Тры масты касмічнай пяхоты

Ніякай фантастыкі, ніякіх сенсацый з Сонечнай сістэмы.

Яблыні на Марсе больш не квітнеюць. Там, як высветлілася, нізкатэмпературная жудасць. І наогул, аб палётах да далёкіх планет і іншых астэроідаў амбіцыйным першапраходцам зорных прастор давядзецца надоўга забыцца. А вось касмічным войскам ва ўсіх магчымых варыянтах - самы час. Толькі шлях у іх не да зорак, а ў акопы. Нібыта недарэчнасць - дваццаць першае стагоддзе на двары. І раптам тыя, каго так доўга і старанна рыхтавалі да службы на касмадромах і да бяспрыкладных палётаў у стратасферу і вышэй, больш тут нікому не патрэбныя.

Два з паловай гады ідзе беспрасветная вайна. Уласную краіну ліхія крамлёўскія ўмельцы загналі ў траншэі, у бліндажы, на мінныя палі. А таму і няма тут попыту на касманаўтаў і іншых адмыслоўцаў такога профілю. Затое неймаверна высокі попыт на звычайных штурмавікоў. Усё як у даўнія часы: пяхота - царыца палёў. Сітуацыя шкодная і амаль бязвыхадная. Хоць і назвалі ўсё гэта спехам Курскай дугой, каб падняць баявы дух. Аднак з першых жа дзён напрошвалася зусім іншае слова. Усе разумелі, што гэта скразная дзірка, якую няма чым заткнуць. Патрабуецца няўяўная колькасць пяхоты. Неадкладна. Усякім коштам.

Так што будзе вялікая аблава. Высачаць. Знойдуць. Збяруць. Размяркуюць па ўзводах і батальёнах. «Калаш» у рукі - і пад Курск, пралом затыкаць. Час не чакае. Праціўнік надыходзіць. І куды тут дзявацца вялікаму палкаводцу і мудрагелістаму забаўніку? Іншых рэзерваў у яго няма, а вайна вось як павярнулася. Хто б мог падумаць! Так ліха быццам бы размахнуліся на пачатку вялікага шляху, а тут раптоўна - лінія фронту пад Курскам. Колькі тамака да Масквы застаецца?

А таму адпор пастанавілі даць скрышальны. Але без лішняга шуму. Без змены распарадку дня і агульнага рытму жыцця правадыра. Вельмі няпроста дэманстраваць бязмежны аптымізм, калі ўжо страчаныя амаль сто населеных пунктаў, супраціўнік на падыходзе да Рыльска і Льгова, а больш за шэсцьсот вайскоўцаў патрапілі ў палон. А тут яшчэ ў дадатак тры масты на рацэ Сейм пайшлі на дно.

Паспрабавалі былі ўзводзіць пантонную пераправу, але і яе змахнула агнём. Касмічную пяхоту, нават калі яе збяруць па далёкіх гарнізонах, як тут дастаўляць на пазіцыі? Але да гэтага яшчэ дажыць трэба. Падцягнулі спачатку тых, хто бліжэй. Без лішняга шуму сабралі ўсё, што маглі. Нават з харкаўскага кірунку знялі. Набралася ў выніку тысяч трыццаць. Але каб закрыць курскую дзірку, гэтага мала. Тады, у самым пачатку травеньскага паходу на Харкаў, які меркаваўся неймаверна пераможным, хто б мог падумаць, што вялікі правал ужо недзе там паблізу пільнуе.

Хоць так класна ўсё быццам бы пачыналася. Разгублены ад недахопу велічы глыбінны народ знайшоў нарэшце правадыра - у мужык!.. І жыццё быццам бы наладжвалася патроху. Можна было і нешта зарабіць, і нешта ўкрасці. Замест пянькі і дзёгцю краіна ўжо прадавала ўсякім багатым суседзям нафту і газ. Попыт быў шалёны. Грошы на адпаведныя рахункі пайшлі неймаверныя. І вось тады ўсе пачалі разам, па-заліхвацку, з лаянкай, нешта будаваць. Нешта вялікае, нязграбнае. Ці то імперыю, ці то ўвогуле нейкую джамахерыю. І, самае галоўнае, спраўджвалася адвечная мара - «каб усе нас баяліся». І сапраўды, збудаванне атрымлівалася крыху жудаснае. Самыя мэтанакіраваныя ўжо марылі аб вялікім рэваншы. Канешне, усё адразу пайшло не так. Але два з паловай гады тупой і бессэнсоўнай вайны асноў не пахіснулі.

Рухнула ўсё шостага жніўня. Украінскія войскі перайшлі мяжу з Расеяй і ўварваліся ў Курскую вобласць. І адкрылася раптам, што «другое войска свету» не здольнае нават супраціўляцца нападнікам. Генералы і іх галоўнакамандуючы проста не меркавалі, што нехта адважыцца не паверыць у расейскую казку пра белага бычка. І каб утаіць раптоўны канфуз, на поўную моц уключылі знакамітую расейскую прапаганду.

І высветлілася раптам, што нічога асаблівага не здарылася. Спецаперацыя працягваецца. Правадыр строга прытрымліваецца паўсядзённага раскладу. Наведвае Аліева. Правярае якасць выспявання яблыкаў у доследным садзе. Працуе з дакументамі. І ўсё ідзе паводле плану. А нейкі там прарыў мяжы і прасоўванне ўкраінскіх войскў у Курскай вобласці - гэта ўсяго толькі нязначны эпізод. Нават калі яны прарваліся і ўвайшлі - гэта існая дробязь. Што такое Курская вобласць? І колькі такіх абласцей у Расеі! Вось падцягнецца непераможная касмічная пяхота, адновіць тры заўчасна загінулыя масты, і ўсё зноў увойдзе ў свае берагі. Падумаеш, нейкі прарыў!..

Толькі гэта не прарыў, а правал. Усе ўбачылі - вайна ідзе ўжо на расейскай тэрыторыі. Здавалася б, нічога асаблівага. Вось толькі магутная быццам бы ўлада нічога з гэтым не можа зрабіць. А гэта значыць, што Расея пасрэдная, якая ўявіла пра сябе, дзяржава. І яе курскі правал - гэта амаль як раптоўны правал у самой крамлёўскай сцяне. Раптам утварылася ззяючая дзірка. Знікла таямніца. І стала відаць, што там, у праломіне.

А там усё той жа цар-звон. Цар-гармата ў дадатак. «Аўрус» вырульвае ляніва. Нейкі віхлясты чыноўнік мітусіцца, збіраючы паперы, якія рассыпаліся, з грыфам «цалкам сакрэтна». Яшчэ клубіцца чырвоны пыл над правалам. Яшчэ сонца свеціць люта. Але ўжо канчаецца лета. Наперадзе - дажджлівая беспрасветная восень. І ў таго клапатлівага чыноўніка цалкам можа ўзнікнуць крамольная думка. А ці не выкаціць гэтую праклятую гармату. Зарадзіць туга і бабахнуць.

І паглядзець, што здарыцца ў выніку.

Уладзімір Халіп, спецыяльна для сайта Charter97.org.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]