«Не можа давяраць нават сваёй сям'і»: чаго баіцца Лукашэнка?

Падсвядомасць выдае глыбінныя фобіі дыктатара.

Лукашэнка, каментуючы гібель прэзідэнта Ірана Ібрагіма Раісі, распавёў пра свае страхі. Беларускі дыктатар заявіў, што ў смерці іранскага лідара вінаватыя ЗША, бо яны наклалі санкцыі на ягоны гелікаптэр.

«Яны ж увялі санкцыі, па-мойму, і супраць суднаў у Расеі, і супраць нас, супраць майго, дапусцім, самалёта», - выдаў свой страх памерці ў авіякатастрофе Лукашэнка.

Беларускі дыктатар не ўпершыню публічна прагаворвае свае страхі. Сайт Charter97.org згадвае, чаго баіцца Лукашэнка.

NATО і беларускія добраахвотнікі

Адзін з апошніх выпадкаў, калі Лукашэнка дзяліўся страхамі, здарыўся падчас выступу на так званым УНС. Дыктатар распавёў аб сцэнары, пры якім беларускія добраахвотнікі «рыхтуюцца зайсці ў Беларусь, абвясціць там сваю ўладу і звярнуцца да NATО»:

— Не ведаю чаму выбралі Кобрынскі раён... ён жа не ля самай мяжы... хочуць захапіць, абвясціць уладу, звярнуцца ў NATО, увесці войскі. Першымі будуць ісці «дэмакратычныя сілы», другой шэрагам - войскі NATО.

Таксама дыктатар заявіў, што амерыканцы рыхтуюць беларускае вызваленчае войска:

— Яго аснову павінны скласці полк Каліноўскага і іншыя добраахвотніцкія фармаванні, Беларускі добраахвотніцкі корпус.

Пра падобны сцэнар Лукашэнка выказваўся не аднойчы. 8 красавіка 2024 года ён расказваў пра войскі NATО ў Беларусі новаму намесніку кіраўніка сваёй адміністрацыі Уладзіміру Пярцову.

Гаажскі трыбунал

На дыктатара Крамля Уладзіміра Пуціна, які развязаў поўнамаштабную агрэсію супраць Украіны, ужо выдадзены ордэр на арышт Міжнародным крымінальным судом. Яго абвінавацілі ў незаконным перамяшчэнні ўкраінскіх дзяцей. Перад Лукашэнкам жа гэтая перспектыва толькі маячыць, і яна яго відавочна палохае.

Беларускі дыктатар нервова рэагаваў на збор матэрыялаў у справе аб незаконным перамяшчэнні ўкраінскіх дзяцей у Беларусь:

- А мяне ў крымінальны суд! За што? Калі пачаўся гэты працэс дзяцей аздараўленне, я неяк упусціў, не ведаў нават, за што туды вязуць. Мяне ўжо ў крымінальны суд за гэта. Гэта ўжо мярзотнікі далей няма куды. Гэта ўжо хапаюцца за што патрапіла.

Лукашэнка не раз згадваў лёс свайго сябра, былога югаслаўскага дыктатара Слабадана Мілошавіча, які памёр у турме, чакаўшы прысуду суда ў Гаазе.

Народнае паўстанне і сутарэнне ў Гомельскай вобласці

Пасля 2020 года, калі беларускі народ выйшаў на пратэсты, Лукашэнка рэгулярна расказвае пра свае страхі перад паўстаннем.

«Нагодаў для самазаспакаення я не бачу. Прычыны я шмат разоў выкладаў. Магу іх паўтарыць яшчэ раз. Самае галоўнае, мы не ведаем, што яны выкінуць чарговым разам. Там працуюць спецыялісты, прабачце за шчырасць, не пара нашым. Якія здзейснілі нямала так званых каляровых рэвалюцый, бунтаў, у выніку якіх разбураны краіны, згвалтаваныя кіраўнікі дзяржаў, пасаджаныя на кол (прозвішчы не называю) і гэтак далей», - успамінаў Лукашэнка пра лёс лібійскага дыктатара Муамара Кадафі, забітага паўсталым народам.

Беларускі дыктатар распавядаў і пра бунт, які рыхтуецца, і яго ліквідацыю. Да гэтага, паводле ягоных слоў, былі датычныя спецслужбы ЗША.

«У планах захоп дзіцяці, [думалі: ] «Пасадзім у склеп». <…> У Гомельскай вобласці склеп падрыхтавалі. Мы затрымалі групу - яны паказалі, як усё планавалі», - распавядаў Лукашэнка.

Псіхолаг: Лукашэнка не можа давяраць нават самым блізкім

Чаму беларускі дыктатар увесь час агучвае свае страхі? Сайт Charter97.org на ўмовах ананімнасці папрасіў пракаментаваць ягоныя паводзіны псіхолага:

- Публічна казаць пра тое, што ты чагосьці баішся, для такіх людзей, як Лукашэнка, з'яўляецца прыкметай слабасці. Яны не могуць сабе гэта дазволіць. Таму спрабуюць казаць пра гэта завуалявана.

Лукашэнка - вельмі самотны чалавек. Бо дыктатары не могуць давяраць нават самым блізкім - сваім сямейнікам. Такія людзі баяцца здрады, змовы. Усе страхі і перажыванні ён назапашвае ў сабе. Аднак пачынае працаваць падсвядомасць. Неахвотна Лукашэнка пачынае дзяліцца сваімі перажываннямі ў публічных размовах з падпарадкаванымі, журналістамі.

Не думаю, што ён свядома прагаворвае страхі, выкарыстоўваю псіхалагічную практыку. Гэта ненаўмысная спроба выплюхнуць тое, што яго з'ядае знутры.