Зварот да беларусаў Дзмітрыя Лаеўскага, адваката Віктара Бабарыкі

Кандыдат у прэзідэнты знаходзіцца ў складанай сітуацыі.

Пра гэта абаронца патэнцыйнага кандыдата ў прэзідэнты Віктара Бабарыкі Дзмітрый Лаеўскі піша ў «Фэйсбуку».

- Роўна два тыдні таму я жыў звычайным жыццём юрыста, якому ўсё няма калі - рана раніцай сыходзіш з дому, позна прыходзіш, увесь час праводзіш у дакументах, з кліентамі, у судах, на следстве, размаўляеш у асноўным на юрыдычныя тэмы - з улікам маёй спецыялізацыі гэтыя тэмы не асабліва вясёлыя, амаль не бачышся з сябрамі, яны цябе забываюць, і думаеш, што вакол усім усё роўна, і ў прынцыпе сумняваешся, што дзесьці могуць быць неабыякавыя і энэргічныя, вясёлыя людзі.

18 чэрвеня 2020 года я зазнаў і працягваю зазнаваць культурны шок - вы ўсе дзіўныя, вас так шмат, вы такія свае. І я ўпершыню пішу такое пасланне, таму што я раптам зразумеў, што гэта значыць, калі за намі столькі выдатных людзей. Арышт Віктара Дзмітрыевіча, праведзены насуперак праву, адкрыў новую старонку яднання беларусаў і ўсведамлення імі сябе як нацыі. Вы мяне выбачайце за патэтыку, але гэта сапраўды так. Гэта вельмі беларускі чалавек (а я такія рэчы адчуваю) і проста так склаліся абставіны, што ён з'явіўся ў той час, калі, мабыць, аформілася ў ім патрэба.

Яму цяпер нялёгка, але ён вытрымае і выстаіць. Не спыняйцеся і працягвайце пісаць яму лісты, не забываючы пра іншых людзей у СІЗА, якія таксама пацярпелі.

Прабачце мне, што не магу ўсім адказаць - я атрымліваю сотні паведамленняў і яны ўсе выдатныя і годныя адказу, але гэта фізічна немагчыма, хоць я ўсё чытаю. Вашы пажаданні не толькі надаюць сіл, але і абавязваюць.

Я прашу прабачэння ў журналістаў, на чые тэлефаванні і паведамленні я не паспяваю адказваць. Стараюся адказваць, але шмат момантаў, калі я без тэлефона ці планшэта, або калі мне трэба тэрмінова рыхтаваць дакумент, або калі нарада з калегамі, або суды і следства. За гэтыя дні я пранікся вялізнай павагай да СМІ, таму што без вас нас бы не пачалі пускаць мець зносіны з кліентамі ў СІЗА і наогул многія пытанні, напэўна, не развязаліся б. Калісьці я чытаў даследаванні пра сацыяльны канфармізм, і там гаварылася, што зло хутчэй з'яўляецца ў стане невядомасці для грамадства, а вы робіце ўсё вядомым, таму змагаецеся са злом, і я вам, як абаронца, вельмі ўдзячны.

Два тыдні таму мой блог чытала пару дзясяткаў чалавек, ды і ў прынцыпе я яго не разглядаў як нейкі канал сувязі са светам. Але добра, што вы ўсё цяпер тут, таму я буду дзяліцца навінамі.

Дарэчы, допіс пра сыход людзей з бюро - гэта допіс не пра тых, хто сышоў, а пра тых, хто застаўся. Ніякага ціску ні на каго не было, ды і за што, і кожны мае права сам вызначаць свой шлях, таму гэтая тэма закрытая. Але на гэта адгукнуліся сотні, калі не тысячы, беларусаў з рознымі прапановамі дапамогі, і я вам так удзячны, што нават не ведаю, як гэта выказаць. І яшчэ раз дзякуй маім хлопцам, вы найлепшыя!

Я не быў раней медыйным чалавекам і не асабліва ўяўляў, як працуюць сацыяльныя сеткі, але мне растлумачылі, што з'яўленне хейтэраў - гэта быццам бы добры паказчык, так што накшталт як усё правільна

Шмат ёсць каму сказаць дзякуй, я загадзя прашу прабачэння ў тых, пра каго не сказаў. Дабро я не забываю.

Дзякуй Сяргей Зікрацкі - за петыцыю пра парушэнне адвакацкіх правоў. Дзякуй Алегу Агееву - за вельмі добры ліст 22 чэрвеня 2020 года і моцныя словы пра прафесію.

Дзякуй адвакатам, якія не пабаяліся ўзяцца за справы сям'і Бабарыкі і яго прыхільнікаў.

Дзякуй адвакатам, якія дапамагаюць усім грамадзянам, якія пацярпелі ад выказвання салідарнасці, і простым мінакам, схопленым на вуліцах. Дзякуй за вашу смеласць і непахіснасць.

Калі я заканчваў Нацыянальны дзяржаўны гуманітарны ліцэй імя Якуба Коласа, я добра запомніў словы завуча - Лявона Баршчэўскага, які сказаў, што чыноўнікі мяняюцца, а са сваім сумленнем нам жыць усё жыццё.

Мэта маёй працы - свабода Віктара Бабарыкі і пацверджанне яго невінаватасці. Гэта можа быць не хутка і гэта дакладна не будзе проста.

Але мы з вам пройдзем гэты шлях да канца. Лічыце гэта абяцаннем.