Расейскі бізнэс накрыла хваля банкруцтваў

Стагнацыя эканомікі спарадзіла крызіс неаплатаў.

Сцісканне платаздольнага попыту, стагнацыя эканомікі і ўзмацненне жорсткасці палітыкі банкаў спарадзілі крызіс неаплатаў і павелічэнне колькасці банкруцтваў у Расеі, піша finanz.ru.

Колькасць кампаній, якія прызналі сябе неплатаздольнымі, зноў пачала расці ў першым квартале, а ў асобных галінах наблізілася да максімумаў, паказаных на піку крызісу ў 2015 годзе, сведчаць звесткі Цэнтра макраэканамічнага аналізу і кароткатэрміновага прагназавання.

За студзень-сакавік банкрутамі прызналі сябе 2927 юрыдычных асоб. Гэта на 403 кампаніі, або 15,9% больш, чым за той жа перыяд мінулага года.

Горш за ўсё ідуць справы ў сектары «камерцыйных паслуг», які больш за іншых завязаны на канчатковы попыт спажыўцоў. За квартал 572 кампаніі галіны сталі банкрутамі, паўтарыўшы гістарычны рэкорд пачатку 2015 года.

Колькасць банкруцтваў у будаўніцтве вырасла на 35% год да года - неплатаздольнымі прызналі сябе 587 прадпрыемстваў (супраць 434 год таму).

У машынабудаванні ўзровень банкруцтваў для першага квартала і зусім стаў рэкордным з 2010 года, вынікае са звестак ЦМАКП: 82 юрыдычныя асобы сышлі з рынку супраць 38 год таму.

Планамерны рост колькасці банкруцтваў адлюстроўвае стагнацыю эканомікі і крызіс неаплатаў, адзначае кіраўнік практыкі банкруцтва і антыкрызіснай абароны бізнэсу, партнёр «Пепеляеў Груп» Юлія Літоўцава.

Банкі, выпрабоўваючы праблемы з ліквіднасцю, усё больш актыўна выкарыстоўваюць банкруцтва для вяртання сродкаў неаплатнікаў. «Банкі ўсё меней схільныя ісці насустрач бізнэсу і рэструктурызаваць пазыку. Часам ужо пасля першай пратэрміноўкі пры пэўных абставінах банкі могуць ініцыяваць банкруцтва пазычальніка», - цытуе Літоўцаву РБК.

Яшчэ адна прычына росту - адкладзены эфект зачысткі банкаўскага сектара, адзначае партнёр BGP Litigation Сяргей Лісін. Пасля кожнай санацыi або адклікання ліцэнзіі, з ягоных слоў, адбываецца 50-100 новых карпаратыўных банкруцтваў.

Рэабілітацыйныя працэдуры (вонкавае кіраванне і фінансавае аздараўленне) «застаюцца экзотыкай», адзначае Літоўцава. «З аднаго боку, у завінавачаных, як правіла, няма рэсурсаў для аднаўлення платаздольнасцi, а з другога - крэдыторы не схільныя пагаджацца на рэабілітацыю, бо хочуць хутчэй вярнуць запазычанасць», - патлумачыла юрыстка.