Нацыя пераможцаў

Беларусам удаецца ўсё, за што б яны ні ўзяліся.

«Ты «Nivea» ўжо купіла?» - тэлефануе сяброўка.

Вядома ж, купіла. Пабегла ў краму адразу, як толькі даведалася аб адмове кампаніі быць спонсарам чэмпіянату свету ў хакеі, калі яго не перанясуць з Менска. Мяркуючы з фатаграфіяй апошніх дзён у сацыяльных сетках, продажы ў тыя дні значна ўзраслі, а ўладальнікі крам, якія гандлююць касметыкай, напэўна тэлефанавалі адзін аднаму з пытаннямі, што за промаакцыю такую хітрую абвясціла «Nivea», калі ніякіх прапаноў «купі крэм і атрымай мыла бясплатна» не паступала, а народ раскупляе тавар з паліц так, быццам заўтра таго мыла ўжо не будзе.

Зрэшты, не. Уладальнікі крам таксама ўсе выдатна ведаюць. Не засталося ў краіне недасведчаных, не засталося тых, хто робіць выгляд, быццам тут можна жыць як ні ў чым не бывала, не засталося абыякавых. Акрамя таго, што мы ўсе сталі нарэшце народам, які вызнае будучыню сваёй краіны, - мы яшчэ сталі тым самым калектыўным кліентам, які заўсёды мае рацыю. Гэты кліент патрабавальны, але не капрызны. Ён не патрабуе люкс-тавар за тры капейкі, ён проста падтрымлівае тых вытворцаў, для якіх правы чалавека і свабода выбару - такія ж каштоўнасці, як і якасць вырабляенай прадукцыі або паслуг. І вытворцы з гэтым кліентам лічацца. Ад яго залежыць іх рэпутацыя.

Нядаўна чула дыялог двух дзяўчат:

- Калі таксі, то толькі «Яндэкс»! - гаварыла адна. - Бачыла, як спраўна іх кіроўца хлопца з-пад носа ў АМАПа звёз?

- Пачакай, а як жа 135? - пярэчыла іншая. - Яны вазілі пасажыраў з Акрэсціна бясплатна. Я заўсёды менавіта іх выклікаю, там яшчэ Цоя кіроўцы любяць уключаць. Так выдатна ехаць па горадзе пад «Перемен!».

Вядома, выдатна. Праехацца на таксі, у якім гучаць песні Цоя, пабалакаць з кіроўцам, які раскажа, як вазіў вызваленых з Акрэсьціна, зайсці ў краму па «Nivea»-навінкі, сустрэцца з сябрамі ў кавярні, што адчыніла дзверы для дэманстрантаў, якія ратуюцца ад карнікаў, і наглуха зачыніць перад самімі карнікамі. А ўвечары расказаць пра гэта суседзям на дваровым чаяванні і пачуць ад іх зусім сінхронныя гісторыі. Панаракаць, што падтрымаць «Шкоду» пакуль няма чым, і пачуць рада купіць хоць бы тэрмабокс, бо ў яе, акрамя аўтамабіляў, яшчэ процьма аксесуараў. Развесіць бел-чырвона-белыя стужачкі і разысціся па дамах, дамовіўшыся пра тое, што купляць і куды хадзіць.

А яшчэ мы ў апошнія некалькі месяцаў правялі шакавальную маркетынгавую кампанію для ўласнай краіны. У мяне ёсць мноства знаёмых, якія раней ніколі ў жыцці не пагадзіліся б правесці адпачынак на радзіме. Як толькі пачынаўся запаветны месяц адпачынкаў - іх быццам ветрам здзімала. Прычым зусім не абавязкова да цёплых морах, але і проста ў суседнія краіны: галоўнае - як мага хутчэй перасекчы мяжу. Не таму, што тут іх не задавальняе возера ці інфраструктура. Яны проста не хацелі праводзіць адпачынак сярод абыякавых да дыктатуры і рэпрэсій суайчыннікаў, якіх усё задавальняла, бо іх асабіста не тычылася. А цяпер мае знаёмыя вывучаюць у Інтэрнэце каталогі беларускіх аграсядзібаў, плануючы летні адпачынак: ім хочацца правесці адпачынак сярод аднадумцаў - тых самых, разам з якімі стаялі ў ланцугах салідарнасці, выходзілі на нядзельныя маршы і збіралі перадачы ў СІЗА. Ды і многія замежнікі цяпер хочуць прыехаць у адпачынак у Беларусь - убачыць ужывую тых самых людзей, чыя адвага, дабрыня і салідарнасць выклікаюць захапленне ўсяго свету.

Раней мы толькі ўводзілі асабістыя санкцыі. Мы ведалі, што нельга запраўляцца на «Трайпл», купляць «Санта Брэмар» і «Савушкін прадукт» у «Прасторы», - словам, складалі ўласныя чорныя спісы і адмаўляліся фінансаваць рэжым праз яго кашалькі. Праўда, тады нас было яшчэ не 97 адсоткаў, і мы былі не ў стане знішчыць бізнэс тых кашалькоў. Затое цяпер - 97, і мы пачалі фармаваць не толькі чорныя, але і белыя спісы. Цяпер мы ўжо ў стане не толькі абрынуць чыесьці продажы, але і павысіць іх так, што ўсе «амазоны» планеты разважаюць. Гэта значыць, што змяніліся не толькі мы, але і свет. Раней разнастайныя прамысловыя гіганты, спонсары сусветных чэмпіянатаў, ніколі не выказваліся з нагоды рэпрэсій у Беларусі і не выстаўлялі ультыматумаў. Цяпер яны выступаюць у адной камандзе з намі і на полі, і на лёдзе, і на вуліцы. І зусім не дзеля спагады, зусім не таму, што нас атакуюць. А таму, што мы атакуем.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]