У Расіі былы сілавік забіў каралеву прыгажосці і яшчэ двух чалавек

Але пасадзіць яго не атрымаецца.

Вясной 2024 года ў расійскім горадзе Улан-Удэ знікла 30-гадовая маці дваіх дзяцей і фіналістка конкурсу «Місіс Бурація» Сэсэг Буінава. Праз некалькі дзён паліцыянты і валанцёры выявілі яе машыну. Высветлілася, што Буінава ў вечар знікнення была з мужчынам, з якім пазнаёмілася напярэдадні. Падрабязнасці злачынства, што ўзрушыла расійскую Бурацыю, распавядае «Холад».

7 красавіка 2024 года ў Улан-Удэ адбыўся фінал конкурсу прыгажосці «Місіс Бурація». У ім удзельнічалі замужнія жанчыны: яны распавядалі пра сябе, дэфілявалі і выступалі з музычнымі або танцавальнымі нумарамі. Адной з 32 удзельніц была 30-гадовая Сэсэг Буінава. У фінале яна атрымала карону ў намінацыі «Місіс топ-мадэль».

«Я — гэта мая сям’я. Мой муж, мае дзеці, мае родныя, якія заўсёды побач і падтрымліваюць мяне ва ўсіх пачынаннях. Я радуюся жыццю, кожнаму новаму дню. І веру ў тое, што кожны з нас павінен быць шчаслівым і напаўняць гэтае жыццё новымi яскравымі эмоцыямі», — казала Буінава ў фінале конкурсу «Місіс Бурація».

Сэсэг Буінава выхоўвала двух сыноў: старэйшаму ў 2024 годзе было 10 гадоў, малодшаму — восем. У сваім інстаграме яна выкладала рылсы з дзецьмі і часта прызнавалася ў любові да сваёй сям’і. У сацсетках Буінавай таксама захаваліся фатаграфіі з паездак у Тайланд, Турцыю і на Кубу. Перад фіналам конкурсу яна дзялілася ўражаннямі ад падрыхтоўкі і ўдзелу ў ім.

Праз чатыры дні пасля фіналу Буінава знікла. Яе рэчы і кінутую машыну знайшлі хутка, а цела выявілі толькі праз год у закінутым гаражы.

Прадпрымальніца і таксістка

Сэсэг Буінава нарадзілася ў Селенгінскім раёне Бурацыі паблізу сталіцы рэспублікі. З дзяцінства яна захаплялася спортам, танцамі і спевамі. Пасля школы яна паступіла ў Бурацкі дзяржаўны універсітэт і пераехала ў Улан-Удэ.

«З Сэсэгай мы сябравалі каля сямі гадоў. Гэта адзін з самых добрых і адгуклівых людзей, якіх я сустракала ў жыцці. Яна ніколі не пакіне ў бядзе, апошняе аддасць. Вельмі добры і надзейны сябар. Вясёлая, клапатлівая, адгуклівая, добрая, смелая, вельмі добрая мама. Вельмі любіла сваіх сыноў, усім сэрцам. Светлы і добры чалавек, яскравая і смелая», — адгукалася пра Буінавую ў размове з «Холадам» яе сяброўка Сарюна Ламаева.

Буінава праводзіла шмат часу са сваімі дзецьмі і валодала невялікім бізнесам — крамаю дзіцячых тавараў. Таксама яна займалася валейболам: гуляла ў жаночай камандзе і 13 красавіка 2024 года збіралася ехаць на спаборніцтвы.

«Сэсэг была вясёлай, добрай і адкрытай дзяўчынай. <�…> Увогуле яна за ўсё бралася, [у яе было] шмат захапленняў. Хадзіла ў студыю вакалу, удзельнічала ў конкурсе прыгажосці, падарожнічала. І дзецьмі, і сабой займалася», — успамінала сяброўка Буінавай Марыя Скуратава у праграме «Малахоў».

Яна таксама падпрацоўвала ў таксі на сваім Mitsubishi Outlander. Паводле слоў блізкіх, неабходнасці ў гэтым не было: яе сям’я была забяспечанай і не мела патрэбы ў дадатковым заробку, але ёй вельмі падабалася кіраваць аўтамабілем. Муж Буінавай Барыс распавядаў, што яна «лічыла, што любая капейка не будзе лішняй», і не працавала ў таксі пастаянна, а часам брала заказы па дарозе, калі кудысьці ехала.

