Бізнэсовец патлумачыў, чаму на вёсцы нахабна «крадуць усё»

Чыноўнік зацікаўлены не ў развіцці, а ў бесперапынным забеспячэнні яго жыцця.

Кансультант у кіраванні і развіцці Генадзь Церпілоўскі выказаўся «На Примусе» пра тое, чаму ў сельскай гаспадарцы квітнее крадзеж, і што перашкаджае рыбнай галіне стаць прыбытковай, піша «Салiдарнасць».

Нагадаем, падчас візіту ў Касцюковічы Аляксандр Лукашэнка прызнаўся, што яму сорамна за тое, што на вёсцы «крадуць усё, пачынаючы ад дызельнага паліва і бензіну».

- Нядаўна выявілі: прама з поля збожжа вязуць дадому. Сталі нахабнымі да такой ступені, што нават не хаваюцца. Бяруць, як сваё. Вось гэта мы выкарчуем з коранем, - паабяцаў Лукашэнка.

- Таму што сваё. Калгас - гэта кааператыў, значыць, там усё маё, усё агульнае. Яны сваё і бяруць.

Закрануў бізнэсовец і рыбную галіну, вытворчасць якой запатрабаваў падвоіць Лукашэнка.

- Гэта зноў дзяржаўны праект. Бо не спансавалі развіццё прыватнай рыбавытворчасці.

Церпілоўскі прывёў гісторыю, якую расказаў яму гаспадар аднаго бізнэсу ў Нарвегіі.

- На востраве, які знаходзіцца на поўным самазабеспячэнні, ён спытаў людзей: «Ветракі паставілі. Яны не шумяць?» - «Шумяць дзяржаўныя, а прыватныя - не. Гэта больш падобна на шолах грошай».

Ён адзначыў, што на развіццё рыбнай галіны расходуюць грошы бюджэту, гэта значыць грошы падаткаплацельшчыкаў.

- Галоўным стэйкхолдэрам з'яўляецца народ, які плаціць падаткі, але ў яго пра гэта ніхто не пытаецца. Замест тых, хто плаціць, з'яўляюцца распарадчыкі чужога. ...Як размяркоўваецца ланцужок гэтых грошай, пакуль даходзіць да месца, мы не ведаем. Ніхто не ведае, акрамя іх. І тое, як размяркоўваюцца потым вынікі, мы не ведаем.

На што звяртаюць увагу пры стварэнні рыбнай гаспадаркі? Ці закладваюцца выдаткі - тое, што гэтую рыбу будуць красці жыхары ўсіх суседніх вёсак, таму што усё агульнае, усё маё. І зноў-такі, няма чалавека, які б зарабляў на гэтым. Чыноўнікі атрымліваюць, а не зарабляюць.

...Чыноўнік зацікаўлены не ў тым, каб галіна развівалася, а каб ішоў бесперапынны паток забеспячэння яго жыцця. Вось і ўся розніца. Яны не зарабляюць, а размяркоўваюць. А калі размяркоўваеш, то сала і ліпне да рук.

Бізнэсовец акцэнтаваў увагу на тым, што 2% фермераў у Еўропе кормяць свае краіны, і прывёў у прыклад гішпанскі досвед.

- Гішпанскі ўласнік прадпрыемства распавёў, як сустракаўся ў пытаннях пастаўкі абсталявання. Гаспадар кампаніі запрасіў у абшарпаны рэстаранчык на беразе ракі. Ён выйшаў на паўгадзіны, потым вяртаецца і кажа: «Ну павіншуйце мяне, мы цяпер сядзім у маім рэстаране. Я яго купіў». - «А навошта?» - пытаюць яго. - Ты ж зусім іншым займаешся - абсталяваннем». - «У мяне ёсць ідэя. Раней у раку, на беразе якой стаіць рэстарацыя, на нераст прыходзіў асетр. Я хачу аднавіць наваколле, каб яны сюды вярнуліся. Буду звязвацца з урадам, дапамогі прасіць». Гэта і бізнэс, і грамадзянская адказнасць.