Чуем нават, як сусед за сцяной кашляе

Беларусы распавялі, як жывецца ў панэльках на ўскрайку Каменнай Горкі ў Мінску.

Зусім нядаўна жыхары Каменнай Горкі і мікрараёна Лебяжы даведаліся, што ад вуліцы Калеснікава праз чыгунку пачнуць будаваць пуцеправод да вуліцы Ціміразева. Пакуль мясцовыя жыхары дабіраюцца туды ў аб’езд або пешшу праз пераход, схаваны пад мостам. Realt.by адправіўся ў Каменную Горку-3, каб даведацца, як мясцовыя паставіліся да навін і як ім увогуле жывецца ў мікрараёне.

Абсталёўваць гэтую частку Каменнай Горкі пачалі па стандартнай схеме: спачатку было пабудавана мноства жылых дамоў, а потым пачалася праца над неабходнай інфраструктурай. Цяпер тут можна ўбачыць у асноўным стандартныя панэлькі серый М 464 У-1, М 464-М, М 11−90. Таксама з’явілася вялікая колькасць сацыяльных аб’ектаў – школа, дзіцячы сад, яслі-сад, паліклініка, гандлёвы цэнтр, крамы, цырульні, аптэкі і многае іншае.

У 2023 годзе на тэрыторыі мікрараёна жыхары ўбачылі Алею народнага адзінства – месца для адпачынку і прагулак. Тут, напрыклад, усталяваны «паэтычная лаўка» або лаўкі з труб. А да канца года ў Каменнай Горцы-3 абяцалі адкрыць доўгачаканы фізкультурна-аздараўленчы комплекс. Плануецца, што ў ім будзе тры басейны, дзве джакузі, купель, комплекс з пяці лазняў, трэнажорная зала і кавярня.

«Суседскае дзіця бегае, а ў нас у кватэры знаходзіцца немагчыма»

У 2014 годзе, амаль адразу пасля ўводу дома ў эксплуатацыю, у адзін з «слупікаў» у мікрараёне засяліўся Віталь. Тады месца актыўна развівалася, толькі-толькі пачалі з’яўляцца аб’екты інфраструктуры.

– Зараз, вядома, тут многае змянілася. Ужо не думаеш, куды паехаць па ежу, бо зусім побач тры гандлёвыя цэнтры з вялікімі прадуктовымі. Ёсць і вялікая колькасць меншых крамаў, нават проста ў дварах, ёсць і велізарная будаўнічая крама з усім патрэбным. Да таго ж побач паліклініка, што таксама вельмі зручна, школа, яслі-сад, дзіцячы сад, шмат пляцовак для дзяцей. Словам, рэальна ўсё, што трэба для жыцця, побач.

Мужчына адзначае і добрае транспартнае паведамленне.

– Я сам перасоўваюся на аўтамабілі. Тут, дарэчы, зручна – выехаў праз МКАД і даехаў у другі канец горада, не трэба стаяць у заторах, якія каля метро «Каменная Горка», асабліва па пятніцах нейкія жахлівыя. Паколькі ў мяне дзіця ездзіць у школу не тую, што побач з домам, а крыху далей, магу сказаць, што і з грамадскім транспартам усё выдатна. Раніцай і да гадзін васьмі вечара ў буднія дні вельмі часта прыязджаюць аўтобусы і тролейбусы, а вось познім вечарам і ў выхадныя даводзіцца пачакаць. Часам і па пятнаццаць хвілін. Прычым так дзіўна: вось доўгі час нічога няма, а потым адразу ўсе варыянты аўтобусаў і тролейбусаў прыязджаюць, – звяртае ён увагу.

«Слупік», у якім ён жыве, – гэта звычайная дзевятнаццаціпавярховая панэлька, будаўніцтва якой завяршылася ў 2014 годзе. У той час усе рабілі рамонты і, як заўважае мясцовы жыхар, на многае не звярталі ўвагі.

– Тады нікога асабліва не бесіла, што свідруюць або стукаюць у недазволены час. Усе хацелі хутчэй завяршыць работы і ўжо засяліцца. Зараз у нас ёсць агульны чат з суседзямі, і там часта шмат паведамленняў з просьбамі спыніць работы, бо кватэры прадаюцца, новыя жыхары абнаўляюць жыллё.