Апошняя размова

11 красавіка 2024 года Сэсэг Буінава патэлефанавала свайму мужу, які ў той момант знаходзіўся ў Хабараўскім краі, дзе працаваў вахтавым метадам. Барыс Буінаў успамінаў, што званок быў звычайны: жонка распавяла яму пра хатнія справы і папрасіла грошай на прадукты.

«Казала, што хоча сустрэцца з сяброўкамі, але перад гэтым возьме пасажыра, каб не катацца пусцяком. Адгаворваў. Але яна сказала, што на вуліцы яшчэ светла, баяцца няма чаго. Да таго ж гэта было не ўпершыню. Абмяняліся «люблю, цалую». І гэта была наша апошняя размова», — распавядаў Буінаў «Камсамольскай праўдзе».

Увечары 11 красавіка, каля 20:00, Буінава выйшла з дому. Прыблізна паўтары гадзіны яна развозіла пасажыраў па Улан-Удэ, а потым сустрэлася з сяброўкамі ў кафе. Прыкладна праз гадзіну яна сказала, што ёй трэба вяртацца дадому да сыноў, і развіталася з прыяцелькамі.

Аднак дадому, дзе яе чакалі дзеці, яна не вярнулася і не адказвала на званкі сяброў і родных. Тады яе блізкія звярнуліся ў паліцыю. Пошукі пачаліся 13 красавіка — да іх далучыліся сотні валанцёраў.

«Калі стала вядома пра знікненне, мы адразу зразумелі, што нешта здарылася. Бо Сэсэга ніколі ў жыцці не пакінула б так сваіх хлопчыкаў. Ніколі. Яна вельмі адказная і любячая мама. Усё найлепшае для сыноў заўсёды імкнулася даць», — успамінала ў размове з «Холадам» сяброўка Буінавой Сарюна Ламаева.

Па словах Ламаевай, у пошуках удзельнічалі ўсе сябры і блізкія Буінавай, уключаючы аднакласнікаў і жыхароў Селенгінскага раёна, адкуль яна была родам. Тыя, хто не мог удзельнічаць асабіста, куплялі валанцёрам бензін і ваду. Ламаева ўзгадвае, што блізкія Буінавай у гэты час не маглі ні есці, ні спаць.

«Для мяне гэта быў шок. Патэлефанавала сястра Сэсэг і спытала, калі я з ёй сустракаўся апошні раз. <�…> У той жа дзень я вылецеў самалётам да Іркуцка, адтуль на машыне. Пачаў пошукі, тыдзень хадзіў, шукаў, дома амаль не з’яўляўся. Днём і ноччу хадзіў», — распавядаў карэспандэнту тэлеканала «Расія 1» муж Буінавай Барыс.

На запісах з камер відэаназірання супрацоўнікі паліцыі ўбачылі, што Буінава паехала не дадому, а на стаянку побач з гіпермаркетам Zoom. Там яе чакаў мужчына, які сеў у яе машыну. Яны правялі там каля гадзіны, а затым да іх у салон падсеў яшчэ адзін чалавек моцнага целаскладу. Тады аўтамабіль выехаў з паркоўкі і знік з поля зроку камер.

Падчас пошукаў валанцёры заўважылі сляды крыві на пустцы паміж аўтатрасай і чыгуначнымі шляхамі ў прамысловай зоне Улан-Удэ. Паводле іх, крыві было шмат. У яры паблізу ляжаў матрац, пад якім знаходзіліся жаночыя калготкі і мужчынская вопратка. У кішэні курткі ляжалі дакументы на імя Станіслава Норбоева.

Яшчэ праз некалькі дзён валанцёры выявілі машыну Буінавай. Яна стаяла далёка ад яе дома, а нумары былі знятыя і ляжалі ў багажніку. Відавочцы распавядалі, што салон аўтамабіля быў запэцканы крывёю. Сляды крыві з салона аўтамабіля супадалі з узорамі ДНК Сэсэг Буінавой.

