Чарнаморскаму флоту трызніцца «Масква»

Па Севастопалі зноў дзеўбанулі.

Пятніца выдарылася сапраўды чорнай. Па Севастопалі зноў дзеўбанулі. Караблі разбегліся па бухтах. Нібыта схаваліся. Паставілі дымавую заслону. Цэнтр горада зноў накрыла непраглядная заслона. Трэсліся шыбы. Грымнулі выбухі. Але панікі не было. Бо мясцовы акупант-губернатар быў, як заўсёды, на вахце - вучыў жыць.

Ён рашуча перасцярог грамадзян ад неабдуманых учынкаў падчас абстрэлу. І які раз указаў падведамнаму насельніцтву найбольш бяспечныя месцы. Ні ў якім разе нельга выкарыстоўваць пры абстрэле сходы, лоджыі, кабіны ліфтаў. Гэта не сховішча, а безнадзейнасць і верны гамон. Неабходна проста высветліць, дзе ў памяшканні апорная сцяна. І даверыць ёй жыццё. Лепш за ўсё для гэтага падыдзе калідор. І вядома ж прыбіральня. З меркавання напаўвайсковага кіраўніка, калі трывала ўсесціся на ўнітазе, паветраную трывогу можна перачакаць без страт.

А Тelegram-каналы запусцілі дзіўны ролік пра апошнія падзеі ў гэтым няшчасным Севастопалі. Нейкія гандлёвыя шэрагі ў крытым памяшканні. Нічога асаблівага. Звычайныя выхвалянні. Мора святла. Шырокія сходы, які ідуць кудысьці ўверх, да яшчэ большага багацця. Сонныя наведвальнікі, якія блукаюць у пошуках невядома чаго. І скупы, але дакладны каментар з нагоды гэтага расслабленага шпацыру.

Высвятляецца, усё было знята на самым піку трывогі. Наведвальнікі гандлёвага цэнтра «Пасейдон» ніякіх сігналаў не чулі і падчас паветранага нападу разняволена швэндаліся па залах і галерэях. І ўзнікала ў гэтым кантэксце міжвольнае меркаванне, што і тут у даступнай форме былі рэалізаваныя губернатарскія думкі аб усенароднай бяспецы. Трывожных сітуацый у горадзе з кожным днём усё больш. Падрыхтоўка схованак вядзецца дынамічна, хоць і не адпавядае росту попыту. Так што ці не прасцей грамадзянам у выпадку чарговага налёту і, каб пазбегнуць асобных праяў панікі і іншых непаразуменняў не шукаць прыхапкам прыбіральню, як раіў усё той жа губернатар, а арыентавацца перш за ўсё на аб'екты гандлю. І марнаваць там на ўсе застаўкі. Дакладней, не прадстаўляючыся пад рызыку. Паколькі звычайнае жыццё ў акупаваным Крыме далёка не бяспечнае. І хто ведае, што яшчэ будзе заўтра.

Мясцовая адміністрацыя з усіх сіл спрабуе схаваць трывожныя падзеі, каб хоць неяк узняць баявы дух тутэйшых насельнікаў. Але ранейшага энтузіязму даўно ўжо няма. І з кожным днём усё больш пераканаўча спантанны крык дзяўчынкі на ціхамірным летнім пляжы пасля ўдару па ваенным аэрадроме ў Нова-Фёдараўцы: «Мамачка, уцякаць трэба адсюль!» Трэба. І як мага хутчэй.

Пра недакурак, кінуты нядбайным ахоўнікам у вядро з саляркай, ужо ніхто не спрабуе расказваць жахі малога калібру. Проста спрабуюць не гаварыць адкрыта на гэты конт. Не было. Не прылятала. Не выбухала. Яшчэ ў ноч на 7 лістапада аэрадром пад Севастопалем быў атакаваны ўкраінскімі беспілотнікамі. Пашкоджаныя два вышынныя знішчальнікі «Міг-31», здольныя несці ракеты «Кінжал». Але паводле старой звычкі паспрабавалі ўсё гэта схаваць. А навошта камусьці пра гэта ведаць?

