«Хунта выпадкова можа атрымаць лакальны крызіс»

За лічбамі аб намалотах збажыны хаваецца сумная рэальнасць.

Нарада аб чарговай бітве за ўраджай прадэманстравала, што ў краіне, якая на словах ганарыцца намалотамі і надоямі, усё не так ужо добра.

За лічбамі аб намалотах збажыны хаваецца сумная рэальнасць, якая пацвярджаецца яшчэ пакуль не закрытай статыстыкай. Аграхунта здольная вырабляць выключна фуражнае зерне ў вялікіх аб'ёмах, піша Telegram-канал «Ник и Майк».

Высноў некалькі.

1. Беларусь сапраўды залежыць ад імпарту збожжа, неабходнага для харчовай прамысловасці. Парадокс у тым, што для жывёлы, якая ўсё падае і падае, кармавая база ў хунты ёсць. А для людзей - не. Але ў лічбах там мільёны тон ды іншыя казкі.

2. Асноўныя пастаўшчыкі пшаніцы – Расея, Украіна і Казахстан. Украіну можна выкрэсліваць са спісу. З Казахстанам таксама не ўсё так адназначна. Гандлёвая вайна тлее, і наколькі бяспечны транзіт казахскай збажыны праз тэрыторыю Расеі, цяпер ніхто не можа сказаць.

Ці накорміць Расея - таксама пытанне, у тым ліку цэны ва ўмовах абмежаванага доступу да іншых рынкаў і спецыфікі ўтварэння курса расейскага рубля.

3. Сітуацыя пагаршаецца тым, што насенную пшаніцу хунта закупляе выключна ў «варожых заходніх краінах». І неўзабаве стане пытанне аб дастатковасці і якасці насеннага фонду.

4. Мы спецыяльна не гаворым аб іншай сельскагаспадарчай прадукцыі, якая ў выніку вайны не будзе пастаўляцца агрэсару Украінай. Ад сланечнікавага алею да розных тыпаў шротаў, неабходных для вырабу кармоў для жывёлы.

Гэта значыць, гуляючы ў стварэнне праблемы сусветнага голаду, хунта выпадкова можа атрымаць лакальны крызіс. Менавіта з гэтым і была звязаная нарада. Зрэшты, мы не здзіўленыя.

Схільнасць да простых і папулісцкіх парадаў у стылі «вам трэба больш грошай - дык зарабляйце больш», ні да якіх іншых вынікаў прывесці не можа.