Прычым лічу, што просьбы абгрунтаваныя, калі гэта адбываецца, напрыклад, у выхадныя або зусім позна ўвечары. Усё ж такі ўсе прыходзяць з працы, і трэба разумець, што хочацца адпачыць. Але часта пра гэта пішуць і ў дазволены час, кажучы, што не могуць укласці дзяцей спаць або «галава баліць». Я гэтага зусім не разумею. Будаўнікоў жа пад сон дзіцяці не падбудуеш, людзі таксама прыязджаюць у вызначаны час. Словам, з гэтай нагоды ў нас з суседзямі часта бываюць дыскусіі.

Віталь падкрэслівае, што чутнасць у кватэрах максімальна высокая. І справа нават не ў гучна працуючым тэлевізары або крыках на павышаных танах, а ў звычайных размовах.

– Вось, напрыклад, у нас на кухні наогул усё чуваць, нават як кашляюць за сцяной. Не ведаю, з якіх матэрыялаў і як гэтыя сцены ўзводзілі, але гэта не зусім норма. У пакоях чуваць, як суседзі зверху тупаюць па падлозе. Нядаўна зверху яшчэ засялілася сям’я з маленькім дзіцем, дык ён бегае, скача, а ў нас у кватэры знаходзіцца немагчыма, такое адчуванне, што зараз праваліцца столь. І нічога з гэтым не зробіш. На будучыню толькі ў выпадку рамонту дадаткова гукаізаляваць, – распавядае мужчына.

«Пошук патрэбнай аднушкі аказаўся цэлым квестам»

У Алены ў адным з «слупікаў» у Каменнай Горцы-3 жыве дачка. Жанчына разам з мужам набылі тут кватэру для яе ў падарунак, цяпер часта прыязджаюць у госці.

– Куплялі жыллё шэсць гадоў таму праз агенцтва нерухомасці. Тады нам прапанавалі некалькі варыянтаў у розных частках горада, іх было больш за дзесяць. Але ўсё нешта не задавальняла – толькі голыя сцены без рамонту, жахлівыя пад’езды, нейкія п’ючыя суседзі. Словам, пошук патрэбнай аднушкі аказаўся цэлым квестам.

Хоць не магу сказаць, што былі нейкія асаблівыя патрабаванні. Мы хацелі, каб можна было адразу пасля набыцця засяліцца, а таксама глядзелі добрае транспартнае паведамленне: калі не побач з метро, дык каб хутка да яго даехаць. У выніку, як убачылі варыянт тут, адразу вырашылі яго браць, адчулі: гэта тое, што трэба. І за столькі гадоў не шкадуем. У кватэры выдатны метраж. Цяпер у новабудоўлях «двушкі» па плошчы меншыя, чым наша аднапакаёвая. Плюс дом у нас не акружаны шматпавярхоўкамі, а стаіць нібы асобна ад астатніх, што таксама добра, не адчуваецца такое скапленне дамоў, як гэта бывае, – адзначае яна.

Яна звяртае ўвагу, што дачка кватэрай задаволеная, перыядычна толькі скардзіцца на суседскі шум і чутнасць у кватэры.

– Па ўмовах, як па мне, тут выдатна, праз дарогу адразу прыпынак, усе патрэбныя крамы побач, да метро 10–15 хвілін. А яшчэ ужо асабіста мяне радавала суседства з будаўнічай «ОМА», таму што падчас рамонту часта трэба было нешта дакупіць з матэрыялаў і інструментаў, і не раз гэты магазін нас ратаваў. Ды і цяпер часта ў яго ходзім па ўсялякія драбніцы, – звяртае ўвагу жанчына.

Таксама яна адзначае, што ад іх дома можна пешшу дабрацца да «Лебяжога» або «Мінск-Арэны».

– Мы любім хадзіць пешшу, таму частэнька прагуляемся ў той бок. Да «Лебяжога» ісці хвілін 25, да «Мінск-Арэны» – прыблізна 45. Адзінае што, вярнуцца позна ўвечары не атрымаецца, таму што праход пад мостам закрываецца. У гэтым ёсць нязручнасць. А яшчэ ад нашага дома зусім блізка на машыне да Мінскага мора – гэта асабліва каштоўна летам, калі хочацца адпачыць на прыродзе, – распавядае Алена.

