Новай «Ялты» не будзе

Дзяліць і кіраваць Пуціна ніхто ў здаровым розуме не запросіць.

У расейскіх «імперцаў», якія заклікаюць вярнуцца да запаветаў жыцця Расейскай імперыі, роўна як і тых, хто патрабуе звароту да яжоўскіх рэпрэсій і расстрэлаў, што сімвалізуюць у іх разуменні закон і парадак, ёсць адна агульная рыса: яны бачаць сябе альбо графамі і князямі ў новай выдатнай Расеі будучыні, якія ляніва глядзяць на лупцоўку халопаў на стайнях, альбо аддаюць загад «Агонь» па ворагах народа перад шыхтом малайцаватых людзей у скуранках.

Сюжэт, у якім на стайні лупцуюць не яны, а іх, і расстрэльваюць не яны, а іх – гэты сюжэт яны звычайна не разглядаюць з прычыны поўнай несумяшчальнасці з іх марамі.

Нешта падобнае здарылася і з крамлёўскімі кіраўнікамі, якія адусюль дзе магчыма выступаюць за змену сусветнага парадку. Мяркуючы сябе тымі, хто і будзе ўдзельнічаць у ягонай выпрацоўцы і, вядома ж, кіраванні ім. Лізаблюды нават малююць карцінкі з вядомых фатаграфій, да прыкладу Ялцінскай канферэнцыі, дзе расейскі правадыр у сціплым шынялі сядзіць побач з двума іншымі правадырамі, стомлены працэсам кіравання светам.

Візіт Сі Цзіньпіна паставіў крыж на надзеях удзелу ў гэтых працэсах на роўных. Уласна, і без старшыні Сі гэта было зразумела, але вынікі ягонага прыезду паставілі ў гэтым пытанні тоўстую кропку. Роля васала – гэта найлепшае, што могуць прапанаваць Пуціну ў сучасным свеце. У горшым – ордар у Гаагу. Ніхто ні на якіх роўных ні пра што размаўляць не будзе. Проста таму, што да гэтага няма ніякіх паказанняў.

Ялта стала магчымай толькі таму, што ніякіх сумневаў у выніку Другой сусветнай на той момант ужо не было. Магчыма, яны былі ў Гітлера, але яго якраз таму і не запрасілі. Гэтак сама, як сёння няма ніякіх сумневаў у тым, чым скончыцца цяперашняя гісторыя.

А таму дзяліць і кіраваць Пуціна ніхто ў здаровым розуме не запросіць. Дзяліць будуць яго і кіраваць будуць ім. Проста паводле вынікаў ягонага кіравання, падчас якога за два дзесяцігоддзі ён апусціў краіну ніжэй за ніжнюю мяжу. Што, уласна, цяпер і дэманструе падчас ваеннага крызісу. Крызіс – гэта якраз паказнік усёй папярэдняй дзейнасці. Калі ты не ў стане яго развязаць, то пра што з табой размаўляць?

Нюанс у тым, што для аматараў выдатнай Расеі мінулага такі стан рэчаў не ўпісваецца ў карціну свету крамлёўскіх, яны не могуць уявіць сабе сітуацыю, калі на стайні будуць лупцаваць менавіта іх. Як так? Мы ж зусім пра іншае марылі!

Эль Мюрыд, Telegram