Live Science: 70 гадоў навукоўцы спрабуюць разгадаць загадку НЛА, але з’яўляюцца новыя фота
5- 29.11.2025, 17:58
- 8,454
Простага тлумачэння няма.
Больш за 70 гадоў таму астраномы Паломарскай абсерваторыі ў Каліфорніі зафіксавалі некалькі зоркападобных успышак, якія з’яўляліся і знікалі на працягу гадзіны — іх зафіксавалі за некалькі гадоў да вываду на арбіту першага спадарожніка, «Спадарожнік-1», піша Live Science (пераклад — «Фокус»).
У новым рэцэнзуемым даследаванні навукоўцы разгледзелі здымкі неба сярэдзіны мінулага стагоддзя і заяўляюць, што гэтыя мімалётныя кропкі святла, вядомыя як транзіенты, з’яўляліся ў дні ядзерных выпрабаванняў часоў халоднай вайны або каля іх, а таксама карэлявалі з колькасцю паведамленняў пра НЛА ў гісторыі. Навукоўцы сканцэнтраваліся на разгадцы таго, што гэта было і з чым гэта звязана.
Варта адзначыць, што ўспышкі часам можна звязваць з прыроднымі з’явамі, такімі як пераменныя зоркі, метэарыты або асаблівасці выкарыстанай навукоўцамі апаратуры. Аднак некаторыя падзеі ў Паломары, як сцвярджаюць даследчыкі, маюць агульныя адметныя рысы, у тым ліку вострыя, кропкавыя формы, якія выстройваюцца ў прамыя шэрагі, не тлумачацца вядомымі натуральнымі або інструментальнымі прычынамі.

Паводле слоў сааўтара даследавання, анестэзіёлага з Медыцынскай школы Універсітэта Вандэрбілта ў Тэнэсі Стывена Брюля, які цікавіцца НЛА, ім разам з калегамі ўдалося выключыць некаторыя найпрасцейшыя тлумачэнні. Цяпер навукоўцы лічаць, што нам варта хаця б разгледзець верагоднасць таго, што гэта могуць быць штучныя пазаземныя аб’екты. Напрыклад, калі высветліцца, што транзіенты — гэта адлюстроўвальныя штучныя аб’екты на зямной арбіце, якія з’явіліся да запуску першага спадарожніка, паўстае пытанне: як яны апынуліся там?
Нягледзячы на важкія довады, далёка не ўсе навукоўцы ў свеце згодныя з такой інтэрпрэтацыяй выяў. Некаторыя эксперты адзначаюць, што тэхналагічныя абмежаванні таго часу надзвычай ускладняюць дакладную інтэрпрэтацыю гэтых даных. Паводле слоў дырэктара Цэнтра астрафізікі Джодрелл-Бэнк пры Манчэстэрскім універсітэце ў Вялікабрытаніі Майкла Гарэта, які не ўдзельнічаў у даследаванні, навукоўцы творча падышлі да выкарыстання архіўных даных, але ім варта быць асцярожнейшымі са занадта літаральнай інтэрпрэтацыяй вынікаў.
Агні, што знікаюць у небе
Транзіентныя аб’екты — паўторная з’ява ў астраноміі. Сучасныя агляды неба ўжо зафіксавалі тысячы такіх мімалётных падзей, а будучая абсерваторыя імя Веры Рубін, як чакаецца, зможа рэгістраваць мільёны такіх падзей кожную ноч на працягу наступных 10 гадоў.
Варта адзначыць, што многія з гэтых транзіентаў раней былі паспяхова звязаныя з вядомымі астрафізічнымі працэсамі, у тым ліку:
- раптоўныя ўспышкі камет і астэроідаў;
- выбуховая смерць зорак;
- зменлівасць акрэціруючых чорных дзірак;
- зліццё нейтронных зорак.