Тым больш, што з Чарнаморскім флотам тут увогуле канфуз. Як высветлілася, яго няма дзе схаваць. Вось як з гэтым нападам на Севастопаль. Пытанне стаіць дакладна і адназначна: куды ўцякаць? Надзейных схованак, як высветлілася, няма. А тут у дадатак да ўсіх непрыемнасцяў пачаліся яшчэ восеньскія штормы. Закалыхваюць. Прыгнятаюць. Не даюць расслабіцца. Скажаюць навакольную рэальнасць. Выклікаюць благія прадчуванні.

З усёй расейскай армады сёння па-за небяспекай хіба толькі флагманскі крэйсер «Масква». Ды і тое таму, што на здзіўленне ўдала абраў курс. Пасля гучнагалосай прапановы абаронцам камяністага астраўка ў адкрытым моры здацца ён пачуў у адказ: «Расейскі карабель, пайшоў на…» І што характэрна, дакладна выканаў загад невядомага яму памежніка. Цяпер флагману ніякія міны, тарпеды і паветраныя налёты не страшныя. А тыя, хто не рушыў следам за ім, варожаць, дзе б ім схавацца - у Туапсэ, у Новарасійску, у Ачамчыры? Але для спозненых суцяшальных адказаў няма. Тым больш што падобныя падзеі ўжо здараліся. І сённяшнія пуцінскія войскі толькі паўтараюць нявывучаныя ўрокі.

«Сутыкаючыся штыкамі і тоўпячыся палкамі, экіпажамі і апалчэннямі, ціснулася пяхота, прапіхваліся конныя афіцэры з загадамі, плакалі і ўмольвалі жыхары і дзеншчыкі з паклажаю, які не прапускалі; грукаючы коламі, прабівалася да бухты артылерыя, якая спяшалася ўцячы. Нягледзячы на захапленне разнастайнымі мітуслівымі заняткамі, пачуццё самазахавання і жаданне выбрацца як мага хутчэй з гэтага страшнага месца смерці прысутнічала ў душы кожнага. Гэтае пачуццё было і ў смяротна параненага салдата, які ляжаў паміж пяццюстамі такімі ж параненымі салдатамі на каменнай падлозе Паўлаўскай набярэжнай і прасіў Бога аб смерці, і ў апалчэнца, які з апошніх сіл уплішчыўся ў шчыльны натоўп, каб даць дарогу генералу, які праязджае конна, і ў генерала, які цвёрда распараджаецца пераправай і ўтрымлівае паспешлівасць салдат, і ў матроса, які патрапіў у рухомы батальён, да пазбаўлення дыхання здушанага натоўпам, і ў параненага афіцэра, якога на насілках неслі чатыры жаўнеры, і спыненыя збоем люду, паклалі долу ля Мікалаеўскай батарэі, і ў артылерыста, які шаснаццаць гадоў служыў пры сваёй гармаце і які на незразумелы для яго загад начальства, спіхвае гармату з дапамогай таварышаў са стромкага берага ў бухту, і ў маракоў, якія кагадзе выбілі закладкі ў караблях, спрытна вяслуючы, адплываюць ад іх на баркасах. Выходзячы на той бок моста, кожны салдат здымаў шапку і хрысціўся».

Гэта сведчанне даўніх і зарана забытых падзей. Леў Талсты, «Севастопаль у жніўні 1855 гады». Самы крамольны ў цяперашні час твор. Не падобна ўсё гэта да нарысу ўзрушанага відавочцы. Гэта дакладная фіксацыя будучыні, ужо недалёкай. І цалкам можа так здарыцца, што і графа за ягоныя "Севастопальскія апавяданні" залічаць да замежных агентаў. Нічога надзвычайнага. Час такі - скаромны і акрутны.

Вылічаць, прыцягнуць і прыціснуць усіх.

Уладзімір Халіп, адмыслова для сайта Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]