5 снежня 2025, Пятніца, 8:21
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Хайп вакол «кватэры Даліны» як лакмусавая паперка

4
Хайп вакол «кватэры Даліны» як лакмусавая паперка

Лепшая сацыялогія.

Той факт, што не вайна, не мільён забітых і параненых (толькі сваіх (!), не кажучы ўжо пра ўкраінцаў), а рашэнне суда, якім пры сумніўных абставінах у добрасумленнага набыўцы адабралі прададзеную спявачкай Далінай кватэру, стала самай абмяркоўванай тэмай рускай блогасферы, сведчыць пра стан рускага грамадства больш, чым дзясяткі сацыялагічных апытанняў аб стаўленні расіян да вайны.

Якая ўжо там вайна, калі тут у людзей кватэры, купленыя за крывёю і потам здабытыя (а цяпер ужо і крывавыя) грошы, проста так адбіраюць?

Але ёсць яшчэ адзін мала даследаваны аспект гэтай гісторыі. Яна зусім не пра цяжкі лёс тых, хто сутыкнуўся з Далінай і падобнымі да яе людзьмі са сувязямі, здольнымі «прагнуць гэты зменлівы свет пад сябе», а пра стаўленне да правасуддзя. Хайп вакол «кватэры Даліны» стаў лакмусавай паперкай, што выявіла найглыбейшы крызіс даверу насельніцтва да судовай сістэмы, унутры якой цалкам бессэнсоўна шукаць закон і справядлівасць. Вось яно як выходзіць: думалі, што парыве ў відавочнай кропцы — рэпрэсіўным правасуддзі, — а рванула там, дзе не чакалі, на самай што ні ёсць «народнай» тэме — кватэрнай.

Тут жа сапраўды няма юрыдычнай праблемы. Кватэры і раней адбіралі ў добрасумленных набыўцоў у адных выпадках і не адбіралі ў іншых — у залежнасці ад абставін, — і гэта нікога не калыхала, бо дзейнічала прэзумпцыя справядлівасці судовага акта. А цяпер дзейнічае прэзумпцыя дышля (закон што дышаль — куды павернеш, туды і выйдзе), якім верцяць магутныя гэтага свету.

Народ паглядзеў на справу Даліны і, падобна герою дзіцячай аповесці Гайдара, змрочна сфармуляваў: «Біць будуць». Услед за гэтым прыступіў да самаабароны, не спадзеючыся ні на якое правасуддзе. І хачу вам сказаць, што гэта толькі пачатак, бо ў справе самаабароны наш народ будзе гатовы зайсці вельмі і вельмі далёка — гэта ж не Данбас у ўкраінцаў адбіваць. Тут сапраўды сваё, роднае. Адсюль і хайп — зачапіла за жывое на фоне мерцвячыны.

Нягледзячы на анекдатычнасць нагоды, гэта адзін з найбуйнейшых крызісаў расійскага правасуддзя за апошнія гады. Ён датычыцца не пары-тройкі тысяч «адшчапенцаў», да якіх абывацелю няма справы, а непасрэдна народнай масы, якой раптам прамалінейна і наглядна паказалі ў «ільф-і-пятроўскім» стылі, што «Правасуддзе прададзена!»

Вядома, Красноў, хутчэй за ўсё, скарыстаецца выпадкам (ён аніяк не дурань) і, як у анатамічным тэатры падчас публічнай лекцыі, дэманстрацыйна ўскрые гнайнік і, магчыма, нават учыніць крывапусканне. Але вось з сэпсісам, які паразіў усё цела расійскага правасуддзя, што рабіць? Яго простым ўскрыццём не вылечыш…

Уладзімір Пастухоў, Telegram

Напісаць каментар 4

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках