Крамлёўскі каўчэг у чаканні шторму

Трывога нарастала.

Восеньскі змрок. Радасці мала. Добрых навін, якіх так доўга чакалі, няма і не будзе. А таму кожны прыдумляе рэальнасць на свой лад. Трэба ж неяк суцешыць сябе. І сябрам патэлефанаваць, і агаломшыць раптам: «Чулі?» Не, не чулі нічога такога і нават уявіць не маглі. Няўжо здарылася - вось так, раптам? А таму і не ведае ніхто, што рабіць і як быць. Плакаць, раўці або ўявіць, што ўсё гэта чыйсьці злы, пусты розыгрыш. Але чаму тэлевізар поўніцца ўсякай пахабшчынай, а пранізлівай музыкі даўно ўлюбёнага ўсімі балета няма на аніводным канале?

Начальнікі перашэптваюцца. Палітыкі засяроджана глядзяць кудысьці ў туманную далеч. Рэдактары прыдворных газет чухаюць патыліцу. І запознены некралог у падобнай сітуацыі можа быць такі ж шкодны, як і занадта паспешны. Вось толькі ніхто нічому ўжо не дзівіцца. Прывучаныя. Краіна ў такіх выпадках не спяшаецца з навінамі. Вядома, з кампутарам быццам бы лягчэй, чым было тады, у часы зусім глухія. Але ранейшая радыёкропка была ў чымсьці дабрэйшай, душэўнейшай. І, запускаючы знаёмы балет, дазваляла народу хаця б уздыхнуць, падрыхтавацца. А тут - глуш, цемра беспрасветная.

Нарэшце да канца тыдня прадзяўблося нешта. І, здаецца, усё так і ёсць. Верыць ці не верыць? А ўвогуле, хто канкрэтна агучыў гэтую навіну? Салаўёў? Той, які заўсёды ў тэлевізары? Не, які ў фэйсбуку часам. Быццам усё здарылася ў чацвер, а 8.42. І зараз вось не могуць вызначыцца, як быць, куды бегчы. Занадта шмат узнікла пытанняў. І ёсць асцярогі, што краіна можа сарвацца ў істэрыку. Самі ж шмат лішняга набалбаталі. Не хто-небудзь, а спікер дзяржаўнай думы з гарачкі заявіў нейкую жудасць: "Няма Пуціна, няма Расеі". А ўсім, хто паверыў, як жыць?..

Ішлі дні, але яснасць не надыходзіла. Тыя, каму было на ўсё начхаць, цягаліся па корчмах і чакалі пазаштатнага бабінага лета, абяцанага ў сувязі з перадвыбарнай прэзідэнцкай кампаніяй. А вось усе тыя, хто з думскім спікерам быў заадно, абураліся рэжымам сакрэтнасці і прагна глыталі пустыя тэленавіны. І нават прызвычаіліся з іх вывуджваць таемны сэнс і ўсякі падтэкст.

Яшчэ забаўная навіна - ёсць пра што падумаць. Пуціну пабудавалі ў Крамлі новы працоўны стол. Відавочна, усёй краінай будавалі. Раскошны. Магутны. Не такі, як той, пятнаццаціметровы, за якім ён некалі Макрона прымаў. Новы нагадвае ці то капітанскую рубку каўчэга, ці наогул басейн на якім-небудзь акіянскім цеплаходзе. Што б усё гэта значыла? Як-ніяк ён на экватар нацэліўся? А вось і ён сам - якая радасць, жывы і здаровы!.. Не, гэта старое фота, да таго ... Гэта ён прымае рэлігійных дзеячаў. Яны збіліся ў купку. Чорныя сутаны. Белыя цюрбаны. І ён на супрацьлеглым баку. У нечым іх пераконвае. Ці пра нешта просіць? Няўжо нешта ведаў ці прадчуваў?

Трывога нарастала. І тут рашуча ўмяшаўся прэс-сакратар Пяскоў: "Гэта, ведаеце, належыць да катэгорыі абсурдных інфармацыйных качак… Нічога, акрамя ўсмешкі, гэта, вядома, не выклікае". Суцешыў! Калі гэта абсурдная інфармацыя, навошта яе зняпраўджваць? Ды яшчэ на крамлёўскім узроўні. Калі ўсё так проста, хапіла б рэплікі ў раздзеле “Кур'ёзы”. Няйначай, цяміць. Нешта тут не так. Памёр, ці жывы і ладзіць новыя падкопы з далёкім прыцэлам? Вельмі падобна, што недзе ў сістэме зноў замыканне. Провад іскрыць.

Як проста – толькі выхад правадыра да народа. Ва ўсялякім выглядзе. Ловіць карасікаў ў восеньскай сажалцы. Запускае ракету на касмадроме. Або персанальна вядзе жураўлікаў у бок паўднёвай мяжы. І пытанне знятае. Паклёпнікі пасаромленыя. Электарат радуецца. Дык не ж! Затаіўся. Чакае.

І дачакаўся. У Махачкалу прыляцеў самалёт з Тэль-Авіва. Яго ўжо чакалі паўтары тысячы тых, хто сустракаў. У асноўным, хлопцы і здаровыя мужыкі пад сцягамі ХАМАС. Да прылёту самалёта яны яшчэ паспелі абшукаць будынак, прайсціся па крамах і складах. Паліцыя і службоўцы спрабавалі пераконваць натоўп. Вынік быў даўно вядомы. І тады камандзір экіпажа папрасіў пасажыраў не адчыняць дзверы. Бо натоўп ужо вырваўся на ўзлётную паласу. Але як гэта прыляцеўшы, не выходзіць?

А абураныя і на здзіўленне арганізаваныя сустракальнікі ўжо скурпулёзна правяралі пашпарты ў тых, хто прыляцеў гэтым злашчасным рэйсам. Каго яны шукалі і хто іх паслаў у аэрапорт - пытанне бяздзейнае і недарэчнае. Пачвара, якая сарамліва драмала, абудзілася. Імперская ідэя набыла свае канкрэтныя формы. Яна ўсё тая ж. Яе дакладнае апісанне - у дакументах Нюрнбэржскага працэсу. Дарэмна іх здалі ў архіў.

З Пуціным ці без, але з усёй гэтай каламуці неяк выграбаць давядзецца. Многія ўжо здагадаліся, што сусветны патоп не за гарамі. І гэта не нейкія там паданні даўніны глыбокай, а суздром прадказальная і блізкая будучыня. Крамлёўскі каўчэг, у якім кожнаму стварэнню далёка не па пары, а яшчэ колькі іх па ўсякіх закутках, ужо даўно і даволі адчувальна пагойдвае. І можа аднойчы сарваць з якара ўвесь гэты грувасткі будынак і занесці ў невядомую і злую прастору.

А вось ужо і з далёкіх Васюганскіх балот наплывае нейкая дужая завісь і каламута. І вецер не сціхае. І па Паўночным Каўказе пайшла цёмная і злая хваля. Тамака нават па гатэлях ужо ловяць кагосьці і нешта паляць. Усё як раней, у біблейскія часы. Вось толькі нідзе не відаць таго самага голуба з зялёнай галінкай у дзюбе. Падобна, што нешта назаўжды праваронілі. Не тым займаліся. Не тых выбіралі ў сябры і спадарожнікі. І да Арарата, як гэта было ў спрадвечныя часы, ужо нікому ніколі не прычаліць.

Эрдаган не дазволіць.

Уладзімір Халіп, адмыслова для сайта Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]