Тыя, хто найбольш саступіў у гісторыі з мігрантамі - гэта «ябацькі»

Рэжым атрымаў правал у вялізнай колькасці накірункаў.

Выглядае на тое, што эпапея з мігрантамі прыходзіць да свайго заканчэння. А значыць, самы час падвесці папярэднія вынікі.

Больш за тое, у міграцыйным крызісе Польшча выступіла ў ролі абаронцы ўсяго Еўразвязу, што дае Варшаве дадатковую перавагу ў спрэчках з Брусэлем. Калі ў верасні гаворка ішла аб скарачэнні фінансавай плыні з бюджэту ЕЗ, то цяпер Польшчы выдзяляюць дадатковыя сродкі на ўмацаванне мяжы, піша Telegram-канал «Лялькавод і авечка».

Вынік: Польшча і яе кіраўніцтва - галоўныя пераможцы міграцыйнага крызісу.

У адрозненне ад Польшчы, Літва і Латвія не мелі такіх адчувальных унутры- і замежнапалітычных праблем. Пры гэтым і для іх поспех у адбіцці атакі з боку паўднёвага суседа прывёў да кансалідацыі грамадства і дзяржавы. Удала выступіўшы ў ролі лініі фронту Еўропы, Латвія і Літва павялічылі сваю палітычную вагу ў ЕЗ і NATO.

Вынік: Латвія і Літва ў выйгрышы, але не ў такім моцным як Польшча.

Пакуль нашы суседзі атрымлівалі палітычную выгаду, чорныя рыэлтары з атачэння Лукашэнкі ўзбагачаліся фінансава. Як і належыць чорным рыэлтарам, яны цынічна скарысталіся яго станам. Пераканалі ў перспектыўнасці авантуры з турыстамі, на якіх і зарабілі 30-50 мільёнаў даляраў.

Калі паспрабаваць знайсці ў Еўропе тых, хто саступіў, то на розум, вядома, прыходзіць Нямеччына. Слабая і непаслядоўная пазіцыя Берліна абурыла краіны ўсходняй Еўропы. З аднаго боку, Нямеччына ўвесь час павучае ўсходнюю Еўропу правільнай інтэрпрэтацыі правоў і свабод чалавека, з другога, вельмі талерантна ставіцца да па-сапраўднаму людаедскіх рэжымаў.

Крыху змякчае палітычныя страты Нямеччыны той факт, што тое, што адбылося, успрымаецца як асабісты правал Ангелы Мэркель, якая засядзелася ва ўладзе (не ўхваляем), але ўжо сыходзіць з пасады (ухваляем). У новага кіраўніцтва Нямеччыны будзе магчымасць адмовіцца ад слабай палітыкі Мэркель і заняць больш адказную пазіцыю ў міжнародных пытаннях. Пры гэтым, не трэба забываць, што Мэркель сыдзе, а вось 8 тысяч турыстаў, якія прасачыліся ў Нямеччыну, застануцца.

Што да кіраўніцтва РФ, то яны засталіся пры сваіх. З аднаго боку, многія заходнія палітыкі палічылі, што менавіта Пуцін стаіць за міграцыйным крызісам (не супадае з меркаваннем рэдакцыі). Папулярнасць гэтага меркавання павышае рызыкі дадатковых санкцый у дачыненні да расейскіх эканамічных агентаў, у першую чаргу размова ідзе аб газаправодзе «Паўночны струмень – 2».

З іншага боку палітычна выгадна быць у вобразе гаспадара. Каб усе табе тэлефанавалі і паважліва прасілі: «Дарагі Уладзімір Уладзіміравіч, ці не будзеце вы так ласкавы што-небудзь зрабіць?». Пасля такіх званкоў ад сусветных лідараў, самаацэнка гаспадара Крамля безумоўна расце, а гэта - найважнейшы паказчык расейскага палітычнага ладу.

Аднак ёсць і відавочныя нязручнасці для Масквы.

Ці варта казаць, што галоўныя пацярпелыя ў гісторыі з мігрантамі - гэта паслядоўнікі Лукашэнкі. Але там правал у такой колькасці накірункаў.