Прафесар БДУ: Укладваць у беларускую эканоміку бессэнсоўна

Усе інвестыцыі вяртаюцца бессэнсоўнай тратай рэсурсаў.

Рост беларускай эканомікі з'яўляецца бессэнсоўным і бескарысным выдаткам каштоўных рэсурсаў дзеля дасягнення фальшывых мэтаў. Пра гэта напісаў Васіль Камкоў, прафесар Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, у часопісе «Банковский вестник», піша «Ежедневник».

У сваім артыкуле аўтар прапануе ацэньваць рост эканомікі не з пункту гледжання «колькасці», а з пазіцыі «якасці»: яго ўнёску ў дасягненне сапраўднай сацыяльна-эканамічнай мэты - павелічэння дабрабыту грамадзян. Разлікі паводле формулы, прапанаванай аўтарам, даюць паказчык якасці росту беларускай эканомікі, роўны нулю (0,00024).

Аўтар даводзіць, што рост эканомікі апошніх гадоў быў «вытворчасцю дзеля вытворчасці» і ніяк не ўплываў на дабрабыт грамадзян. «Вынікі эканамічнага росту не накія прывабныя ў тым выпадку, калі эканоміка развіваецца пераважна на аснове экстэнсіўнага нарошчвання капіталу», - канстатуе Васіль Камкоў.

Прадукцыйнасць працы варта не павялічваць, а змяншаць

Аналіз, прыведзены ў матэрыяле, прыводзіць да парадаксальнай высновы: у неэфектыўнай эканоміцы павялічваць прадукцыйнасць працы, як увесь час патрабуе Лукашэнка, нявыгадна.

«Дзеля падтрымання стабільнай дынамікі назапашвання даводзіцца ўвесь прырост прадукцыйнасці працы накіроўваць на павелічэнне яго капіталаўзброенасці, не пакідаючы рэсурсаў для падвышэнне народнага дабрабыту», - упэўнены прафесар.

Павелічэнне аб'ёмаў інвеставання прыводзіць толькі да «бессэнсоўнага і бескарыснага растраце каштоўных рэсурсаў».

«Ва ўмовах нулявога росту падвышаць узровень дабрабыту можна толькі змяншаючы, а не павялічваючы прадукцыйнасць працы, хоць гэтая выснова можа здацца парадаксальнай», - піша эканаміст.

Больш разумным кампрамісам для эканомікі нулявой якасці з'яўляецца выкарыстанне рэсурсаў на спажыванне. «Такі варыянт нулявога эканамічнага росту дазваляе, адмовіўшыся ад ілюзіі, падвысіць дабрабыт за кошт неэфектыўнага назапашвання капіталу, забяспечыць максімальна высокі пачатковы ўзровень удзельнага спажывання і захоўваць яго надалей».

Улады самі адчулі выгаду застою

Аўтар называе стратэгію адмовы ад росту «збалансаваным застоем». І, з яго слоў, эканамічныя ўлады ў Беларусі ўжо воляй-няволяй пачалі пільнавацца гэтай стратэгіі.

Калі сярэдняя норма назапашвання капіталу ў пяцігадовым перыядзе 2010-2014 гадоў была роўная 35,2%, то ўжо ў перыяд 2015-2019 гадоў яе сярэдняе значэнне знізілася адразу на 8 адсоткавых пунктаў - да ўзроўню 27,2%.

«Цяжка сказаць, якімі меркаваннямі кіраваліся органы кіравання, прымаючы такую пастанову, але яны зрабілі крок у правільным кірунку, - піша аўтар. - Дарэчы, толькі адная гэтая пастанова за кошт эканоміі вызваленых рэсурсаў забяспечыла спрыяльныя магчымасці для павышэння народнага дабрабыту прыкладна на 12% (гэта не цяжка ацаніць, разлічыўшы прапорцыю адпаведных нормаў спажывання) і такім чынам дазволіла змякчыць негатыўныя сацыяльна-эканамічныя наступствы зніжэння эфектыўнасці беларускай эканомікі» , - сказаў на заканчэнне Васіль Камкоў.