Звычайная крамлёўская гісторыя

Як Пуцін Пуціна ў прэзідэнты вылучаў.

Звычайная крамлёўская гісторыя. Усё, як заўсёды, ішло згодна з планам, і раптам - няўяўнае здарэнне. Калі б у георгіеўскай зале раптоўна абрынулася столь, ніхто б так не здзівіўся, як у гэтую злашчасную пятніцу. Усякае бывае. Вядомая справа - будаўнікі. Нешта зрабілі не так. Пра нешта забыліся. Нешта замялі. І вось вам канчатковы вынік і нечуваны канфуз. Мяркуючы з усяго, такі рытм улады збілі надоўга. І для самога вылучэнца гэта вельмі благі знак.

А ўсё ж ішло сваім парадкам. Паводле плану, натуральна. І сцэнар прадумвалі і пралічвалі вядомыя майстры прыдворных штук і ўсякіх перадвыбарных фокусаў Дзмітрый Пяскоў і Сяргей Кірыенка. І ўжо пазначаная была дата гэтай доўгачаканай цырымоніі. Усяго тыдзень застаўся да таго дня, калі павінна было адбыцца тэлешоў - жывая лінія. Гэта тая самая размова кіраўніка з краінай, калі кожны можа задаць яму пытанне. І бывае нават так, што некаму ён адкажа. А адна маленькая дзяўчынка ўвогуле папрасіла ў правадыра шчанюка. І яна яго атрымала - жывога і смешнага. Ніякіх цудаў. Проста народ і ўлада заўсёды адзіныя.

Вось і на жывой лініі ў будучы чацвер на задуму крамлёўскіх драматургаў мусіў з'явіцца тыповы прадстаўнік глыбіннага народа і нагадаць Пуціну, што самы час вылучацца ў прэзідэнты. Савет федэрацыі ўжо вызначыў дату выбараў - 17 сакавіка 2024 года. Паспяшацца трэба - колькі тут дзён засталося да гістарычнага дня. Краіна хвалюецца і чакае, калі ён скажа сваё слова. Тым больш, вынік прадвызначаны. Перамога непазбежная. Таму што ўсім даўно вядома - без Пуціна няма Расеі.

Так ці інакш, але задума зразумелая. Простая схема. Выразная. Выпрабаваная не аднойчы. Прыдворная каманда ведае сваю справу. У дэталях адпрацаваны бяспройгрышны варыянт. Застаецца толькі пачаць гульню. Дык што ж яго тут раптам збянтэжыла? Чаму ён адпрэчыў план уласных памочнікаў і запусціў, мяркуючы з ўсяго, свой, датэрміновы?

Аднак вернемся ў георгіеўскую залу, дзе ў гэтую злавесную пятніцу адбылася ашаламляльная падзея. Спачатку ўсё ішло дакладна, сумна, паважна. Вялікай групе вайскоўцаў уручалі ўзнагароды. Цырымонія набліжалася да фіналу. І тут здарылася нешта дзіўнае і для многіх незразумелае. Быў парушаны традыцыйны рытуал. Быццам выйшлі раптам з агульнага рытму нейкія схаваныя механізмы.

Пуцін яшчэ заставаўся недзе паблізу трыбуны. Строгія чыны са службы аховы, выстраіўшыся ў лінію паміж ім і ўсімі іншымі, ненадакучліва, але выразна прамацвалі халодным позіркам залу. Раптоўная замінка доўжылася нядоўга. Раптам, як на каманду, вайскоўцы падаліся да сцен. І тут нейкія людзі ў мундзірах і цывільныя асобы з розных бакоў невялікімі групкамі рушылі села да аб'екта строгай аховы. Быццам бы нешта пачалося?.. Аднак ніякіх прыкмет трывогі ніхто не выяўляў. А правадыр наогул быў нерухомы і нават усміхаўся.

Прарвалі кардон падступілі да яго ўшчыльную. І нейкі мужык у мундзіры пачаў прамаўляць палымяную прамову пра тое, што ён «у асобе нашага народа і ўсяго Данбасу…» А трэба было ўсяго-то сказаць, што народ наступным прэзідэнтам прагне бачыць усё таго ж. Аднак аратара занесла кудысьці ў інтэграцыю. Ён збіваўся. Махаў рукамі. Зала сцішылася ў чаканні. Ахова напружылася. І тады сам Пуцін паспяшаўся яму на дапамогу: «У розны час у мяне былі розныя думкі, але зараз такі час, калі трэба прымаць пастанову. - І адчаканіў, быццам навабранцам на пляцы: - Я буду балатавацца на пасаду прэзідэнта Расейскай Федэрацыі».

Вось яно! Здзейснілася. Цяпер пачне размотвацца тугі клубок перадвыбарнай кампаніі. Але не так уяўлялі сабе яе старт прафесіяналы з адміністрацыі. Навошта было ладзіць гэты самадзейны спектакль з імітацыяй народнага парыву, калі ў выніку вызначальная фраза проста распаўзлася. І прэтэндэнту быццам самому давялося прапіхваць сябе на новы тэрмін. Але ж яму так хацелася, каб яго «адмысловая аперацыя» выйшла на першы план. Каб кожны зразумеў, чаму менавіта вайскоўцам адвалілі траціну бюджэту. Але так ці інакш, праскочылі. І не гэтак важна, якім коштам, з якім канфузам. Недзе ўжо звінелі куфлі. Вылучэнцу патрэбная была яшчэ прамова з нагоды.

Вядома, спектакль з вылучэннем спадабаўся не ўсім. Але вось Шайгу проста радаваўся. Якая ўдача! Гэта першая рэальная перамога яго ведамства. У найбліжэйшыя шэсць гадоў краіна будзе думаць перш за ўсё аб парадку дня вайны. А вось адміністрацыі Пуціна было вельмі крыўдна. Зноў шэф усё вышмараваў сваёй самадзейнасцю. А ягоныя паслугачы так імкнуліся. І нават запусцілі ў масы сімвал перадвыбарнай каманды. Просты, падхоплены. Поўнае захапленне - усім знаёмая літара "V". Зрэшты, знайшліся і скептыкі. Гавораць, не ўсе зразумеюць, у чым сутнасць.

Пустыя трывогі. Пройдуць дні і ночы перадвыбарнай мітусні. Лічыльнікі падвядуць вынік. Уціхнуць жарсці. І вось тады ўжо ўсе зразумеюць, чаму каманда нязменнага правадыра абрала менавіта гэты знак. Так, гэта растапыраныя пальцы - вялікі і паказальны. Нібыта вікторыя, перамога. А адчуванне незавершанасці ўзнікла таму, што ў гэтым сімвале не стае пальца яшчэ аднаго, вялікага. І краіна, загнаная ў акопы бессэнсоўнай вайны, якая захрасла ў чэргах па танныя яйкі, закліканая строга да выбарчых урнаў, магла і не заўважыць, які ў пуцінскага знака недахоп. Аднак пасля выбараў усё стане на свае месцы.

І кожны ўбачыць дакладна даўно знаёмы жэст.

Уладзімір Халіп, спецыяльна для сайта Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]