Апошні сігнал тэлефон Сэсэг Буінавой падаў на наступную раніцу пасля яе знікнення за кіламетр ад двара, дзе выявілі яе аўтамабіль (хаця сам тэлефон так і не знайшлі, а хто выходзіў у сетку, дагэтуль невядома).

Знаёмства на танцпляцы

Станіслаў Норбоев аказаўся братам адной з удзельніц пошукаў Буінавой. Яна распавяла, што ён ужо некалькі дзён не выходзіў на сувязь і не з’яўляўся ў сваёй здымнай кватэры. Але сваякі не лічылі яго зніклым, пакуль на пустцы не знайшлі яго адзенне і дакументы.

Увечары 11 красавіка Норбоев прыязджаў у госці да маці, а потым збіраўся дадому — раніцай яму трэба было на працу. Маці ўспамінала, што падчас вячэры яму патэлефанавалі. Ён адказаў, паабяцаў ператэлефанаваць пазней і адразу пачаў збірацца. Больш родныя яго не бачылі.

Станіслаў Норбоев закончыў будаўнічы факультэт Усходне-Сібірскага дзяржаўнага ўніверсітэта тэхналогій і менеджменту і працаваў у будаўнічай фірме. Як і Сэсэг Буінава, ён захапляўся валейболам. За дзве тыдні да знікнення ён вырашыў пажыць асобна ад маці і зняў кватэру. Ён сказаў родным, што плануе ўладкоўваць асабістае жыццё, але пра Буінавую яны нічога не ведалі.

Па словах блізкіх Буінавой, са Станіславам Норбоевым яна пазнаёмілася ў рэстаране за тыдзень да знікнення.

«У той вечар, 2 красавіка, мы з Сэсэг прыйшлі ў рэстаран, дзе яны пазнаёміліся са Стасам. Ён быў з кампаніяй, мы былі ўдваіх. Яны пазнаёміліся на танцпляцы. Калі ўстанова закрывалася, ён запрасіў яе на павольны танец. Калі я спытала, хто гэта, яна сказала: «Ну, падышоў пазнаёміцца». Я спытала: «Колькі яму гадоў?» Яна адказала: «27», — і пасмяялася, што ён яшчэ малады. На наступны дзень яна скідала мне фота і сказала, што ён ёй напісаў, хоць кантактамі яны не абменьваліся. Відаць, ён быў настойлівы, хаця ведаў, што яна замужняя жанчына, у яе дзеці. Мяне гэта насцярожыла», — успамінала сяброўка Буінавой Кацярына Донзанава.

У сацсетках будавалі розныя версіі знікнення Буінавой і Норбоева. Многія лічылі, што яны маглі таемна сустракацца, і падазравалі ў заказе забойства мужа Буінавой Барыса. Пазней Буінаў казаў журналістам, што следчыя адносіліся да яго з недаверам і нават не вярнулі завушніцу, якую выявілі на пустцы, — хаця ніякіх доказаў супраць яго не знайшлі.

«Мне ўжо пляваць на меркаванне людзей. Я не абавязаны даказваць ім сваю невінаватасць. Следчыя тройчы запрашалі мяне на паліграф, задавалі пытанні, маўляў, чаму я такі спакойны. Чаго яны ад мяне чакаюць? Што я ўпаду на калені і буду перад імі рыдаць? Я штодня прачынаюся з думкай, што мы вось-вось знойдзем Сэсэг, у нас з ёй было столькі планаў», — распавядаў Барыс Буінаў «Камсамольскай праўдзе — Іркуцк».

Целы ў гаражы

У чэрвені 2024 у эфіры праграмы «Малахоў» на тэлеканале «Расія 1» паказалі запіс з камер відэаназірання ў прамысловай зоне, куды прыязджаў аўтамабіль Буінавой (як яна апынулася ў журналістаў, невядома). На кадрах Mitsubishi Outlander заехаў на пустку і спыніўся. Праз некалькі секунд побач з ім пачалася патасоўка, пасля чаго адзін з удзельнікаў бойкі ўпаў. Неўзабаве на камерах з’явіўся другі чалавек, які валок па зямлі цела. Пазней ён сеў у машыну і з’ехаў, а праз 45 хвілін вярнуўся. Да яго падышлі яшчэ двое, але ў гэты момант мужчына за рулём выключыў фары машыны, і на запісе ўжо нічога не было відаць.

