Neue Zürcher Zeitung: Чаму пандэміі пастаянна бяруць пачатак у Кітаі

Гэтаму ёсць натуральныя прычыны.

«Перадача чалавеку вірусаў птушынага грыпу, SARS і цяпер Covid-19: падобныя беды чалавецтва пастаянна бяруць свой пачатак у Кітаі. Але чаму?», - задаецца пытаннем швайцарскае выданне Neue Zürcher Zeitung (пераклад - inopressa.ru).

«Вядома, гэтаму ёсць натуральныя прычыны. Кітай - краіна з высокай колькасцю насельніцтва і адносна невялікай тэрыторыяй. (...) Да таго ж Кітай у значнай ступені з'яўляецца гарыстай і пагорыстай краінай, - тлумачыць аўтар артыкула Томас Баўман. - Плошчаў, падыходных для вядзення сельскай гаспадаркі, нешмат - таму патрэбнасць насельніцтва ў бялках задавальнялася перш за ўсё дзякуючы раслінным крынiцам: соевыя бабы сотнямі гадоў былі асноўнай крыніцай бялку для кітайскага насельніцтва. Людзі таксама трымалі курэй і свіней, якім можна было скормліваць адкіды».

«Аднак куры і свінні з'яўляюцца сельскагаспадарчымі жывёламі, якія асабліва схільныя да перадачы штамаў вірусаў людзям. Зрэшты, абодва найбольш вядомыя выпадкі перадачы віруса грыпу ад свінні чалавеку - гішпанскі грып 1918 года і так званы свіны грып 2009/10 гадоў - меркавана адбыліся ў ЗША, а не ў Кітаі», - адзначае выданне.

«Кітай у сваю чаргу ўяўляе вялікую небяспеку ў дачыненні да перадачы віруса птушынага грыпу, так як пагроза зыходзіць у першую чаргу не ад курэй, якіх у Кітаі пераважна вырошчваюць у прамысловых гаспадарках, гэта значыць у закрытых памяшканнях, а ад качак, якіх масава разводзяць у краіне. Ім неабходны вадаём - які з практычных меркаванняў робяць на свежым паветры, у выніку чаго становіцца магчымым прамы кантакт дзікіх і сельскагаспадарчых птушак і перадача паміж імі розных вірусаў. Таму ў Кітаі верагоднасць таго, што вірусы птушынага грыпу могуць перадацца сельскагаспадарчым птушкам і трапіць у атачэнне чалавека, значна вышэйшая, чым у іншых краінах», - гаворыцца ў артыкуле.

«Перадача вірусаў ад жывёлы да чалавека можа адбыцца двума шляхамі: на вытворчасці, калі вірус пераходзіць да фермераў або супрацоўнікаў сельскагаспадарчага прадпрыемства, або пры продажы канчатковаму спажыўцу, то бок на рынку. Там курэй, у адрозненне ад свінняў, часцяком прадаюць жывымі. Гэта, верагодна, тлумачыць тое, чаму ў Кітаі чалавеку часцяком перадаюцца вірусы птушынага, а не свінога грыпу».

«Кітайцы, бясспрэчна, з'яўляюцца народам гурманаў. І для іх, як вядома, дзейнічае правіла: чым больш свежае, тым лепш. Гэта ў пэўнай ступені тлумачыць тое, чаму жывёл ахвотна прадаюць жывымі. Аднак гэта не адзіная прычына: Кітай - краіна, якую то і справа скалынаюць скандалы, звязаныя з прадуктамі харчавання. Таму пакупнік кажа сабе: лепш купіць курыцу жывой, дык можна мець пэўнасць, што раней жывёла не памерла ад якой-небудзь хваробы».

«Тое ж самае тычыцца і дзікіх жывёл, якіх у Кітаі здаўна лавілі з чыстай патрэбы і якіх гурманы сёння з задавальненнем ядуць для разнастайнасці - хоць яны, на жаль, з'яўляюцца рассаднікам рознага роду вірусаў. Хто захоча купляць забітую жывёлу, калі не ведаеш, як яна памерла?».

«Гэта адна з прычын таго, чаму Кітай пастаянна становіцца крыніцай вірусных эпідэмій, - мяркуе выданне. - Іх узнікненню спрыяюць не толькі прыродныя рэаліі краіны або кулінарныя перавагі насельніцтва, але і прынцыповы недавер людзей да органаў улады».

«Нават калі ўлады зачыняць усе рынкі, на якіх прадаюцца жывыя жывёлы, варта меркаваць, што іх па-ранейшаму будуць прадаваць на чорных рынках. (...) Адсутнасць веры ў кампетэнцыю ўладаў і квітнеючая карупцыя стварылі перадумовы для сусветнай катастрофы пандэміі. Шанцы на паляпшэнне сітуацыі, на жаль, малыя: пакуль дзяржава будзе расстаўляць ілжывыя прыярытэты ў кантролі за сваімі грамадзянамі, сярод іх будуць па-ранейшаму распаўсюджаны сацыяльна рызыкоўныя практыкі, у харчаванні і іншых сферах», - заключае Neue Zürcher Zeitung.