Навукоўцы раскрылі сувязь паміж музыкай, матэматыкай і добрай вучобай

Навукоўцы апублікавалі вынікі маштабных назіранняў за школьнікамі.

Школьнікі, якія займаюцца ў музычных школах, прыкметна лепш спраўляюцца з матэматычнымі або моўнымі экзаменамі і тэстамі, чым астатнія аднагодкі. Пра гэта пішуць навукоўцы, якія апублікавалі вынікі маштабных назіранняў за старшакласнікамі ў Journal of Educational Psychology, паведамляе ria.ru.

«Урокі музыкі і мастацтваў часта адсоўваюцца на самы задні план і фінансуюцца па рэшткавым прынцыпе, бо чыноўнікі мяркуюць, што яны замінаюць дзецям асвойваць матэматыку, натуральныя навукі і мову. Мы паказалі, што гэта не так - чым больш дзеці займаліся музыкай, тым лепш яны вучыліся», - распавядае Піцер Гузуасіс (Peter Gouzouasis) з універсітэта Брытанскай Калумбіі (Канада).

У апошнія гады навукоўцы актыўна спрабуюць зразумець, ці з'яўляюцца многія здольнасці чалавека, у тым ліку музычныя таленты, схільнасць да матэматыкі і навукі, пісьменніцкае ўменне і іншыя адметныя рысы спадчыннымі з генетычнага пункта гледжання.

Псіхолагі, генетыкі і нейрафізіёлагі правялі дзясяткі і сотні эксперыментаў, вынікі якіх былі вельмі разнастайнымі, што прымусіла многіх навукоўцаў заключыць, што падобных «генетычных» сувязяў не існуе.

З іншага боку, нядаўняе параўнанне матэматычных здольнасцяў бацькоў і іх дзяцей паказала, што здольнасці хутчэй перадаюцца па спадчыне, чым не, аднак многае залежыць ад выхавання і адукацыі.

Пры гэтым, многія абывацелі і даследчыкі часта заўважаюць, што дзеці, здольныя да музыкі, адначасова добра сябе праяўляюць і ў матэматыцы, і наадварот. Гэта прымушае навукоўцаў яшчэ больш спрачацца пра тое, з чым менавіта звязаны поспех у вучобе, наколькі выпадковая сувязь паміж любоўю да лічбаў і мастацтва і ці ёсць іншыя заканамернасці такога роду.

Гузуасіс і яго калегі наважылі праверыць, ці сапраўды гэтая ўзаемасувязь існуе. Для гэтага яны прасачылі за поспехамі рэкордна вялікай групы навучэнцаў канадскіх школ, якая ўключала ў сябе больш за 100 тысяч старшакласнікаў, што нядаўна здалі выпускныя або прамежкавыя экзамены.

Аналізуючы гэтыя звесткі, навукоўцы разбілі дзяцей на дзве вялікіх групы - тых, хто займаўся музыкай, чыя колькасць складала блізу 13%, і астатніх школьнікаў, якія не мелі такога хобі. Дадаткова сацыёлагі супаставілі паміж сабой вучняў музычных школ у залежнасці ад таго, чаму яны навучыліся і якіх поспехаў яны дасягнулі.

Гэтыя назіранні прынеслі масу цікавых і нечаканых адкрыццяў. Па-першае, канадскія даследнікі выявілі, што музыка ўплывала не толькі на матэматычныя поспехі школьнікаў, але і на іх паспяховасць у фізіцы, біялогіі і ў гуманітарных дысцыплінах.

Пры гэтым, што цікава, розныя тыпы творчасці ўплывалі на паспяховасць старшакласнікаў неаднолькавым чынам. Дзеці, якія вучыліся граць на любых музычных інструментах у групах або аркестрах, у сярэднім лепш здавалі экзамены, чым будучыя спевакі і іншыя прадстаўнікі вакальнай музыкі. Аналагічным чынам, чым вышэй былі поспехі ў той ці іншай галіне музыкі, тым ярчэй яны сябе праяўлялі ў матэматыцы, мовах і натуральных навуках.

«У сярэднім, дзеці, якія вучыліся граць на інструменце ў аркестры або ў гурце, прыкладна на год абганялі аднагодкаў па ўзроўні сваіх ведаў і навыкаў ва ўсіх дысцыплінах. Хутчэй за ўсё, неабходнасць разумець ноты, зладжана граць у калектыве і ўмець вельмі тонка кіраваць сваімі рукамі выконвае важную ролю ў паскораным самаразвіцці гэтых дзяцей», - заключае Гузуасіс.