Чалавек, які вяртаўся на машыне на пустку, спрабаваў замесці сляды, але следчыя высветлілі, што ён паехаў у бок вуліцы Аэрафлоцкай — там знаходзіцца вялікі гаражны масіў. 17 сакавіка 2025 года, амаль праз год пасля знікнення Буінавой і Норбоева, супрацоўнікі крымінальнага вышуку выявілі ў адным з закінутых гаражоў два трупы. Целы былі загорнутыя ў поліэтыленавыя пакеты і схаваныя ў аглядной яме пад пяском, смеццем і слоем лёду. Заўважыць іх было складана: іх знайшлі толькі пры паўторным аглядзе гаражнага масіву.

Целы моцна разлажыліся, але родзічы пазналі Буінавую па пярсцёнку на пальцы. Норбоева таксама пазналі. Іх пахаванні прайшлі ў Улан-Удэ ў канцы сакавіка. У маі генетычная экспертыза пацвердзіла, што целы належалі менавіта ім.

У пасёлку Аэрапорт, дзе знайшлі забітых, выявілі і згарэлы аўтамабіль: мяркуючы, на ім везлі целы. Следчыя ўстанавілі па запісах з камер, што кіроўца паехаў у вёску Сотнікава і падпаліў машыну, каб паспрабаваць схаваць сляды злачынства. Крыміналісты знайшлі ў згарэлым аўтамабілі і агнястрэльную зброю, з якой, верагодна, застралілі Норбоева.

Пазней следчыя даведаліся, што аўтамабіль Буінавой, на якім забойца спачатку з’ехаў, заўважылі машыністы цягнікоў, што праязджалі па чыгунцы паблізу. Яны паведамілі пра гэта ахоўнікам, і тыя падышлі праверыць, хто запаркаваўся ў прамысловай зоне. Там яны ўбачылі чалавека ў кепцы. Ён сказаў, што ў яго зламалася машына, а потым працягнуў пасведчанне супрацоўніка паліцыі і адразу з’ехаў. Следчыя паказалі ахоўнікам фотаздымак аўтамабіля Буінавой, і тыя пацвердзілі, што гэта быў ён.

Былы сілавік

Усталяваць асобу забойцы супрацоўнікам следчых органаў удалося ў лістападзе 2025 года. Для гэтага ім давялося праглядзець каля 100 запісаў з камер відэаназірання і адсочваць усе магчымыя маршруты, па якіх мог перамяшчацца забойца.

Паводле іх даных, падазраванаму ў забойстве Буінавой і Норбоева, імя якога не называецца, было 40 гадоў. Ён атрымаў адукацыю ў сферы інфармацыйных тэхналогій і ўладкаваўся працаваць у паліцыю, адкуль звольніўся ў 2021 годзе. Неўзабаве ён прадаў сваю кватэру і маёмасць і з’ехаў з сям’ёй у ЗША. Паводле следчых, ён вырашыў эміграваць у канцы 2022 года пасля абвяшчэння мабілізацыі ў Расіі, каб не атрымаць павестку.

У ЗША ён спрабаваў атрымаць статус уцекача, але ў яго ўзніклі праблемы з афармленнем дакументаў і з адаптацыяй у іншай краіне. Праз паўтара года ён вярнуўся ў Улан-Удэ, бо на жыццё ў Амерыцы яму не хапіла грошай. Следчыя лічаць, што на фоне стрэсу і даўгоў па крэдытах у яго пачаліся праблемы з псіхікай.

Супрацоўнікі СК РФ рэканструявалі карціну злачынства. Паводле іх, вось што адбывалася ў той дзень. Днём 11 красавіка падазраваны доўга хадзіў па горадзе: камеры знялі яго на аўтобусным прыпынку ў адным з раёнаў Улан-Удэ. У гэты час у яго з сабой быў баявы пісталет з нарэзным ствалом. Увечары ён зайшоў за вугал дома побач са стаянкай каля гандлёвага цэнтра, куды прыбыла Сэсэг Буінава. Па здагадках следчых, ён вырашыў іх абрабаваць.

