзесьці над Рублёўскім шасэ. Было пра што падумаць. Кожнаму праезджаму і мінаку стала ўжо ясна: дабра гэта не скончыцца.
А тут яшчэ ў сетцы пайшла гуляць падазроная фотка. Позні вечар. Вуліца. Ліхтар. Ніякай аптэкі. Затое крэмлёўская вежа і сцяна — тыя самыя. А пад ёй — затрапезны пікап з кулямётам. І двое нейкіх мужыкоў у затасканых камуфляжах. Стаяць, задраўшы галовы, нібы спрабуюць зазірнуць за тую зубчастую сцяну. Ды ці не той самы дазор, якому выпаў высокі гонар адбіць паветранае нападзенне на самы сакральны аб’ект?..
Аднак з пачаткам апошняга кастрычніцкага тыдня нахлынуў неўтаймаваны паток самых неверагодных падзей і змыў дашчэнту гэта цяжкае ўражанне. Якая розніца, хто тут каго ахоўвае, калі на ўсіх тэлескрынях краіны — сакрэтная нарада дзесьці ў нетрах міністэрства абароны. Генералы і іншыя высокія чыны, быццам толькі што з перадавой. І з імі — галоўнакамандуючы. Як і ўсе, у камуфляжы. Толькі без пагонаў. Зразумела, усе з нейкімі ашаламляльнымі навінамі. Ды ці не вайна скончылася?..
Наіўным не пашанцавала. Высветлілася, не таго чакалі. Проста ў вождзя — вялікая падзея. Краіна нарэшце набыла зброю, тую самую, пра якую марыла. Сапраўдная, чыстай вады Wunderwaffe. Нешта падобнае па крэатыўнасці і непрадказальнасці пакутліва чакалі ў вядомым бункеры вясной сорак пятага года. Але не дачакаліся. І дарэмна спадзяваліся. Не з яфрэйтарскім шчасцем разлічваць на немагчымае дзіва.
А вось калі вождзь у камуфляжы і, адпаведна, у званні, якое пакуль не наважыўся прысвоіць сабе, дык гэта зусім іншая справа. Недарма ж гэты раптоўны выхад у эфір з генераламі паследаваў за паспешлівай заявай Трампа пра «Тамагавкі». А таму ў руках генерала Герасімава мятая паперка, з якой ён, звяраючыся, абвяшчае сенсацыю. На стратэгічным палігоне 21 кастрычніка паспяхова прайшлі выпрабаванні крылацатай ракеты з атамнай сілавой устаноўкай. Ракета праляцела 14 тысяч кіламетраў і знаходзілася ў паветры 15 гадзін. Ці ж гэта не ашаламляльная навіна? Карацей, Расія зноў наперадзе планеты ўсёй. І ўжо не толькі ў галіне балета.
Узрушаны свет, паводле задумы генштаба, павінен быў узяць паўзу і паступова прыйсці ў сябе. Каб у надышоўшай глабальнай цішы прашэлестаў даходлівы голас вождзя: «Аналогаў няма!» Усё ішло дакладна паводле крэмлёўскай задумы. Здавалася нават, вось зараз яны там, на сваім Захадзе, апамятаюцца і паспяшаюцца ў бок Крамля. Каб здацца і прасіць літасці ў грознага ўладара «Буравесніка».
Але, як заўсёды бывае ў хвіліны вялікіх здзяйсненняў, падвяла абслуга. Вядомая справа — хацелі як найлепш. І аказалася, што ўжо ў інтэрнэце поўна ўсялякай рэкламы. Прапаганда пастаралася. Там нават ёсць кадры, нібыта знятыя ў найсакрэтнай лабараторыі, дзе сабраныя выбітныя вучоныя і інжынеры гэтай непасціжимай краіны. Нейкая невядомая шарашка пуцінскіх часоў.
У кадры дзве нібыта ракеты пад прамым вуглом адна да адной. Яны прыкрытыя брызентам, каб вораг не ўкраў строга ахоўваныя сакрэты. І толькі галаўная частка гэтых злавесных ракет, пафарбаваная ў чырвоны колер, адкрытая. Двое чалавек імітуюць працэс давядзення грознага вырабу няўрымслівага ваенпрама. Абодва ў белых халатах і шапачках. Адзін з іх узяў у рукі нейкі кабель. Але не ведае, што з ім рабіць. Другому лягчэй. Ён сціпла прыціснуўся дзесьці ля стэлажа і нібыта нешта піша. Ці не тыя ж гэта дазорцы з пікапа, якія пад ліхтаром так старанна ахоўвалі Крэмль?
Судзячы па ўсім, ніякага ўражання гэтыя здымкі не зрабілі. Ды і грозныя бункерныя пасядзелкі з удзелам вождзя і сенсацыйным паведамленнем пра выпрабаванні «ракеты суднага дня» аказаліся халастым стрэлам. Чаканай «двіжухі» ў свеце не ўзнікла. Рэжым як быў, так і застаўся на абочыне. Нават прапагандысты афіцыйных каналаў без усялякага энтузіязму пратараторылі навіну.
Хіба што ў зарасніках глогу, дзе знемагае бесслаўны «Арэшнік», было заўважана нейкае панурае варушэнне. А адзін з экспертаў, дапусціўшы, што нейкія ўмельцы маглі б нават сабраць нешта падобнае паводле чарцяжоў пяцідзесятых гадоў з асобнымі ўкрапленнямі новых ідэяў, задаў найпрасцейшае пытанне. А як яны ўсё гэта запусцяць у вытворчасць? У краіне, дзе нават цвікі рабіць разучыліся.
Цікава ўсё ж, што там лятала ноччу над Рублёўкай?
Уладзімір Халіп, спецыяльна для Charter97.org