Прадстаўнік страйкаму МТЗ: Беларускія працоўныя рыхтуюцца да нечага вялікага

Надыдзе дзень – і заводы ўстануць.

Адзін з лідараў страйкаму Менскага трактарнага завода (МТЗ) Сяргей Дылеўскі пагутарыў з сайтам Charter97.org пра настроі сярод беларускіх працоўных пасля прыняцця сектаральных санкцый з боку Еўразвязу.

– Давайце ацэнім стан беларускай прамысловасці перад увядзеннем сектаральных санкцый з боку ЕЗ. У якім стане мы падышлі да гэтага?

– Беларуская прамысловасць у заняпадзе ўжо не адзін год, як мы ўсе ведаем. Калі аналізаваць і рынкі збыту, і ўзровень эканомікі, то яны скочваліся ўніз яшчэ да ўвядзення санкцый. Рэжым сам зрабіў усё, каб было горш.

– Асноўны ўдар санкцый прыйдзецца на «Беларуськалій» і нафтаперапрацоўку. Таксама ЗША анансавалі далучэнне да сектаральных санкцый ЕЗ. Ці сур'ёзнымі будуць наступствы?

– Так, цалкам. Як мы ведаем, нафтаперапрацоўка ідзе за кошт расейскай нафты, якая перапрацоўваецца ў Беларусі, а потым ідзе на Еўропу. Гэтая плынь перакрытая. Расея, скажам так, адрэагавала на гэтую сітуацыю і ўжо спыняе пастаўкі нафты.

Датычна калійных угнаенняў тое самае. З спыненнем гандлю іх будзе проста няма куды прадаваць. Несумненна, удар праз санкцыі будзе адчувальным. Гэта адаб'ецца на ўсёй прамысловасці, не толькі нафце або калійных угнаеннях, але і, напрыклад, машынабудаўнічай або станкабудаўнічай вытворчасці.

– Некаторыя эксперты параўноўваюць санкцыі з хірургічным умяшаннем. Ці гатовыя працоўныя пацярпець гэтую «аперацыю», каб у Беларусі адбыліся змены?

– Я буду казаць за працоўных, з якімі маю зносіны шчыльна. Гэта людзі з майго прадпрыемства, а таксама іншыя, якія ўваходзяць у «Беларускае аб'яднанне працоўных». Людзі сапраўды гатовыя да таго, што ўведзеныя санкцыі, таму што, нават калі яны баяцца дзесьці трошкі дзейнічаць самі, то яны проста чакаюць, калі дапаможа Еўропа, з'явіцца штуршок да дзеянняў. Так што беларускія рабацягі даволі станоўча ставяцца да гэтай сітуацыі.

– У апошні час паступае вельмі шмат паведамленняў аб проста невыносных умовах працы на беларускіх прадпрыемствах. У цэхах стаіць невыносная спякота. Няўжо для флагманаў прамысловасці настолькі складана ўсталяваць кандыцыянеры і зрабіць умовы працы адэкватнымі?

– На сёння так, гэта складана. Гэта вялікія выдаткі, таму што бюракратычная машына працуе настолькі цяжка і непрадуктыўна. Нават калі, да прыкладу, узнікне неабходнасць паставіць паветраны вентылятар на працоўным месцы, то на гэта патрабуюцца змены ў планіроўцы цэха, падраздзялення, тэхналагічнага працэсу і гэтак далей. Нельга проста ўзяць і паставіць.

Многімі гадамі дзяржаве было прасцей проста замоўчваць сітуацыю і не звяртаць на яе ўвагу. Цяпер мы бачым станоўчую тэндэнцыю – людзі самі пачалі звяртаць увагу на сітуацыю, якая склалася, праз СМІ, а таксама прымушаюць кіраўнікоў нейкіх прадпрыемстваў ужываць захады.

– Таксама варта адзначыць вялікую колькасць надзвычайных здарэнняў, якія пачалі адбывацца – гібелі працоўных на «Беларуськаліі», пажары, выхады са строю абсталявання. Гэта ўсё выпадковасці ці заканамернасць?

– Гэта заканамернасць, якая была заўсёды і захоўваецца цяпер. Літаральна ўчора з'явілася навіна, што на «Атланце» памёр працоўны проста на канвееры. Падобныя рэчы адбываліся заўсёды, але не было прынята пра гэта казаць, заўсёды замоўчвалася.

Гэта кепскія ўмовы працы, невыкананне тэхнікі бяспекі, якую ігнаравалі нават кіраўнікі прадпрыемстваў, калі яны давалі заданні супрацоўнікам. Правілы проста ігнаруюць і прымушаюць працоўнага выконваць аж да пагрозаў рэпрэсіямі – пазбаўленне прэміі, звальненне і гэтак далей.

– Вы знаходзіцеся ў няспынным кантакце з працоўнымі. Якія настроі сярод іх пануюць?

– Стомленасць, стомленасць, стомленасць... А таксама агрэсія, злосць на кіраўніцтва краіны. Калі быць шчырым, то людзі чакаюць нейкі пачатак дзеянняў санкцый, рыхтуюцца да нечага большага, чым проста маўклівы пратэст. Яны паціху пачынаюць схіляцца да таго, што страйк патрэбны для выразу сваёй нязгоды з дзейным рэжымам, з умовамі працы і эканамічнай сітуацыяй у краіне.

– Якія выхады з сітуацыі, якая склалася ў Беларусі, вы бачыце. Ці скажуць працоўныя яшчэ сваё слова?

– Упэўнены, што працоўныя скажуць слова і надыдзе гэты дзень, калі заводы ўстануць. Працоўныя запатрабуюць захавання сваіх правоў. Мы ўсе разумеем, што пры дзейным кіраўніцтве і ўладзе захаванне нашых правоў немагчымае.

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]