10 хвілін ён назіраў за яе машынай, а потым падышоў да яе, сеў у салон, дзе знаходзіліся Буінава і Норбоев, і напаў на іх з пісталетам. Чаму яны вырашылі адкрыць дзверы незнаёмцу, следчым высветліць не ўдалося.

Падазраваны прымусіў Буінавую паехаць на Домабудаўнічую вуліцу, якая знаходзіцца ў безлюдным месцы ў прамысловай зоне на ўскраіне Улан-Удэ. Як сцвярджае следства, там яны выйшлі з машыны, і нападнік тройчы стрэліў: спачатку ў Норбоева, а потым у Буінавую. Ён забраў усе іх рэчы, зняў з цел адзенне і схаваў яе ў траве. Рэчы ён разбросаў у розных частках горада, каб заблытаць следства.

Неўзабаве падазраваны вярнуўся на месца забойства, адвінціў нумары з машыны і забраў з салона відэарэгістратар. Потым ён узяў таксі і з’ехаў на ім у Іркуцк. Там ён патэлефанаваў свайму сябру па прозвішчы Плюснін, і той запрасіў яго да сябе ў госці ў пасёлак Сотнікава пад Улан-Удэ. Падазраваны згадзіўся і прыехаў да прыяцеля. Ён пазычыў у яго машыну і паехаў на пустку, дзе пакінуў целы Норбоева і Буінавой. Там падазраваны забраў трупы і перавёз іх у закінуты гараж у ваколіцах пасёлка Аэрапорт. Ён абгарнуў іх поліэтыленавай плёнкай, скінуў у аглядную яму і засыпаў пяском і смеццем.

Пасля гэтага ён вярнуўся да сябра і застрэліў яго са свайго пісталета, а затым падпаліў яго машыну і дом, каб схаваць доказы. У гэты час у дом яго прыяцеля зайшлі двое мужчын, аўтамабіль якіх застрэў у балоце паблізу. Зразумеўшы, што ў злачынства ёсць сведкі, падазраваны спачатку пачаў пагражаць ім пісталетам і загнаў іх у кут дома, але тыя змаглі ўцячы. Тады ён выстраліў у сябе. Суседзі бачылі, як ён выйшаў з дому з заплечнікам і курткай у руках і адразу ж страціў прытомнасць. Мужчыну шпіталізавалі, але 22 красавіка 2024 года ён памёр у бальніцы.

Удава падазраванага лічыла, што яго падставілі калегі з дэтэктыўнага агенцтва, у якім ён нібыта працаваў. Яна распавядала следчым, што ён пісаў ёй пра гэта. Але супрацоўнікі Следчага камітэта РФ прыйшлі да высновы, што ён усё гэта прыдумаў, каб увесці яе ў зман.

«Мяне хутка пасадзяць, а табе давядзецца змяняць прозвішча і пераязджаць у іншы горад», — цытавала запіску падазраванага «Камсамольская праўда — Іркуцк».

Паводле слоў супрацоўнікаў Следчага камітэта РФ, расследаванне забойства Буінавой і Норбоева зацягнулася з-за таго, што былы паліцэйскі добра разбіраўся ў тэхніцы і тэлефоннай сувязі. Ён змог схаваць месцазнаходжанне свайго смартфона і выдаліць усю інфармацыю, якая пацвярджала яго датычнасць. Следчыя распавялі, што ягоная жонка таксама выдаліла інфармацыю з яго тэлефона перад тым, як аддаць яго ім.

Пасмяротная псіхолага-псіхіятрычная экспертыза дыягнаставала ў падазраванага дэпрэсіўна-паранаідальны стан. Паводле слоў супрацоўнікаў СК РФ, у яго было раздваенне асобы і маныя пераследу. Яму здавалася, што яго шукаюць паліцэйскія. Эксперты таксама адзначылі, што мужчына быў замкнёным і успыльчывым, з хуткай і рэзкай зменай настрою.

Хутчэй за ўсё, крымінальную справу аб забойстве Буінавой і Норбоева спыняць з-за смерці абвінавачанага. Але судовы працэс па справе ўсё адно адбудзецца: прадстаўніком будзе ўдава падазраванага. У СК РФ адзначаюць, што да яе прэтэнзій няма, але сама яна не згодная з высновамі следства і будзе ім пярэчыць.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]