Хроніка раптоўнай катастрофы

І тут пачалося нешта дзіўнае і своеасаблівае.

Час такі - усё прылятае раптоўна. Часам немагчыма зразумець, як магло такое здарыцца, калі ўвогуле ніхто ні ў чым не вінаваты. Здарэнне ёсць. Пацярпелых нікуды не схаваць. А нікога, хто да здарэння датычны, ні ў чым нават папракнуць немагчыма. Усе шкадуюць. Выяўляюць шчырае спачуванне. Абяцаюць дапамагчы. Але прызнаць сваю віну не мае намеру ніхто. Ды і навошта? Усё ж здарылася неяк так, само сабой. З нічога.

Быў шэры сакавіцкі дзень. Шторм пайшоў далёка за гарызонт. Гультаяватая зыбка неахвотна калыхала на траверзе порта Піянерскі малы рыбалоўны траўлер "Капітан Лобанаў". Каманда з сямі маракоў сваю справу ведала. І добры ўлоў у тую раніцу ў Калінінградскім заліве быў цалкам магчымы. Заставалася хіба толькі... Але вось менавіта ў гэтае імгненне нешта ў навакольнай прасторы раптам завыла, свіснула рэзка і шарахнула з такім аглушальным трэскам, быццам само неба абрынулася раптоўна. Развярнула борт судна. Капітанскую рубку нібы змахнула з палубы. Замест яе ў чорным дыме тырчаў толькі каравы астатак надбудовы.

Загінуў капітан. І яшчэ двое з каманды. Астатніх, з раненнямі рознага цяжару, ратавальнікі, якія падаспелі, даставілі ў найбліжэйшую бальніцу. А там, пасля аказання ім першай дапамогі, іх наведалі строгія супрацоўнікі негаваркога ведамства. Яны дапыталі кожнага і папярэдзілі, што ні пра якія падрабязнасці здарэння не варта расказваць нікому і ніколі.

І вось тут пачалося нешта дзіўнае і своеасаблівае. Звычайна, калі здараецца нейкае здарэнне з гібеллю людзей, улады распачынаюць крымінальную справу. Даюць інфармацыю ў прэсу. А тут з гэтым чамусьці ніхто не спяшаўся. Але ж часы ўжо не тыя. І гаджэты пакуль ніхто не забараніў. Натуральна, сталі распаўсюджвацца разнастайныя пагалоски.

Версія аб марсіянах, якія паспрабавалі парушыць мірны побыт анклава, была адхіленая рашуча. Не той почырк. Інтрыгі цёмных сіл таксама не канаюць. Застаецца хіба толькі традыцыйная версія савецкай прэсы - "рэха мінулай вайны". Суцэльна праўдападобна. Рыбакі папросту маглі зачапіць сеткай нешта іржавае на дне.

Але ўлады гэта ўсё рашуча адпрэчылі. І першае паведамленне, якое пратачылася ў інфармацыйную прастору пры садзейнічанні прэс-службы губернатара, выглядала больш чым дзіўна. Мясцовыя чыноўнікі прапіхвалі ідэю аб нейкім пажары, які з невядомых прычын успыхнуў на траўлеры. Каманда спрабавала нібыта ўсё гэта пагасіць. Але ў выніку загінуў капітан. І двое прапалі без вестак. І вось тады, атрымаўшы сігнал бедства, на дапамогу паспяшаліся ратавальнікі. Але ўсё ўжо пад асабістым кантролем губернатара. Пацярпелым і сем'ям загінулых будзе аказана матэрыяльная дапамога.

Гэтая інфармацыя з'явілася ў той час, калі байцы нябачнага фронту ўжо атрымалі дакладную карціну здарэння. З першых рук. У бальніцы, дзе лекары аказвалі першую дапамогу пацярпелым. З мясцовай уладай інфармацыяй яны не падзяліліся? І ў выніку прыйшлося складаць нейкую гісторыю з пажарам, які ўзнік ніадкуль?

Усю мінулую восень і зіму ішлі напераменку разнастайныя вучэнні Балтыйскага флоту. Карабельныя групы адпрацоўвалі разнастайныя задачы. Трэба ж усім навокал і асабліва тым, хто ў тыле, паказаць узровень майстэрства. І да пачатку натхняльнага пятага тэрміна трэба было выклікаць бурны ўсплёск народнага энтузіязму. Хто ж яшчэ можа падняць настрой народа, калі не маракі-балтыйцы, якія грамяць артылерыйскім і ракетным агнём умоўнага ворага. Міністэрства абароны накіроўвала на тэлеэкраны патокі натхнёнай інфармацыі. Воінскае майстэрства зашкальвала. А недзе, як звычайна, нешта прыляцела не туды. Бывае.

Калі ў краіне ўжо так адкрыта абазначыліся контуры старой пецярбургскай падваротні, звычайныя жыхары вялікіх гарадоў і малых вёсак пачынаюць ствараць сабе разнастайныя ілюзіі і нават сарамлівыя казкі пра белага бычка. Так было заўжды. Гэта калі яшчэ ўзніклі ўсім вядомыя радкі - "вось прыедзе пан, ён тады рассудзіць". А ў новую эпоху нарадзіўся яшчэ больш аптымістычны слоган: "Чакайце, вам адкажуць!" Вось і чакаюць. Цярпліва. Пакорліва. Пяты тэрмін ужо адчаліў ад прычала і на ўсіх ветразях выходзіць на прастор. І ўсё справядліва, і няма куды дзявацца - трэба яшчэ крыху пачакаць.

А ратавальнікі ўжо ўзялі падбіты траўлер на буксір і адвялі быццам бы ў калінінградскі порт. Цалкам магчыма, што суднарамонтнікі неяк яго падлатаюць, нешта там заменяць, навядуць марафет, праявяць цуды вынаходлівасці. І калі-небудзь выратаванае судна зноў выйдзе ў адкрытае мора. Кажуць, яно некалі ўжо танула. У тыя часы ў працоўны стан яго вярнулі ўсё тыя ж рамонтнікі. Мадэрнізавалі, рэканструявалі да непазнавальнасці. І нібыта далі яму тады новае імя. Каб хвацкая бяда не ішла за ім па следзе. А ці не можа здарыцца нешта падобнае і гэтым разам? Не, не можа.

Ёсць добрая назва для судна, які перажыў столькі здарэнняў і нягод. Яна дзіўным чынам адлюстроўвае і цяперашні час, і будучыню краіны, якая так своеасабліва і неўтаймоўна ўстае з каленяў. Новая назва, калі сур'ёзна задумаюць замену, была б на рэдкасць актуальная. У ёй адбіліся выразна ўсе асаблівасці гэтага дзіўнага і да крайнасці заблытанага часу.

"Пяты тэрмін".

Уладзімір Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]