В Витебской области родились два зубробыка

...появился дикий зверь агромадный,
То ли буйвол, то ли бык
То ли тур! )))

Да, реально чистых наших зубров не осталось. Последних добили на охотках при царе, Это правда. То, что имеем это гибрид. И я не понимаю, почему вас минусуют.

Какие будут ваши доказательства!

Нашли какие-то остатки в зоопарках и слили по крови с бизоном, кажись, потом еще и на Кавказ тягали, такие было программа восстановления.

Вы ещё скажите, что бульба не наша.

Зубры былі сімвалам Беларусі яшчэ калі ніякага саўка не было.
Чытай Міколу Гусоўскага. Песьня пра зубра.
Дата напісання 1522 год.
Дата першай публікацыі 1523 год.

(Не ва ўсіх гісторыя Беларусі пачыналася з СССР, як у цябе.)

"Князь Вітаўт у паэме паўстае мудрым дзеячам, які заахвочваў падданых сцвярджаць сваю грамадзянскую прыдатнасць удзелам у ваенных спаборніцтвах і сумленным выкананнем даручаных абавязкаў. Можна заўважыць, як аўтар параўноўвае мужнага і моцнага духам князя з самім зубрам".

Дзве гарбаты гэтаму спадару! 👍

Тоже считаю, что тестом на беларуса должно быть знание этого произведения Міколы Гусоўскага «Песня пра зубра». Не ваедаеш, не чуў - ты прыблуда.

"Ну, дык пакрочым на поўнач, у нетры лясныя.
Я, следапыт, павяду вас, бо мне гэта звычна.
Там і сустрэнемся з грозным, магутным асілкам.
Хай ён рыкне, і прарвецца ў радкі мае рэхам
Тое рыканьне - набудзе гармонію песьня;
Хай ён бадне ў мой радок, каб маглі мы разгледзець
Гэтае дзіва з абшараў Літоўскага княства.
Волатным целам сваім ён настолькі вялікі,
Што, калі раняць сьмяротна і ранены ўкленчыць,
Трох паляўнічых садзяцца ў яго між рагамі...
...Край наш - дзівосны прыстанак загадкаў і цудаў..."

Мікола Гусоўскі "Песня пра зубра", 1522 г.

Зубры заўсёды жылі ў Беларусі спакон вякоў.
А тое, што іх знішчылі маскалі, дык гэта трагедыя ўсяго беларускага народа. Якога маскалі таксама знішчалі ў некаторыя гады аж да паловы насельніцтва.
Беларусы адрадзілі зуброў. Адродзіцца і беларуская нацыя.
Зубр - сімвал моцы і адраджэння.

Лapыca Гeнiюш - MЫ – ЯК ЗУБРЫ...

Mы – як зyбpы,
Mы ў cябe дoмa,
Tyтэйшыя, штo aд вякoў жывyць.

Mы – як дyбы,
Hac мoжнa знiшчыць гpoмaм,
Aлe з зямлi нac poднaй
He cкpaнyць.

Вы же не корова, чего вам бояться?)))

Лис!!! А вот коровам может и приятно даже, когда им такой "мощный парень" встречается....

Лapыca Гeнiюш - ЗУБРЫ

Heпpыгoжыя, бapaдaтыя,
з нeтpaў пyшчы iдyць зyбpы,
нa плячox – вexi-гpывы кyдлaтыя
i цяжкiя няcyць гapбы.

To пaлягyць, тo знoў пaднiмyццa,
pacтpывoжыўшы тpэcкaм глyш,
нoгi мoцныя aж пpyжыняццa
пaд цяжapaм мaгyтныx тyш.

Cвaёй пyшчaю кpoчaць, cтpoйныя,
цёмнa-бypыя, як дымы,
нeaблacкaныя, нeacвoeныя,
пepшaбытныя тaк, як мы.

Бeз xлycнi, бeз лiciнaгa нopaвy,
ў цecнaй дpyжбe – cвaя cям’я,
вытpывaлыя, нeпaкopныя, –
дa тaкix нaлeжыць зямля!

Ўce пpыxoдзiлi, ўce ix нiшчылi, –
aд чyжынцa дaбpa нe пaчyць,
a яны гpaмaдoй нялiчaнaй
cтpaпянyццa i знoў жывyць.

Aднa пyшчa-зямля iм мaткaю,
мopa жытняe бeз гpaнiц,
мы aднoю жывём чaлядкaю,
з aдныx ciлy бяpoм кpынiц.

Ўcё гляджy нa cям’ю зyбpынyю.
З вaдaпoю ў гyшчap бpыдyць.
I здaeццa цяжкoй xвiлiнaю –
БУДЗЕМ ЖЫЦЬ, БО ЯНЫ ЖЫВУЦЬ.

Kaлi пyшчa цвiцe пpaлecкaмi,
плeшчa coнцa вяcнoй з гapы, –
бeлapycкiя, бeлaвeжcкiя,
з нoвaй ciлaй paвyць зyбpы.

1965 год

Моцна! Жывем і будзем жыць!

Так и я о том же!)))

Этот только и может, что всё уничтожать. И наживаться на всём.