Politico: Еўропа павінна аслабляць Расею, а не стрымліваць
5- 24.05.2025, 15:18
- 3,692
Брусэль павінен дзейнічаць рашуча.
Еўрапейскі Звяз мае ўсё неабходнае, каб аслабіць уплыў Крамля, але выкарыстоўвае свае магчымасці не цалкам. Да такой высновы прыходзіць аўтар дакладу «Паслабленне Расеі: як ЕЗ можа супрацьстаяць Крамлю» («Unpowering Russia: How the EU can counter the Kremlin») дырэктар Інстытута бяспекі ЕЗ Стывен Эвертс. Ён прапануе стратэгію не проста стрымлівання, а «аслаблення» Расеі - паступовага памяншэння яе магчымасцяў прычыняць шкоду інтарэсам Еўропы, піша Politico (пераклад - сайт Charter97.org).
Расея па-ранейшаму ўяўляе глабальную пагрозу, але губляе пазіцыі ў эканоміцы, дэмаграфіі і дыпламатыі. Партнёрства з Кітаем становіцца аднабаковым, а краіны глабальнага поўдня ўсё часцей адмаўляюцца быць фігурамі ў геапалітычных гульнях Масквы. Расея застаецца небяспечнай дзякуючы сваёй гнуткасці - ад умяшання ў выбары да дэстабілізацыі Афрыкі і Блізкага Усходу.
ЕЗ павінен дзейнічаць рашуча. Адной з прыярытэтных задач называюць барацьбу з «ценявым флотам» - расейскімі танкерамі, якія абыходзяць санкцыі, перавозячы нафту праз еўрапейскія воды. ЕЗ можа і павінен арыштоўваць такія судны, калі яны парушаюць экалагічныя нормы або працуюць без страхоўкі. Гэта законныя дзеянні, якія дапамогуць нанесці эканамічны ўдар па вайсковай машыне Пуціна.
У вайсковай сферы ЕЗ неабходна перастаць баяцца ядзернага шантажу і нарошчваць дапамогу Украіне - асабліва ў пастаўках узбраенняў і беспілотнікаў, без папярэдніх публічных заяў, якія даюць Крамлю час на адказ.
Што тычыцца Кітая, ЕЗ трэба больш актыўна выкарыстоўваць эканамічныя рычагі: узмацняць кантроль інвестыцый, абмяжоўваць экспарт тэхналогій двайнога прызначэння, а таксама падкрэсліваць супярэчнасць паміж словамі Пекіна аб суверэнітэце Украіны і яго падтрымкай расейскай агрэсіі.
Асаблівая ўвага - інфармацыйнай вайне. Расея паспяхова распаўсюджвае прапаганду, падрываючы давер да дэмакратычных інстытутаў. Адказ Еўропы павінен быць сістэмным: узмацненне стратэгічных камунікацый, падтрымка незалежных медыяў, праца ў нестабільных рэгіёнах і на мясцовых мовах.
Нарэшце, ЕЗ павінен глыбей уключацца ў рэгіянальныя працэсы: падтрымліваць рэфарматараў на Балканах, умацоўваць партнёрства ў Афрыцы і Інда-Ціхаакіянскім рэгіёне, выходзячы за рамкі кантактаў толькі з урадамі і бізнэсам – наладжваць сувязі з грамадзянскай супольнасцю і маладымі лідарамі.
Гэта не пытанне заяў, а канкрэтных дзеянняў. Крэмль ужо гуляе ў гэтую гульню - зараз Еўропа павінна гуляць лепш.