Адзіная прычына, чаму Прыгожын дагэтуль жывы

Адказ ляжыць на паверхні.

Я гляджу, тут усе заклапочаныя «дзіўным» пытаннем: «Чаго менавіта бункернае непаразуменне не «замачыла ў сарціры» лысага балвана і яго «сяброў», якія наважыліся на дэмарш, бо раней Пуцін даволі жыва мачыў усіх і ўся, хто яму не падабаўся? Чаму пайшоў на нейкія дамоўленасці і паддывановыя разборкі з імі?»

Адказ ляжыць на паверхні. Я ж напісаў, аб гэтым 6 дзён таму.

Прыгожын кантралюе дагэтуль (а раней меў наўпроставае дачыненне) да часткі крамлёўскага абшчаку (так званых, «актываў на чорны дзень», ці тое, што я назваў «золатам Лубянкі»).

Для той банды олдскульных гэбістаў, якая засела ў Крамлі, пытанне «актываў на чорны дзень», скажам так, носіць надта інтымны характар. Спроба шантажу з боку аднаго з «топ-мэнэджараў» гэтай нефармальнай арганізацыі астатніх яе чальцоў (свайго начальства), скажам так, на прадмет свайго наступнага «працаўладкавання» і стала асноўнай рухаючай сілай гэтага перфомансу, а ў далейшым стала падмуркам дамоўленасцяў «высокіх бакоў».

Бакі дамовіліся аб:

– «топ-мэнэджара» – не будуць абнуляць і нават выдзеляць яму і яго сябрам «долю малую на жыццё».

– а «топ-мэнэджар», у сваю чаргу, верне поўны кантроль над «актыўнымі» (дакладней, той часткай, якой ён распараджаўся) «актывамі» гэтай арганізацыі і не будзе ў будучыні ставіць рубам пытанне кіравання ўсёй арганізацыяй.

Усе астатнія размовы, пра «слабасць рэжыму», «распад дзяржавы» і ролю і месца Лукашэнкі ў гэтай справе – дымавая заслона, не больш.

Прасцей кажучы, аднаму хацелася жыць, прычым «прыгожа» жыць; іншаму хацелася вярнуць свае актывы.

Але, вядома, у бакоў, у святле апошніх падзей, засталася некаторая «незадаволенасць». У аднаго злосць і «крыўда» на тое, як яго спрабавалі «спісаць» ці, прасцей кажучы - «звольніць з працы». У іншага - пачуццё, што яму здрадзіў адзін з «вядучых і набліжаных супрацоўнікаў», які, на яго ўяўленні, павінен быў «моўчкі памерці» або «своечасова звольніцца».

Больш цікавае пытанне: ХТО менавіта падштурхнуў спадара Прыгожына да гэтага дэмаршу?

Бо, відавочна, што сам ён у тых жа самых роўных умовах проста ўцёк бы пры атрыманні весткі аб уласным «абнуленні» (куды менавіта - месцаў для гэтага ў спадара Прыгожына досыць).

Нехта пераканаў яго ў тым, што шантаж атрымаецца, і ён атрымае гарантыі сваёй бяспекі (і нават дапамог Прыгожыну ў справе арганізацыі гэтага шантажу). Таксама відавочна, што гэты «нехта» – ну вельмі набліжаны да Пуціна (або група асобаў).

Таму, у гэтым сэнсе, я цалкам згодны са сцвярджэннем, што выпадак са спадаром Прыгожыным у РФ «зусім не апошні», а члены пуцінскага «палітбюро», у сваю чаргу, цяпер відавочна ў небяспецы, прычым амаль усе без выключэння.

Усё паводле класічных «расейскіх» канонах, змова на змове, матрошка ў матрошцы.

Кастусь Машавец, «Фэйсбук»