Былы баец CАХРу: Захаранка толькі сказаў: «Зрабіце так, каб не было балюча»

Цела зніклага былога кіраўніка МУС Беларусі спалілі ў крэматорыі.

Юры Гараўскі звярнуўся ў расейскую рэдакцыю «Немецкой волны», заявіўшы, што 20 гадоў таму ўдзельнічаў у выкраданнях і забойствах беларускіх апазіцыянераў - апанентаў Лукашэнкі.

Са слоў Гараўскага, на загад зверху разам з таварышамі па службе ён выкраў і забіў экс-міністра ўнутраных спраў Беларусі Юрыя Захаранку, экс-кіраўніка Цэнтрвыбаркама Віктара Ганчара і бізнэсоўца Анатоля Красоўскага, які падтрымліваў беларускую апазіцыю. Ён раскрывае падрабязнасці ўчыненага злачынства.

- Як адбывалася сачэнне за Захаранкам?

- Сачылі на двух аўто нахабна, мы не хаваліся. Ён гэта сам выдатна бачыў і разумеў. У канцы красавіка Паўлічэнка стаў часта з'язджаць з нашай базы ў Валоўшчыне (прыкладна за 30 км ад Менска. - Рэд.). Потым у адзін з дзён ён мне сказаў: «Юра, паедзеш са мной заўтра». Дзень ездзілі і сачылі за нейкім чалавекам. Калі я яго ўбачыў, то пазнаў Захаранку. Былы міністр. Пытанняў я не задаваў, чаму мы сочым і што робім.

А 7 траўня раніцай Паўлічэнка з'ехаў і дзесьці пасля абеду вярнуўся і сказаў, што трэба будзе затрымаць Захаранку і ліквідаваць. Тады першым разам было агучанае прозвішча. Мы селі ў дзве машыны - BMW 525 чырвонага колеру і Opel Оmega цёмнага колеру - і рушылі ў раён вуліцы Варанянскага (у Менску. - Рэд.). Мы ведалі, дзе Захаранка паставіць сваю машыну і колькі метраў яму ісці ад стаянкі да дома.

Я з Паўлічэнкам быў у аўто, плюс яшчэ сядзелі Барадач Юра і Шкіндэраў Сяргей. У іншым аўто - Карповіч Дзіма, Наватарскі, Кажэўнікаў, Панкоў і Румянцаў Лёша. Румянцаў і Карповіч сталі ў пачатку і канцы дома. Я і Шкіндэраў - мы былі вышэй - калі даведаліся, што Захаранка прыпаркаваўся і пайшоў у бок дома, пайшлі за ім. А Кажэўнікаў і Панкоў пайшлі яму насустрач. Яны прад'явілі яму дакументы: «Мы супрацоўнікі міліцыі, просім прысесці ў аўтамабіль». Тут жа мы падышлі і сказалі: «Рукі за спіну». Надзелі Захаранку кайданкі, пад'ехала машына, Opel. Мы пасадзілі яго ў машыну на задняе крэсла.

- Захаранка разумеў, хто яго захапіў? Ён што-небудзь казаў?

- Ён толькі сказаў: «Зрабіце так, каб не было балюча». Усё. Але мы гэта праігнаравалі, у машыне нічога не гаварылі, проста грала ціхая спакойная музыка.

- Што рабіў Паўлічэнка пры захопе?

- У машыне сядзеў. Астатнія потым селі да яго ў BMW, і мы з'ехалі ў раён Валоўшчыны. Гэта навучальная база ўнутраных войскаў. У нас там была кваліфікацыя на крапавы берэт. Там жа ёсць і стрэльбішчы. І вось у раён гэтага стрэльбішча мы пад'ехалі, дасталі Захаранку з машыны. Ён быў у балдахіне: мы, калі яго ў машыну садзілі, надзелі яму балдахін, такую без вачэй чорную шапку, і вывезлі. І калі Захаранку з машыны выставілі - паклалі на зямлю, Паўлічэнка мне махае, тыпу, давай пісталет. Перад гэтым ён даў мне пісталет.

- Што за пісталет?

- Пісталет ПБ - бясшумны. Вонкава падобны на пісталет Макарава, але трошкі мадэрнізаваны. На ім быў глушыцель. Паўлічэнка два разы стрэліў у Захаранку ў раён сэрца. Захаранка ляжаў на жываце. Хвілін 10-15 пачакалі. Шкіндэраў нагнуўся, пакратаў, ці ёсць пульс. Сказаў, што не. Кіроўца адкрыў багажнік BMW, там ужо была цырата, мы паклалі цела ў багажнік і паехалі да Паўночных могілкаў у Менску. Там крэматорый і могілкі насупраць адзін аднаго знаходзяцца.

У крэматорыі нам адкрылі браму з другога боку, куды можна на машыне заязджаць. BMW заехаў проста ў памяшканне. У ім ужо стаяла труна на вазку, паклалі туды цела. Цырату паклалі ў ногі, вечкам накрылі і штурхнулі. І труна паехаў у... ну, я не ведаю, куды ... у печ - не печ... Мы выйшлі на вуліцу, закурылі, сталі чакаць Паўлічэнку. Ён застаўся ў памяшканні, - распавёў Гараўскі.