Эксперт: Спробы «задушыць» інфармацыю асуджаныя на правал

Беларускія ўлады прымярае на сябе форму паліцэйскага, дзе слова «закон» выкарыстоўваецца выключна для прыцягнення да адказнасці тых, хто мае адрозныя ад «генеральнай лініі» думкі.

Супраць журналіста «Газеты выборчай» Анджэя Пачобута распачалі крымінальную справу за абразу прэзідэнта, рэдактарку сайта charter97.org Наталлю Радзіну абвінавачваюць у арганізацыі масавых беспарадкаў у Менску 19 снежня 2010 года, прэс-сакратара кандыдата ў прэзідэнты Беларусі Аляксандра Атрошчанкава прысудзілі 4 гадоў калоніі строгага рэжыму за працу журналістам на Плошчы, расейскага журналіста спачатку пасадзілі на «суткі», а потым пазбавілі акрэдытацыі, «Народнай волі» пакінулі ў сіле афіцыйнае папярэджанне Мінінфарма.

Чаму аб'ектамі атакі з боку ўладаў ізноў сталі журналісты? На пытанне «Заўтра тваёй краіны» адказвае юрыст, намеснік старшыні ГА БАЖ Андрэй Бастунец.

- Складаецца вельмі напружаная сітуацыя. І горш за ўсё тое, што яна працягвае пагаршацца. Яшчэ варта ўзгадаць і адміністрацыйныя арышты журналістаў у Магілёве (Уладзіміра Лапцэвіча і Алеся Асіпцова), рашэнне суда па «Аўтарадыё». Так што ўсё складаецца ў вельмі не радасную карціну. У апошні час мы назіраем вельмі сур'ёзнае ўзмацненне ціск на СМІ, прычым усё гэта адбываецца на фоне вельмі нізкага ўзроўню свабоды СМІ ў Беларусі. Для мяне гэта проста паказчык таго, што сённяшняя беларускае дзяржава канчаткова прымерыла на сябе форму паліцэйскай дзяржавы, дзе слова «закон» выкарыстоўваецца выключна для прыцягнення да адказнасці тых, хто мае адрозныя ад «генеральнай лініі» думкі. Літаральна на працягу апошніх дзён прынята некалькі адміністрацыйных і судовых рашэнняў, якія прымушаюць глядзець на сітуацыю рэалістычна.

- Чаго спрабуе дамагчыся ўлада, абвяшчаючы чарговую вайну незалежным СМІ? Бо гайкі і так, здавалася б, ужо закручаныя далей няма куды. Прычым, у дачыненні да іх не толькі СМІ, але і апазіцыі, ды і наогул усіх апанентаў улады.

- У мяне склалася ўражанне, што ўлады, перайшоўшы нейкі Рубікон, ужо вырашылі, што за сем бед адзін адказ і, выкарыстоўваючы сітуацыю, трэба задушыць ўсіх, хто ў гэтай краіне яшчэ дыхае. Зразумела, што і палітыкі, і СМІ патрапілі пад гэты прэсінг у ліку першых. Іншыя тлумачэнні знайсці вельмі складана.

- Чаго варта чакаць у бліжэйшай будучыні сродкам масавай інфармацыі, незалежным журналістам, інтэрнэт-рэсурсам?

- Інтэрнэт-выданні ўжо даўно чакаюць пастановы аб іхняй рэгістрацыі і аб рэгуляванні іхняй дзейнасці урадам. Але я думаю, што ўсё ж такі маятнік павінен кіўнуць у іншы бок. Мы жывем у век інфармацыйнай цывілізацыі. І спробы «задушыць» інфармацыю, асуджаныя на няўдачу. Проста таму, што тэхналогіі на крок апярэджваюць тых, хто спрабуе ўсё трымаць пад сваім кантролем.