«Праз год адчуванне, што ніякага рамонту не было ўжо некалькі гадоў»

Трэці год разам з сям’ёй у адной з панэлек жыве Вольга. Як яна адзначае, дом у іх паўсацыяльны, а гэта прыносіць свае праблемы.

– Калі мы толькі засяліліся, то аб’ядналіся з суседзямі і зрабілі ў пад’ездзе рамонт, – распавядае мясцовая жыхарка. – Буквальна праз год адчуванне, што ніякага рамонту не было ўжо некалькі гадоў. Усё пастаянна бруднае.

І тут праблема канкрэтна ў жыхарах: частка з іх адэкватная, у нас ёсць агульны чат, дзе мы абмяркоўваем надзённыя праблемы. Але ёсць і тыя, хто гадзяць у ліфтах, прычым не толькі жывёлы, але і самі людзі. Робяць гэта жыхары сто працэнтаў, таму што пад’езды ў нас заўсёды зачыненыя, і мы стараемся сачыць, каб нікога са старонніх не было. Але вось у выніку ў ліфты ўсё роўна не ўвайсці, як ні стараемся. Хацелі як-небудзь усталяваць камеры відэаназірання, але трэба было, каб ідэю падтрымала пэўная колькасць жыхароў. На жаль, патрэбная не сабралася, дык мы і засталіся без камер.

Кватэру ў гэтым мікрараёне яны набывалі самастойна. З прапанаваных варыянтаў тут быў найбольш даступны па цане і агульнай плошчы. Адыграла ролю ў канчатковым рашэнні і тое, што праца Вольгі знаходзіцца недалёка ад дома.

– Нядаўна чула, што ад Каменкі да «Лебяжога» будзе пабудаваны мост, а я якраз там, побач з «Алімпік Паркам», працую, таму мне будзе максімальна зручна дабірацца да працоўнага месца. Зараз, каб даехаць, трэба падымацца на кальцавую, а так будзе прамая дарога, – звярнула яна ўвагу.

Дзяўчына адзначае, што ў ўсіх панэлек у гэтым мікрараёне ёсць адна агульная праблема – поўная адсутнасць гукаізаляцыі.

– Чутнасць выдатная. Заўсёды ў курсе, чым заняты суседзі. Нас ратуе тое, што мы праводзім мала часу дома. У асноўным выязджаем кудысьці. Дзіця вучыцца ў цэнтры, мы – на працы, у кватэры бываем толькі познім вечарам. Я сама да раёна ўжо прывыкла. Калі б пераязджала, то ў «Алімпік Парк», гэта зусім іншы ўзровень і, мабыць, з-за таго, што ў мяне там офіс, часта прыглядаюся, падабаецца забудова. Але набыць кватэру там не так лёгка, таму пакуль цэнім тое, што ёсць на дадзены момант, – заключае мясцовая жыхарка.

«Часта чую ад знаёмых, што ў Каменнай Горцы многа п’яных, але мне шанцавала»

Андрэй перасяліўся ў мікрараён практычна дзесяць гадоў таму. Спачатку здымаў тут «аднушку», а праз чатыры гады набыў уласнае жыллё.

– Так атрымалася, што мы жылі з сябрам у суседніх дамах. Але ён ажаніўся, і ўжо разам з жонкай яны вырашылі прадаць свае «аднушкі» і купіць двухпакаёвую ў Новай Баравой. Паколькі я пераязджаць не збіраўся, мяне тут усё цалкам задавальняла, то вырашыў задумацца пра ўласнае жыллё і набыць у яго кватэру. Пэўная частка сумы ў мяне была, дзесьці дапамаглі родзічы, нешта давялося браць у пазыку, але ў выніку сваё жыллё ўсё ж з’явілася. Я зрабіў рамонт, і нават цяпер удвух з жонкай нам «аднушкі» хапае, метражы тут вельмі добрыя, – падзяліўся ён.

Мясцовы жыхар кажа, што ўзнікаюць праблемы з паркоўкай. Месцаў на ўсіх не хапае.

