Навукоўцы: Для здабыцця вечнага жыцця чалавецтву трэба перамагчы адзін закон фізікі

Гэтым пытаннем ужо даўно займаюцца як эксперты, так і многія мільянеры.

Пошукамі ключа да вечнага жыцця ўжо даўно займаюцца як навукоўцы, так і многія мільянеры, якія інвестуюць вялізныя грошы ў розныя праекты. Але ніякія мільярды пакуль яшчэ няздольныя перамагчы адзіны закон фізікі.

Браян Джонсан выконвае шматмільённую місію, каб у 45 гадоў зноў адчуць сябе 18-гадовым. Каманда з больш чым 30 экспертаў здароўя і рэжым харчавання, які ўключае больш за 110 вітамінаў – усё гэта не толькі падаўжае ягонае ўласнае жыццё, але і пракладвае шлях, які можа дапамагчы іншым захаваць маладосць у будучыні, але пры ўмове, што яны змогуць дазволіць сабе ягоныя выкшталцоныя метады. Ягоная гісторыя – гэта погляд на тэндэнцыю сярод звышбагатых людзей: яны ўкладваюць велізарныя грошы ў спробы спыніць старэнне, нягледзячы на патэнцыйна непераадольную перашкоду ў выглядзе законаў фізікі, а дакладней аднаго ўпартага і непахіснага закону, піша Popular Mechanics.

Прынцыпы старэння можна растлумачыць дзвюма асноўнымі тэорыямі: натуральным адборам у рамках эвалюцыі і фізічным зносам нашага цела. Пітэр Хофман, біяфізік, і Леанард Хейфлік, вядомы даследнік старэння, расказваюць, як нашы клеткі ды іх малекулярныя механізмы церпяць ад няспыннага бамбавання малекуламі вады. Гэты «цеплавы рух» прыводзіць да разрыву малекулярных сувязяў, што нагадвае паўсядзённы знос неадушаўлёных прадметаў, але пры гэтым нашы целы маюць абмежаваныя магчымасці для рамонту. Адкрыццё Хейфлікам мяжы рэплікацыі ў чалавечых клетках яшчэ больш падмацоўвае тэорыю зносу, значыць, натуральнага абмежавання даўжыні нашага жыцця.

Нягледзячы на гэтыя страшныя фізічныя рэаліі, даследаванні ў галіне запаволення старэння прадаўжаюцца, і ў іх разглядаецца ўсё: ад абмежаванняў у сілкаванні да халаднейшых умоваў жыцця. Аднак складанасць чалавечага арганізма з ягонымі трыльёнамі клетак і складанымі сістэмамі ўяўляе з сябе сур'ёзную перашкоду для поўнага звароту працэсу старэння назад. Навуковы кансэнсус гаворыць, што, хоць мы можам павялічыць даўжыню жыцця і даўжыню здароўя, перасягнуць натуральныя межы застаецца немагчымым.

Імкненне Браяна Джонсана і шырэйшыя інвестыцыі ў антыўзроставыя тэхналогіі паднімаюць этычныя пытанні пра размеркаванне рэсурсаў і грамадскіх каштоўнасцях. Як адзначаюць такія навукоўцы, як Хофман, беручы да ўвагі праблемы змены клімату, псіхічнага здароўя і сацыяльнай няроўнасці, лепш было б засяродзіцца на павышэнні якасці жыцця ў межах натуральнай даўжыні жыцця. У той самы час жыхары «блакітных зонаў» жывуць доўга і паўнавартасна не за кошт спробаў падмануць смерць з дапамогай мяшка грошай, а за кошт простага здаровага ладу жыцця, што падкрэслівае кантраст у падыходах да даўгалецця. Гісторыя Джонсана, напоўненая як перадавымі дасягненнямі навукі, так і пошукамі асабістага фантана маладосці, прымушае задумацца пра сапраўдную каштоўнасць рэалій падаўжэння жыцця ў параўнанні з паляпшэннем таго жыцця, якое ў нас ёсць.