Як настаўнік і цырульнік адкрылі клуб настольных гульняў у Баранавічах

Настаўнік распавёў, з чаго пачаўся бізнэс, з якімі праблемамі яны сутыкнуліся і як збіраюцца развіваць сваю справу далей.

Каля паўгода таму сябры - настаўнік ангельскай і нямецкай моў Вадзім Караім і цырульніца Вераніка Петручук - адкрылі ў Баранавічах клуб настольных гульняў. Вадзім распавёў intex-press.by, з чаго пачаўся іх бізнэс, з якімі праблемамі яны сутыкнуліся і як збіраюцца развіваць сваю справу далей.

- настольнымі гульнямі я захапіўся яшчэ ў дзяцінстве. Калі мне было пяць гадоў, тата прывёз папулярную тады гульню «Мэнэджар». Яна стала адной з любімых у нашай сям'і.

Пайшоў у школу, з'явіліся «аднадумцы». Мы гулялі на перапынках, збіраліся ў каго-небудзь дома, хадзілі ў бібліятэку, дзе было нешта падобнае на клуб настольных гульняў. Выбару «настольных гульняў» існавала вельмі мала, таму часам мы малявалі іх самі.

У канцы нулявых рынак настольных гульняў у краіне стаў імкліва развівацца. Вялізным наплывам да нас хлынулі самыя розныя гульні, а ў Менску сталі з'яўляцца спецыялізаваныя крамы. Памятаю, заходзіш туды, і вочы разбягаюцца. Праўда, і кошт на іх быў прыстойны. На сваю першую «настолку» я доўга збіраў - каштавала яна паўтары маіх стыпендыі.

Па спецыяльнасці не працаваў ні дня

Пасля БарДУ, дзе я адвучыўся на настаўніка ангельскай і нямецкай моў, па спецыяльнасці працаваць не пайшоў. У бацькі быў невялікі абутковай бізнэс, я стаў працаваць з ім. Але пра настольныя гульні не забываў. Больш за тое, кола знаёмых, такіх жа фанатаў настольных гульняў, як і я, з часам станавілася ўсё шырэйшым.

У 2017 годзе я пазнаёміўся з Веранікай. І мы падумалі: чаму б не паспрабаваць ператварыць хобі ў любімую працу? Так з'явілася ідэя адкрыць клуб настольных гульняў. Тым больш што гэтая ніша ў нашым горадзе была вольная.

Дапамагла субсідыя

У мяне і Веранікі былі невялікія ашчаджанні, але на адкрыццё сваёй справы гэтага не хапала. Ды і асаблівага досведу вядзення бізнэсу ў нас не было. Таму Вераніка прайшла навучанне і атрымала субсідыю на адкрыццё клуба. Вучоба, дарэчы, спатрэбілася: у нас быў бізнэс-план і паняцце аб тым, як весці бухгалтэрыю.

Летам мінулага года, калі ў нас было 3300 рублёў (з іх 2300 - субсідыя), мы пачалі шукаць месца для клуба. Спачатку дапамог мой старэйшы брат, які ўпусціў нас у памяшканне, якое належала яму. Там мы прапрацавалі некалькі месяцаў, але прыйшлося з'ехаць. Справа была ў тым, што будынак зачыняўся ў восем вечара, а для нас гэта было непрымальна: гульня часам можа зацягнуцца да глыбокай ночы.

Новае памяшканне шукалі некалькі месяцаў. Асаблівых патрабаванняў, акрамя невысокай арэнднай платы (да $5 за «квадрат»), у нас не было. Але прапаноўвалі альбо занадта дарагія, з дарагім рамонтам ці зусім «забітыя». Нарэшце, у спальным раёне горада мы знайшлі тое, што нас задаволіла. Вялікае памяшканне - 68 квадратаў і добры кошт - $2,5 за 1 кв. м. Праўда, не маючы практыкі не звярнулі ўвагу на кошт камунальных - пасля яны былі вельмі высокімі. І, фактычна, мы нічога не зэканомілі.

Сталы і гульні прынеслі з дому

Абсталяваць памяшканне для настольных гульняў не складае працы. Пара сталоў з крэсламі і разеткі - вось і ўсё, што трэба. Асноўную частку мэблі - два сталы, стэлаж і камод - мы прынеслі з дому. Дакупілі толькі два сталы і крэслы.

Практычна палова гульняў (а ў нас іх больш за 70) - таксама нашы асабістыя. Гэта дапамагло прыстойна зэканоміць. Кошт настольнай гульні можа вар'іравацца ад 15 рублёў за самую простую да 200 рублёў і больш. А калі дакупляць да гульняў дапаўненні, то калекцыя можа абысціся і ў 1000 рублёў.

Інтэлектуальны від адпачынку не асабліва папулярны

Клуб адкрыўся зімой гэтага года. Першымі наведвальнікамі сталі нашы знаёмыя і сябры, якім добра вядомыя настольныя гульні. Паступова сталі прыходзіць і «пачаткоўцы». Асноўны кантынгент - гэта моладзь, студэнты. Бывае, заходзяць пары з дзецьмі.

У агульнай складанасці мы працуем больш за паўгода, але дэфіцыт наведвальнікаў дагэтуль адчуваецца. На жаль, такі інтэлектуальны від адпачынку не асоба папулярны сярод гараджан.

Зрэшты, ёсць у нас і пастаянныя кліенты, і, на шчасце, іх становіцца ўсё больш: настольныя гульні - асаблівы свет, які зацягвае.

Расходы невялікія, але і казачных грошай не заробіш

Гэты тып бізнэсу не патрабуе вялікіх выдаткаў. Расходаў няшмат: падатак (паводле спрошчанай сістэмы), арэнда і «камуналка». Дзякуючы таму, што ў наяўнасці ў нас шмат гульняў, папаўняць калекцыю трэба не часта. У той жа час і казачных грошай зарабіць наўрад ці ўдасца.

Па-першае, кошты ў нас дастаткова нізкія: Па-другое, колькасць наведвальнікаў далёкая ад пажаданай. Пакуль нам не ўдалося нават вярнуць укладзеныя сродкі. Прыбытак невялікі, а асноўную яе частку «з'ядаюць» арэнда і камуналка. А яшчэ трэба ўкладвацца ў развіццё і прасоўванне клуба.

Але спыняцца на дасягнутым не збіраемся. Спадзяёмся, што з часам людзі зразумеюць, што такія забавы ў разы цікавей, чым адпачынак у начным клубе.

У найбліжэйшых планах - пераезд у цэнтр горада, каб людзям было прасцей дабірацца да нас. Таксама збіраемся ладзіць турніры па настольным гульняў і абсталяваць фотазону.