– Здаецца, што паркавальных месцаў шмат, але ў некаторых і па дзве машыны, таму вечарам знайсці вольнае цяжкавата. Недалёка ад дома, побач з «ОМА», ёсць паркоўка, яна частэнька ратуе. Плюс таксама ёсць платная, агароджаная. Часам ставім аўтамабіль і туды, – распавядае Андрэй.

Ён адзначае, што больш за ўсё ў Каменнай Горцы яму падабаецца выдатная інфраструктура. І прычым з кожным годам яна развіваецца ўсё больш.

– Мінулага года побач адкрылі парк Уга Чавеса. Раней там былі проста дрэвы, цяпер жа – шмат зон адпачынку, атракцыёны для дзяцей, скейт-пляцоўка, ёсць месцы перакусіць і выпіць кавы. Гэта значна лепш, чым проста пустка, – дзеліцца мужчына. – Насупраць вось, наколькі ведаю, будуць яшчэ адкрываць гандлёвы цэнтр з кінатэатрам, што таксама радуе. Калі падумаць, то на Каменнай Горцы няма кіно, хаця тут жыве так шмат людзей, попытам бы яно дакладна карысталася. Бліжэйшы кінатэатр – «Аўрора» або ехаць кудысьці далей у горад. Таму, як толькі адкрыецца, мы будзем першымі наведвальнікамі.

Яшчэ вось у самім мікрараёне дабудоўваецца фізкультурна-аздараўленчы комплекс. Кажуць, там будуць басейны. Планую разгледзець гэты варыянт, таму што пакуль даводзіцца ездзіць у новы на «Маладзёжнай».

Пераязджаць адсюль Андрэй не жадае, новыя жыллёвыя комплексы яго не асабліва прыцягваюць, а вось да Каменнай Горкі ён ужо прывык.

– Я дрэнна адаптуюся да новага, таму нават не думаю пра пераезд. Тым больш, цэны на новабудоўлі цяпер зааблачныя. Плюс я сапраўды прывык да гэтага раёна. Часта чую ад знаёмых, што ў Каменнай Горцы многа п’яных або нейкіх неадэкватных. Але мне, напэўна, шанцавала. Зрэдку каго-небудзь магу ўбачыць у стане алкагольнага ап’янення каля мясцовых крам, а так усё спакойна. І мяне асабіста ўсё задавальняе, – адзначае ён.

Што тут прадаецца?

Усяго ў Каменнай Горцы-3 у базе Realt выстаўлена на продаж 12 варыянтаў кватэр. Пры гэтым цана на іх вагаецца ад 75 да 169 тысяч долараў.

Найбольш даступная па цане з прапанаваных кватэр – гэта студыя ў ЖК «Лайт». Дом падвышанага камфорту быў уведзены ў эксплуатацыю ў 2018 годзе. Перавагі ў тым, што жыллёвы комплекс цалкам агароджаны, уезд на закрытую тэрыторыю магчымы праз шлагбаўм, а ўваход – па чыпах.

Ёсць відэаназіранне і асобная стаянка для машын, сучасная дзіцячая пляцоўка, велапаркоўка, асобная пляцоўка для смецця. Прапанаваная студыя знаходзіцца на пятым паверсе. Яе агульная плошча – 29,9 «квадрата». У кватэры – панарамныя вокны ў падлогу і прыгожы від з іх на горад. Таксама зроблены сучасны рамонт: на падлозе ў студыі – ламінат, а ў санвузле – плітка, усталяваны шклопакеты, ёсць шафа-купэ і лоджыя. Каштуе такая студыя 75 000 долараў, то бок квадратны метр абыдзецца ў 2508$.

Прапануецца да куплі і варыянт гатовай светлай «аднушкі» агульнай плошчай 42,9 «квадрата». Кватэра поўнасцю ўкамплектаваная і гатовая да засялення. У ёй – кухня з вялікай працоўнай зонай і накіраваным асвятленнем, асобны санвузел з усімі выгодамі і прасторная ванная. Таксама ўсталяваная шведская бытавая тэхніка – духоўка, варочная панэль, выцяжка. На падлозе ўкладзена зносастойкая плітка і лінолеум, усталяваная новая сантэхніка, ёсць два ўбудаваныя шафы. Побач з самім домам з трох бакоў – паркоўка. Просяць за кватэру 94 000 долараў (квадратны метр – 2191$).

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]