Чыя эскадра на гарызонце?

Усё пачыналася неяк непрадказальна.

І збольшага трывожна. На крамлёўска-бункерным сайце з'явілася дзіўнае паведамленне. Быццам правадыр усіх пакрыўджаных і незадаволеных раптам спахапіўся і пачаў тэлефанаваць лідарам арабскіх дзяржаў. Звязаўся заадно з прэзідэнтам Ірана. І з прэм'ер-міністрам Ізраіля Біньямінам Нэтаньяху пагаварыў. Выказаў спачуванне родным і блізкім ізраільцян, якія загінулі падчас уварвання баевікоў. І нават, як сцвярджае гэта да крайнасці ўзважанае паведамленне, «акцэнтаваў рашучае непрыманне і асуджэнне ўсякіх дзеянняў, ахвярамі якіх становіцца цывільнае насельніцтва, у тым ліку жанчыны і дзеці».

Ды што гэта з ім? У першы дзень уварвання арды з Газы, калі журналісты і палітыкі спрабавалі пачуць і яго меркаванне наконт раптоўнага пачатку гэтай вайны, далей прэс-сакратара нікому прабіцца не ўдалося. Інфармацыйная каштоўнасць здабытых звестак была нікчэмнай. І гэта нездарма. Выявілася, што чыноўнікі ўсё яшчэ «вывучаюць дзеянні бакоў канфлікту». Вывяраюць, супастаўляюць факты. Камусьці яшчэ невядома, наколькі важная для крамлёўскіх уладаў бездакорная дакладнасць?

І толькі на дзясяты дзень з'явілася гэтае дзіўнае паведамленне. Так доўга разважалі? Або проста ўспомнілі раптоўна, што трэба было б неяк і сябе пазначыць. А то бо, таго і глядзі, могуць папросту арбітра найвышэйшай справядлівасці бесцырымонна адціснуць на ўзровень масоўкі. Тэкст з’явіўся на сайце а 18.20. Гэта значыць, усё адбывалася амаль на чамаданах. Трэба ж, які спрыт! На наступны дзень ён ужо падымаўся па дывановых лесвіцах насустрач Сі Цзяньпіну і яго жонцы, якія віталі гасцей. Такім чынам, Пекін. Форум «Адзін пояс - адзін шлях». Паспеў, упісаўся.

Вось так і жыццё праходзіць. Імкліва. Безаглядна. Ад саміту да саміту. Учора ў Сочы. Сёння ў Пекіне. А заўтра...Вось пра гэта не трэба. А то ж хто ведае, ці не аціраюцца дзесьці на невядомых шляхах тыя самыя, з ордэрам. Праз гэта нават паездку ў ПАР на саміт БРІКС, да крайнасці важную для яго, давялося скасаваць. Хто ведае, ці не падцікоўваюць дзесьці тамака ўсё тыя ж, гаажскія, з іх шкоднай паперкай з пячаткамі.

На форум былі запрошаныя 110 краін. І можна было проста згубіцца ў натоўпе. Але як у такім выпадку падкрэсліць выключную значнасць крамлёўскага кіраўніка? Аднак журналісты, якія яго суправаджалі, імгненна развязалі гэтую праблему. Выявілася, што дзяржсакратара ЗША Энтані Блінкена, які наведаў Пекін у чэрвені, тут сустракалі без чырвонай дарожкі. А вось перад маскоўскім госцем яе раскаталі шчодра. Ці гэта не знак асаблівай павагі і прызнання. Аднак на гэтым усе няштатныя знакі ўвагі чамусьці скончыліся.

Ён прывёз з сабой у Кітай вялікую і спрытную каманду патрэбных людзей. Амаль вымалёўвалася ўжо падпісанне новай дамовы на пастаўку газу. І будаўніцтва газаправода «Сіла Сібіры-2». Гэта кампенсавала б жахлівыя дзіры ў бюджэце, якія ўзніклі праз страту газавага рынку ў Еўропе. Фінансісты ўжо падлічвалі магчымы прыбытак. Ды і ён сам запэўніваў Сі Цзіньпіна, што праект газаправода амаль гатовы. Але энтузіязм кітайскіх партнёраў раптам згас. І давялося думаць аб тым, а не ці ірвануць заадно і да таварыша Ына. А раптам там нешта абломіцца. Хоць бы скрыня набояў ці жменька патронаў. Нават самае крыху дарэчы цяпер у гаспадарцы. Бо пад Аўдзееўкай, дзе на расейскім фронце быў ужо запраграмаваны раптоўны прарыў, зноў усё пайшло прахам.

І вось у такой сітуацыі трэба яшчэ думаць аб Палестыне. Што там у іх у катакомбах? За імі патрэбен бесперапынны нагляд. Вечна нейкія сюрпрызы. То ў самы разгар сакрэтнай спецаперацыі замануцца раптам выліцца ў падзякі адкрытым тэкстам у жывым эфіры, то ў эпізодзе з праломам памежных загарод раптам пачуюцца каманды інструктара. Або куратара. А то проста якога назіральніка з месцаў вельмі аддаленых. І як гэта яшчэ яны на звычайнае брыдкаслоўе перайсці не дадумаліся?

Усё ж прадуманае было да дробязяў. І званкі арабскім лідарам перад ад'ездам на форум, амаль з парога, у агульны хор глыбокай заклапочанасці ўпісваліся ўдала. І нават развязанне амаль невырашальнай праблемы намецілася дакладна, і сфармуляванае было канкрэтна. «Расея прапануе гуманітарнае замірэнне і ўвядзенне рэжыму спынення агню, каб стабілізаваць абстаноўку».

Аднак у палітыцы голы кручок не заўсёды дарэчны. На блізкаўсходнім кірунку ўжо сталі рэальнасцю дзве авіяносныя групы. І ангельская эскадра ў прыдачу.

А недзе на балтыйскім беразе адкрывалі помнік. Непадалёк ад магілы Канта. Таго самага, які спрабаваў расказаць пра зорнае неба над галавой і пра маральны закон унутры нас. Аднак чалавецтва слухала ўсё гэта няўважліва. А вось таго тоўстага мужыка, якога ўвекавечылі на пастаменце чыноўнікі, расейскамірныя грамадзяне слухаюць і дагэтуль. Бо генерал-губернатар. І да прозвішча яго пасрэднага - Мураўёў - дадалася з часам яшчэ і мянушка па прызванні: Вешальнік.

Ішоў калючы дождж. Было ветрана і змрочна. Нейкі кволы флоцкі аркестрык спрабаваў выдзімаць духапад'ёмны марш. Мясцовы губернатар камячыў прамову. А новы помнік карніку, вызвалены ад брызенту, глядзеў з надзеяй у змрочную далеч і не інакш пераконваўся, што імперыя не канчаецца нідзе. Прадстаўнікоў «Хамаса», «Хезбалы» і «Ісламскага джыхаду» на ўрачыстасці не дачакаліся. Не тыя часы.

Чыясьці эскадра ўжо выразна выявілася на блізкаўсходнім гарызонце.

Уладзімір Халіп, спецыяльна для сайта Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]