Пуцін і Трамп: канфлікт выглядае непазбежным
14- Віталь Портнікаў, Vilni-media
- 26.12.2025, 10:55
- 13,344
Застаецца толькі даведацца, як прэзідэнт ЗША адрэагуе на каварнасць Крамля.
З’яўленне Пуціна з шматгадзіннымі адказамі на пытанні журналістаў і «звычайных расіян» падчас «прамой лініі» зноў прадэманстравала, што расійскі прэзідэнт працягвае жыць вайной і не збіраецца яе заканчваць.
Нават на гэтай прамой лініі расіяне пыталіся ў Пуціна, чаму ўвесь час іх тэлебачанне кажа пра Украіну, а не пра Расію. І Пуцін згадзіўся, што трэба заканчваць. Але вось толькі незразумела што — вайну ці прапаганду.
Але мяне падчас гэтай сустрэчы з журналістамі цікавіла зусім іншае пытанне: на што ж разлічваюць у Злучаных Штатах, калі спадзяюцца «вывесці» расійскага прэзідэнта на нейкае мірнае пагадненне? Бо дагэтуль ні ў выказваннях Пуціна, ні ў каментарах іншых расійскіх чыноўнікаў не было і намёку на гатоўнасць завяршыць вайну. Так, пра капітуляцыю казалі. Еўропе пагражалі вайной. Але гэта зусім не мір. Нават калі размова зайшла пра ўкраінскія выбары — а Пуцін увесь час кажа пра «нелегітымнасць» украінскага прэзідэнта — расійскі прэзідэнт абяцаў падумаць, можа на адзін дзень — у дзень выбараў — спыніць абстрэлы Украіны. То бок, як бачым, у нейкіх рэальных выбарах у суседняй краіне Пуцін не зацікаўлены. А ў капітуляцыі і «вызваленні рускіх земляў» — зацікаўлены. І гэтага не хавае.
Так, я магу ўявіць, што ў нефармальных зносінах са Стывам Віткофам і Джарэдам Кушнерам Пуцін не размаўляе лозунгамі. Ён, як дасведчаны чэкіст і маніпулятар, можа гаварыць з амерыканскімі суразмоўцамі пра тое, што яны жадаюць пачуць. Цяпер мы ўжо ведаем, што Пуцін сам шукаў кантакты з Віткофам і нават падключыў да пасярэдніцтва саудаўскага прынца Мухамеда. Чаму менавіта Віткоф? Магчыма, менавіта таму, што расійскі прэзідэнт зразумеў, як і пра што гаварыць з гэтым даўнім таварышам Дональда Трампа і як атрымаць кантакт з самім Трампам не праз чарговага чыноўніка, а менавіта пры садзейнічанні даверанай асобы?
Дык пра што Пуцін можа гадзінамі гаварыць са сваімі амерыканскімі гасцямі? Пра вайну? Вядома, не. Пра эканоміку. Пуцін здольны маляваць перад Віткофам і Кушнерам пераканаўчыя карціны эканамічнага супрацоўніцтва. Пасля вайны. Але так вайна пачынае выглядаць толькі непрыемнымі акалічнасцямі, якія перашкаджаюць гэтаму супрацоўніцтву разгарнуцца. І пачынаецца ціск ужо не на Расію, а на Украіну, якая сваёй «упартасцю» перашкаджае перайсці да захапляльных здзелак. А не было б такой «упартасці» — не было б праблем.
Гэта добры разлік, але калі паглядзець рэальна: чаго ж дасягнуў Пуцін? Няўжо яму ўдалося спыніць санкцыі супраць сваіх галоўных «кашалькоў» — «Лукойла» і «Раснафты»? Не, не ўдалося. Санкцыі ўведзеныя і ўжо дзейнічаюць, што вымушае абмяжоўваць аб’ёмы закупкі і перапрацоўкі расійскай нафты нават у такіх краінах, як Кітай і Індыя.
Ці ўдалося Пуціну прадухіліць выдзяленне еўрапейскіх грошай для Украіны. Так, канчатковую канфіскацыю расійскіх актываў на еўрапейскіх рахунках ён прадухіліў — і ў гэтым, відавочна, быў зацікаўлены сам Дональд Трамп, чамусьці перакананы, што канфіскацыя расійскіх актываў будзе перашкаджаць рэалізацыі яго мірнага плана. Але еўрапейцы вырашылі выдзеліць свае грошы, што пазбавіла Маскву надзей на тое, што ўкраінская эканоміка разваліцца ў наступным годзе.
Дзень, які прадэманструе нежаданне Пуціна згаджацца на мір, абавязкова прыйдзе, як бы расійскі прэзідэнт ні цягнуў час. Так, і ён, і Трамп жадаюць з’яўлення паўнавартаснага мірнага пагаднення. Але Трамп імкнецца, каб яно з’явілася як мага хутчэй, а Пуцін гатовы цягнуць час, ну, скажам, да студзеня 2029 года, да апошняга дня Трампа ў Авальным кабінеце.
Таму канфлікт выглядае непазбежным. Застаецца толькі даведацца, як адрэагуе на крушэнне сваіх ілюзій і каварнасць Пуціна сам Трамп.
Віталь Портнікаў, Vilni-media