«Гэта смешна!»: Работнікі дзіцячага садка сарвалі планы па мітынгу «ябацяк»

Людзі далі адпор начальству, якое збірала бюджэтнікаў на мітынг.

У рэдакцыю tut.by даслалі аўдыёзапіс са сходу, які праходзіў у дзіцячым садку №39, як сцвярджаюць яго аўтары. На запісу чуваць, як людзей угаворваюць пайсці на праўладныя мітынгі ў суботу і нядзелю. Нязгодным пры адмове пагражаюць звальненнем. А людзі ў адказ кажуць, што яны нікуды не пойдуць і адкрыта абураюцца ў твар начальству.

Кіраўніцтва садка адмовілася даць журналістам каментар, але імёны і імёны па бацьку людзей з аўдыёзапісу супадаюць з тымі, якія пазначаны на сайце садка. Да жанчыны, якая пераконвала людзей пайсці на мітынг, звярталіся як да Ларысы Станіславаўны. Гэта значыць як да цёзкі загадчыцы садка.

- Мы ўсе жывём у дзяржаве. Мы ўсе працуем у такой сферы, якая належыць да дзяржаўнай і сацыяльнай сферы. Заробак атрымліваем адкуль? З бюджэту. Згодны? Вялікі заробак, маленькі, падабаюцца ўмовы працы, не падабаюцца, але мы тут працуем. Напэўна, калі б кагосьці кардынальна не задавальняла тое, што ёсць, то вы б тут ужо не працавалі. На сённяшні дзень... Я ў палітыку лезці не хачу, але проста так складваюцца абставіны. Ніякіх поглядаў палітычных я вам зараз не навязваю і не прапагандую. Каб вы проста правільна разумелі. Але калі мы працуем у адукацыі... Тыя, хто і далей хоча працаваць у гэтай сферы і бачыць сябе тут, трэба будзе ў суботу і ў нядзелю прысутнічаць на мітынгу. У абавязковым парадку, - кажа Ларыса Станіславаўна.

Далей чутны жаночы голас, гаворыцца, што з раніцы ў пятніцу трэба падаць спісы тых, хто ідзе на мітынг, ва ўпраўленне па адукацыі.

- І, адпаведна, хто не ідзе. Проста хачу вам сказаць адразу... Яшчэ раз паўтараю - гэта не маё жаданне і не маё меркаванне, такое, якое я вам навязваю. Я проста кажу тое, што ёсць. Тым, хто не пойдзе на мітынг, на шэсце назавіце - гэта не крычаць, проста прайсці або пастаяць, я яшчэ сама не ведаю. Тыя, хто не пойдзе, будзьце гатовыя да таго, што рана ці позна вы тут працаваць не будзеце, - працягнула жанчына, да якой звяртаюцца як да Ларысы Станіславаўны.

Прысутныя ў пакоі засмяяліся.

- Тыя, хто атрымлівае заробак у адукацыі... - паспрабавала працягнуць жанчына, але людзі ўсё яшчэ смяяліся. - Гэта не смешна…

- Гэта смешна! - сказаў нехта з работнікаў. - швабру і анучу ў мяне забяруць?

- Проста будзеце са швабрай і анучай працаваць дома, - патлумачыла выступоўца.

- Я магу проста зараз напісаць заяву на звальненне, божа.

- А цяпер слухайце мяне, - строга сказала выступоўца. - Тыя, хто прынцыпова па сваіх палітычных поглядах, не ведаю якім яшчэ, супраць, падыдзіце да мяне і скажыце. Асабіста. Можаце і тут сказаць.

У гэты момант на запісу адразу некалькі работнікаў наперабой сталі казаць: «Я не пайду! Я таксама!».

- Ларыса Станіславаўна, - хтосьці звярнуўся да выступоўцы, але што ён казаў далей, разабраць складана, таму што паралельна абуралася яшчэ некалькі чалавек.

Хтосьці спытаў, куды падзець дзяцей на час мітынгу. Маўляў, не браць жа іх з сабой.

- Я ні туды не хаджу, ні туды. Я сяджу дома, - паўтараў хтосьці з прысутных.

- Вы мяне правільна пачулі, што я спісы падаю ў кіраванне? - пацікавілася выступоўца.

Далей зноў складана разабраць, хто і што крычыць. Чутна нават лаянка. А потым хтосьці ляпнуў дзвярыма.

- Заклікалі ж <называецца дата. - Заўвага. рэд.> не выходзіць ўсіх на работу, - сказала яна яшчэ адна з прысутных.

- Гэта не адукацыя і не дзяржава. Няма такога. Дзе вы такое чыталі? - спытала жанчына, да якой звярталіся як да Ларысы Станіславаўны.

- Тыя, хто ў <называецца дзень тыдня. - Заўвага. рэд.> не прыйдуць на працу, будуць звольненыя за прагул.

- Так, а паводле якога артыкула нас зараз звольняць? Гэта наша канстытуцыйнае права. Пакажыце загад, на якой падставе мы павінны выйсці на гэты мітынг, - задаваў пытанні нехта з прысутных.

- А на якой падставе вы ходзіце на мітынгі... - хацела спытаць якая выступае пра паходы на маршы з бел-чырвона-белымі сцягамі, але яе перапынілі.

- Гэта мой выходны, куды хачу, туды і хаджу! - амаль крычала супрацоўніца ў адказ.

Людзі ў кабінеце паўтаралі, што нікуды ісці не хочуць. Хтосьці сказаў, што ў выходныя збіраецца на лецішча.

- Заробак вы хочаце атрымліваць? - спытала жанчына, да якой звярталіся як да Ларысы Станіславаўны.

- Давайце разбяромся. Мы заробак атрымліваем з дзяржбюджэту, у які людзі плацяць падаходны падатак. Мы не з кішэні бюджэту атрымліваем. Мы жывём за падаходны падатак людзей, якія плацяць нам. Так пры чым тут заробак, што вы кажаце, што мы заробак атрымліваем? - працягваў задаваць пытанні хтосьці з супрацоўнікаў.

- Ёсць дзяржаўная сацыяльная сфера, і ёсць вытворчасць, дзе вырабляюць і самі зарабляюць грошы. Мы не вытворчасць, мы самі грошы не зарабляем. Мы атрымліваем ад дзяржавы, - тлумачыла выступоўца. - Я нікога не палохаю, я папярэджваю.

- Во дажыліся, ужо вымушаюць хадзіць на мітынг, - адзначыла адна з работніц з абурэннем у голасе.

- Мяне муж з дому выганіць, калі я пайду кудысьці, - запярэчыў яшчэ нехта.

Выступоўцы пад абурэнне тых, хто сабраўся сказала нешта пра заявы. Што тыя, хто не пойдзе на мітынг, павінен напісаць іх і растлумачыць прычыну. Далей яна стала запісваць прозвішчы тых, хто ідзе і не ідзе.