Калегі з планеты Нібіру

Разважаць аб слядах жыццядзейнасці Лукашэнкі - прабачце.

Мінулыя выходныя ў мяне адабралі расейскія ліберальныя калегі.

«Калі ласка, вы не маглі б выйсці ў наш эфір? А можаце даць каментар тэрмінова? Далучыцеся да нашага стрыму? Калі вам можна патэлефанаваць для інтэрв'ю? Мэсэнджары распаляліся, просьбы сыпаліся, як быццам уначы здарылася нешта лёсавызначальнае. Ці то Прыгожын Менск узяў, ці то Лукашэнка добраахвотна здаўся народу, прыйшоўшы з пакаяннем на плошчу, ці то ядзерная бомба ўзарвалася дзе-небудзь на Камароўцы.

Выявілася, усеагульная ўзрушанасць ліберальных калегаў звязаная з тым, што Лукашэнка напярэдадні падпісаў «закон аб змене закона аб СМІ». Закон аб змене закона - гэта прыгожа, гэта па-нашаму, вядома. Але чытаць усе гэтыя шматлікія паперкі, якія не маюць не толькі ніякай каштоўнасці, але і сэнсу, - гэта накшталт як сябе не паважаць. Нешта там пра магчымасць забароны дзейнасці замежных медыя на тэрыторыі Беларусі ў выпадку, калі краіны, у якіх гэтыя медыя зарэгістраваныя, будуць сябе дрэнна паводзіць у дачыненні да нашай шматпакутнай акупаванай тэрыторыі. І яшчэ - за недружалюбныя дзеянні ў дачыненні да беларускіх СМІ. Гэта значыць, не пусцяць Азаронка ў Літву - значыць, літоўскія сайты можна блакаваць. Глупства, увогуле, нават на паўнавартасную навіну не цягне - так, бягучы радок для тых, каму ўжо зусім няма чым заняцца і няма чаго пачытаць у гарачыя летнія выходныя.

Я думала, такіх няма - тых, каму няма чым заняцца. Выявілася, да халеры шмат. Дыялогі мае з калегамі былі нейкімі фантасмагарычнымі.

- Як гэта, няма чаго каментаваць, Ірына? Бо новы закон вельмі шмат што мяняе для замежных СМІ!

- Ды нічога ён не мяняе.

– Але хаця б раскажаце нашым слухачам, як ён будзе працаваць?

- Ніяк.

- Чаму ніяк?

- Таму што законы ў прынцыпе тут не працуюць.

- Чаму вам усё адно? Замежныя медыя не змогуць больш працаваць у Беларусі.

- А яны і так не працуюць у Беларусі.

- А Кітай, Расея?

– А вось гэта мне ўжо зусім абыякава. Калі вам цікава, ці не ўзнікне праблем у кісялёўскіх і салаўёўскіх - ім і тэлефануйце. Мне на іх пляваць.

Вось так і размаўлялі, так і развіталіся, вельмі незадаволеныя адзін адным. Калегі незадаволеныя тым, што засталіся без спікера і дарма час патрацілі. А я - нават не тое каб незадаволеная, а ў некаторай разгубленасці. Здавалася б, у апошнія тры гады мы ўсе - журналісты, былыя палітвязні і сваякі цяперашніх палітвязняў, пісьменнікі і музыкі, навукоўцы і прадпрымальнікі - выдаткавалі вялікую колькасць часу на інтэрв'ю, стрымы, эфіры, дзе расказвалі ў падрабязнасцях, тлумачылі на пальцах і вымаўлялі фактычна па складах усё, што адбываецца ў Беларусі. І нас быццам слухалі, і нават разумелі. Але варта якому-небудзь Лукашэнку паставіць закавыку на сурвэтцы - усё разуменне заканчваецца. «Але ж ён жа сказаў/падпісаў/паабяцаў/прыстрашыў, гэта зменіць умовы працы журналістаў/правілы наведвання грамадскіх лазняў/графік працы гарадскога транспарту». Гэта гучыць прыкладна як «па тэлевізары ж сказалі, значыць, праўда».

І атрымліваецца, што мы ўсе жывем у зусім розных сусветах, якія ніяк не судакранаюцца. Мы нібыта гаворым на блізкіх мовах, а то і на адной. Цешымся сустрэчам, абдымаемся, прамаўляем агульныя тосты. Але катэгарычна не разумеем адзін аднаго. Як быццам хтосьці з нас жыве па даўніне на Зямлі, а хтосьці - на планеце Нібіру.

Не, вядома, я пайду ва ўсякі эфір, я скасую, калі трэба, сустрэчу з сяброўкай ці шпацыр з сынам, каб зноў і зноў расказваць пра Паліну Шарэнду-Панасюк і Мікалая Статкевіча, пра Дар'ю Лосік і Паўла Севярынца, пра Алену Лазарчык і Віктара Бабарыку. Аповеды пра нашых палітвязняў, сведчанні здзекаў з іх павінны гучаць з кожнага праса, і я гатовая гарлапаніць у гэты прас з усіх сіл, каб пачулі. Але сур'ёзна марнаваць свой уласны і чужы эфірны час, каб паразважаць аб чарговых слядах жыццядзейнасці Лукашэнкі на туалетнай паперы - прабачце.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]