Апошнія легенды няўдалага бліцкрыгу

Сенсацыя заўсёды нараджаецца раптоўна.

На прэс-канферэнцыі ў Белым доме познім вечарам Дональд Трамп паведаміў агаломшаным журналістам шакавальную навіну. Ніхто раней пра гэта нават не здагадваўся. Але вось туман разышоўся, і падрабязнасці страцілі статус страшнай таямніцы. Высвятляецца, у самым пачатку цяперашняй вайны ў Еўропе расейскія войскі, уварваўшыся ва Украіну, ішлі па дарозе на Кіеў і маглі нават яго ўзяць за чатыры гадзіны. Але нейкі генерал раптам загадаў танкавым калонам рухацца наўпрост, па сельскагаспадарчых угоддзях. А ў той час ішлі дажджы. Палеткі раскіслі. Танкі проста загразлі і, натуральна, былі спаленыя.

Журналістаў, якія сабраліся на брыфінг, гэтая гісторыя агаломшыла. Якія унікальныя падрабязнасці! Няўжо ён сам усё гэта прыдумаў? Або дакапаўся да сутнасці, даследуючы сакрэтныя дакументы і матэрыялы першых дзён ўварвання? Хто яму ўсё гэта расказаў, навешаўшы заадно локшыны на прэзідэнцкія вушы? Хтосьці западозрыў у гэтым Орбана - ён мімаходам згадваўся ў якасці суразмоўцы. Аднак толкам высветліць нічога не ўдалося. Падобныя пытанні ўсё адно засталіся б без адказу, бо жарсці ў зале напаліліся да мяжы. Гэта ж не цырымонныя дыялогі крамлёўскага пула з нязменным уладаром пакорлівай краіны. У Белым доме норавы іншыя. Тым больш, журналісты спрабавалі высветліць у Трампа, чаго ўсё ж такі можна чакаць ад раптоўнага саміту ў штаце Аляска.

Сітуацыя неардынарная. Грозны ўльтыматум Пуціну 8 жніўня скончыўся нічым - сышоў у пясок. Прайшло ўжо некалькі дзён чакання, а ніякіх наступстваў няма. І з прызначанай на пятніцу сустрэчай таксама нічога пакуль не зразумела. Паспешліва з'ездзіў Стывен Уіткаф у Крэмль. Пра нешта там пагаварыў. Нешта не так зразумеў у перакладзе, як сам потым прызнаўся. Але паведаміў свайму прэзідэнту, што з Пуціным адбылася карысная размова і ёсць вельмі добрыя навіны. У выніку чамусьці ў пратакольных рэпартажах асабліва падрабязна апісвалі кожны паварот картэжу спецпасланніка Трампа ў кампаніі пуцінскага спецдаручэнца Кірыла Дзмітрыева па дарозе з Крамля ў наваколлі даўно зруйнаванага гатэля «Расея». Там цяпер стварылі парк. З гэтым аб'ектам, быццам бы, звязаныя сур'ёзныя ўкладанні амерыканскай кампаніі. Няўжо зноў ладзяцца ўзаемавыгадныя гульні на такім узроўні?

Ні на адно пытанне пакуль адказу няма. І шалёны брыфінг з удзелам Трампа сітуацыю не занадта растлумачыў. Пакуль вядома дакладна, што сустрэча Пуціна і Трампа адбудзецца. Усё астатняе ў непранікальным тумане: усё рыхтуецца спехам, спантанна, схавана, мітусліва. Могуць адкрыцца раптоўныя дзелавыя перспектывы, асабліва ўлічваючы, што сустракаюцца не проста лідары, а апалагеты ўгоды. Аб Кітаі і яго рост уплыву напэўна пагавораць. Вядома, будзе абмяркоўвацца і самае вострае пытанне - спыненне агню. Поўнае або частковае - ніхто пакуль не ведае. Як пойдзе гэта абмеркаванне, нават гадаць бескарысна.

Аналітыкі ствараюць фантастычныя схемы сустрэчы, выказваюць неверагодныя здагадкі. Не варта выпускаць з выгляду і быццам бы другарадныя дэталі. Зусім нядаўна Трамп прымаў гасцей з Закаўказзя. Было заяўлена аб вялікім прарыве. А потым, падчас шпацыру, ён паказаў ім сваю краму сувеніраў. Рэпарцёры адзначылі, што Аліеву больш за ўсё спадабаўся капялюш — зорна-паласаты, натуральна. Яшчэ на гэтым урачыстым полі - выразныя лічбы: 2029. Гэта наступныя прэзідэнцкія выбары. Вядома, у ЗША можна абірацца толькі на два тэрміны. Але ўжо і Белы дом афіцыйна вылучыў Трампа на Нобэлеўскую прэмію міру. Звычайная практыка - адно да аднаго. Толькі прадузятыя людзі могуць убачыць у гэтым тэндэнцыю.

І нездарма ў вострай дыскусіі вакол будучага саміту ў Алясцы гучна загучалі галасы тых, хто палічыў беспадстаўнымі спробы параўнаць яго з Мюнхенскай змовай, калі чэхаславацкую дэлегацыю прымусілі падпісаць пагадненне аб здачы часткі сваёй тэрыторыі Гітлеру. Іншыя часы, іншая сітуацыя. Нічога агульнага, нават намёку.

Урокі Другой сусветнай ніхто не забыўся. Проста некаторыя палітыкі і абывацелі часам удаюць, быццам спрэс страцілі памяць. І ўжо немагчыма ўспомніць, чаго каштавала тая памылка, колькі было забітых, закатаваных у канцлагерах, спаленых у газавых камерах. І ў што ператварылася Еўропа да траўня 1945 года. Не памятаюць. Забыцца. Таму саміт у Мюнхене ўспамінаюць кожны раз, калі пачынаюцца перамовы з агрэсарам.

Такім чынам: жнівень, пятніца, Аляска. Саміт - гістарычны. Мюнхен тут ні пры чым. Прыедуць двое. Сустрэцца. Пагутарыць. Сфатаграфуюцца на памяць. Гэта першае, дзеля чаго імкнуўся сюды крамлёўскі парушальнік спакою. Усе ўбачаць, што ён больш не выгнанец, а цалкам рукапаціскальны лідар. Побач з ім - прэзідэнт вялікай краіны, якому ўжо ў кастрычніку можа быць прысуджаная Нобэлеўская прэмія міру, у тым ліку за гэтую сустрэчу.

Не, вядома, Мюнхен — гэта не Анкарыдж. Рукі нікому не выкруцілі. Ніхто нецярпліва не тупнуў ножкай. Ніякага яфрэйтара няма і ва ўспаміне. Ёсць толькі падпалкоўнік ведамства, якое не падлягае агалосцы. Але ён ужо ўпотай мусоліць даўно вядомыя тэзісы аб безумоўнай капітуляцыі.

Так створаны гэты свет.

Уладзімір Халіп, адмыслова для сайта Charter97.org

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]