Каб адшукаць падобныя падзеі на небе да пачатку касмічнай эры, у новым даследаванні каманда вывучыла алічбаваныя выявы першага агляду неба Паломарскай абсерваторыі (POSS-I), які праводзіўся ў перыяд з 1949 па 1958 год. Усяго навукоўцы выкарысталі каля 2000 фотапласцінак, кожная з якіх была пакрытая святлоадчувальнай эмульсіяй, што рэагавала на падаючае святло, захоўваючы адбітак зорак, галактык і іншых нябесных аб’ектаў. У выніку фотапласціны ўдалося адсканаваць і пераўтварыць у лічбавы архіў.
Каманда Вільярроэла прааналізавала даныя агляду за 2718 дзён і выявіла транзіентныя падзеі на небе на працягу 310 начэй. Пры гэтым на працягу аднаго дня ў розных месцах назіралася да 4528 успышак, якія адсутнічалі на здымках, атрымленых непасрэдна да або пасля падзей, а таксама ва ўсіх наступных аглядах неба.
Далей навукоўцы параўналі даныя з базай даных UFOCAT, якая ўтрымлівае гістарычныя паведамленні пра НЛА, і выявілі, што верагоднасць узнікнення транзіентаў на працягу 24 гадзін пасля наземных ядзерных выпрабаванняў, праведзеных ЗША, СССР або Вялікабрытаніяй, была на 45% вышэй. Больш за тое, кожнае дадатковае паведамленне пра НЛА адпавядала павелічэнню колькасці транзіентаў на 8,5%.
Каманда прыйшла да высновы, што гэтыя з’явы можна апісаць як «невыпадковыя сувязі» паміж транзіентамі, ядзернымі выпрабаваннямі і назіраннямі НЛА. На думку даследчыкаў, гэта адкрыццё пераклікаецца з даўнімі дапушчэннямі пра тое, што іншапланецяне могуць быць прыцягнутыя чалавечай ядзернай дзейнасцю, хаця аўтары падкрэсліваюць, што даныя не даказваюць ніякай прычынна-выніковай сувязі.
Прасцейшае тлумачэнне
З іншага боку, некаторыя эксперты мяркуюць, што існуе і прасцейшае тлумачэнне: на самай справе ўспышкі, а магчыма, і некаторыя з зарэгістраваных НЛА, былі не больш чым пабочнымі прадуктамі саміх ядзерных выпрабаванняў.
Паводле слоў астрафізіка-ядзерніка з Універсітэта Нотр-Дам у Індыяне Майкла Вішэра, падобныя выбухі могуць выкідваць металічныя аскепкі і радыеактыўны пыл у верхнія слаі атмасферы, дзе яны могуць быць бачныя ў тэлескоп як кароткія, падобныя да зорак успышкі святла.
Аўтары новага даследавання адзначаюць, што разглядаюць і такую магчымасць, але падкрэсліваюць, што ззянне, выкліканае радыяцыяй, або радыеактыўныя ападкі прывядуць да з’яўлення дыфузных плям або палос, а зусім не зоркападобных кропак, якія можна заўважыць на здымках неба Паломара.
Калі ж успышкі былі фрагментамі корпусов бомбаў, выкінутых на арбіту, то гэтым аб’ектам неабходна было б знаходзіцца прыкладна на вышыні 35 000 кіламетраў над Зямлёй, дзе знаходзяцца сучасныя геастацыянарныя спадарожнікі, каб выглядаць нерухомымі на працягу 50-хвіліннай экспазіцыі. Паводле слоў аўтараў новага даследавання, такі сцэнар выглядае малаімаверным.
Некалькі іншых астраномаў мяркуюць, што разгадка, верагодна, хаваецца не ў небе, а ў недасканаласці фотапласцінак і ненадзейных запісах таго часу. Напрыклад, паводле слоў астранома Роберта Лаптана з Прынстанскага ўніверсітэта, які не ўдзельнічаў у новым даследаванні, астраномія мае доўгую гісторыю няправільнай інтэрпрэтацыі бачных выраўноўванняў, уключаючы раннія спрэчкі наконт квазараў, калі астраномы лічылі, што іх падабенства ў размяшчэнні на небе азначае іх фізічную сувязь, але пазней высветлілася, што гэта было выпадковае выраўноўванне.