Сонечная сістэма ляціць у космасе занадта хутка
5- 22.11.2025, 8:55
- 7,354
Навукоўцы не могуць растлумачыць прычыну.
Здаецца, Сонечная сістэма рухаецца ў Сусвеце значна хутчэй, чым прадугледжвае стандартная касмалогія. Як піша earth.com, навукоўцы з Германіі даследавалі галактыкі і выявілі, што іх касмічны след апярэджвае той, які прадугледжвае тэорыя.
Новае даследаванне радыёгалактык, апублікаванае ў часопісе Physical Review Letters, не пацвердзіла стандартную карціну руху нябесных целаў. А неадпаведнасць, на якую ўказалі аўтары, можа сведчыць, што «альбо нашы касмічныя мадэлі, альбо нашы маштабныя агляды не ўлічваюць чагосьці важнага».
Каманда навукоўцаў, якую ўзначаліў астрафізік Лукас Беме з Білефельдскага ўніверсітэта ў Германіі, правяла радыёдаследаванне далёкіх галактык. Яны планавалі праверыць, наколькі апісанне Сусвету адпавядае рэчаіснасці.
Звычайная сістэма адліку для касмічнага руху паходзіць ад касмічнага мікрахвалёвага фону — слабога рэліктавага выпраменьвання ад гарачай ранняй Сусвету. Ён можа паказаць, што Сонечная сістэма імкліва рухаецца ў адным пэўным кірунку. І гэты рух павінен пакінуць чаканы адбітак на колькасці галактык.
Гэта таксама пацвярджае касмалагічны прынцып, або ідэю пра тое, што Сусвет выглядае аднолькава ва ўсіх кірунках. Паводле гэтага прынцыпу, даследаванне галактык павінна бачыць амаль аднолькавую колькасць крыніц ва ўсіх кірунках пасля ўліку руху Сонца.
Даследаванне радыёгалактык
Каманда звярнула ўвагу на галактыкі, якія выпраменьваюць моцныя радыёхвалі. Паколькі радыёхвалі пранікаюць праз пыл, які блакуе бачнае святло, такім чынам можна выяўляць галактыкі, якіх не відаць на звычайных здымках.
З улікам руху Сонечнай сістэмы можна знайсці больш радыёгалактык у кірунку руху, а менш — ззаду, што стварае статыстычны дысбаланс. Каб вымераць гэты дысбаланс, даследчыкі аб'ядналі некалькі маштабных аглядаў — карт неба, якія ўлічваюць радыёкрыніцы на велізарных плошчах. Ідзе гаворка прыкладна пра чатыры мільёны радыёкрыніц на прыблізна чвэрці паўночнага неба.
Дакладны падлік галактык
Беме і яго калегі пабудавалі мадэль для дакладнага падліку колькасці галактык на аснове адмоўнага біноміяльнага размеркавання — статыстычнай мадэлі, якая апрацоўвае празмерна разсеяныя падліковыя даныя. Гэта дазволіла камандзе ўлоўліваць шматкампанентныя радыёкрыніцы і лічыць іх як адну крыніцу, а не некалькі.
Навукоўцы таксама распрацавалі ацэньвальнік, які абнаўляе верагоднасці, выкарыстоўваючы і даныя, і папярэднія дапушчэнні. Ён ацэньвае сілу і кірунак дыполя галактык, улічваючы, як змяняецца адчувальнасць кожнага агляду на небе.
Вымярэнне руху ў Сусвеце
Выкарыстоўваючы свой ацэньвальнік на трох буйных каталогах, даследчыкі вызначылі дакладную хуткасць галактык і Сонечнай сістэмы.
Агульнапрынятая хуткасць Сонечнай сістэмы прыблізна роўная 827 000 кіламетраў у гадзіну. Гэтая хуткасць задае стандарт, якому, як чакаецца, будуць адпавядаць агляды галактык і па кірунку, і па сіле.
Аднак вынік новага даследавання супярэчыць чаканням, заснаваным на стандартнай касмалогіі. Бо сіла і маштаб слядоў, якія пакідаюць галактыкі, прымушаюць перагледзець папярэднія дапушчэнні навукоўцаў.
У будучыні плануецца даследаваць, ці захаваецца лішак радыёхваль пасля яшчэ больш жорсткага кантролю і сістэматызацыі галактык. Калі неадпаведнасць вытрымае гэтую праверку, касмолагі сутыкнуцца з нязручным, але захапляльным выбарам. Альбо базавае дапушчэнне пра аднастайнасць на вялікіх маштабах не спраўджваецца, альбо існуе невядомы інгрэдыент, які фармуе тое, як рэчыва размеркавана па Сусвеце.