ход с тунеядцаим в принципе ожидаемый. посмотрите на количество уставших заслуженных пенсионгеров в 45 лет. да их больше чем всех остальных. очевидно какой дурак захочет кормить эьтих уставших. ну а раз не хотят - значит надо заставить. вот пытаются заставить. главное что работать они, уставшиве, всё равно никогда не будут - западло.
Лады!
Угаварылі Светлую!
Унясу і я сваю ў вершах лепту!
Свае адносіны да гэтага
Дэкрэту
У пару я радкоў
Змяшчу,
Пра тое,
Ці, спадары,
Хутчэй, ужо "пра гэта..."
Пра дармаедаў
Дбае той
Дэкрэт,
Сядзяць што
У службовых
Кабінетах,
Што давялі краіну
Да калапсу,
Тут, нават,
Пасасаць мядзьведзю лапу
Не атрымаецца
У простага грамадства-
Па локаць бо
Адкусіць
Улада лапу.
Мы гэтага чакалі
Разам гвалту?
І колькі яшчэ трэба
Нам дэкрэтаў
На Плошчу
Выйсьці,
Каб змагацца
З тацем гэтым,
Сядзіць ужо
На карку
Год мо дваццаць,
Куражыцца над намі
І, заўважце,
Пры поўным
Раўнадушшы
У грамадстве!
А юбілейны
У дваццаць базавых
Падатак -
То не апошні
Здзек...
Маўчым і дАлей,
Спадарства?
"Я мужык-беларус, —
Пан сахі і касы;
Цёмен сам, белы вус,
Пядзі дзве валасы..."
Я. Купала, 1905–1907
Я мужык-беларус, -
Слова роднага пан;
Нёс каштоўны свой груз -
Мовы казачнай збан,
Але страціў яго
Ў ліхалецці гадоў.
Не мяне аднаго,
А мільённы ратоў
Прывучылі казаць
На расійскі манер,
Пачалі вытрасаць,
Беручы за каўнер,
Словаў родных святло,
Мовы нашай агонь, -
Мы згубілі цяпло,
Нібы вершніка конь.
Мы згубілі ў баі
І дачок, і сыноў.
Нам спяваюць гаі
Казкі новых паноў.
Прачынайся, народ!
Я - мужык-беларус
Разамкну табе рот,
Ды на чысты абрус
Мовы казачнай збан
Я пастаўлю - смакуй!
Хутка здзейсніцца план,
Ты частуйся - сьвяткуй.
Набросаю и я парочку строк. Довели страну демократично, до состояния критично, с кредитами проблемотично, с тунеядцами отлично. Слушать мне вас не прилично!!! Ворюги
Збілася трохі рыфма ) Прашу мадэратара замяніць мой верш на гэтую версію. Тут складней. Пісала ноччу. Прабачце! З павагай, Святлана
Лады!
Угаварылі Светлую!
Унясу і я сваю ў вершах лепту!
Свае адносіны да гэтага
Дэкрэту
У пару я радкоў
Змяшчу,
Пра тое,
Спадары,
Ці ўжо, хутчэй,
"пра гэта..."
Пра дармаедаў
Дбае той
Дэкрэт,
Сядзяць што
У службовых
Кабінетах,
Што давялі краіну
Да калапсу,
Тут, нават,
Пасасаць мядзьведзю лапу
Не атрымаецца
У простага грамадства-
Па локаць бо
Адкусіць
Улада лапу.
Мы гэтага чакалі
Разам гвалту?
І колькі яшчэ трэба
Нам дэкрэтаў
На Плошчу
Выйсьці,
Каб змагацца
З тацем гэтым,
Сядзіць ужо
На карку
Год мо дваццаць,
Куражыцца над намі
І, заўважце,
Пры поўным
Раўнадушшы
У грамадстве!
А юбілейны
У дваццаць базавых
Падатак -
То не апошні
Здзек...
Маўчым і дАлей,
Спадарства?
Нравится · Комментарий · Поделиться
Написать комментарий ...
Вот они налоги в радость
ОтветитьТолько АГЛу и друзьям
Как бы снять ещё бы малость
Что б хватило дочерям...
Может для детей и внуков?
Наложить ещё закон
Что бы легче снимать брюки
И ИПэшников всех вон!
Все ведь станет на места!
Через год , а может два
Не забудут на века
ШОС !ла-лэй ла-ла
декрет о рабстве принят колхозным неучем, застрявший в развитии где то в средневековье.
ОтветитьВерю я себе , не Сане
ОтветитьОн ведь редкий ...дабол
То что 20 лет у власти
Это знает каждый двор
И налог на безработных
Ввел он ведь не просто так
Что б народ сформировавшись
И сослал его в ГУЛАГ
А быть может его в Гаггу?
Да, я скинусь не вопрос
20 базовых не много
ШОС скорее пес!
Что тебе санек сказать?
ОтветитьЕсли каждому давать
ПолОмается кровать!
Попробую и Я --на эту тему:
ОтветитьЕсть на свете три пути:
Верь,Надейся и Люби!
Есть еще четвертый путь:
Хрен забей и все забудь ! ! !
поэзия сопротивления
Ответитьвсем респект!
Нет, ребята, лучше, чем Юрий Нестеренко, не скажешь:
Ответить"Чтоб вы все передохли, гады!"
ход с тунеядцаим в принципе ожидаемый. посмотрите на количество уставших заслуженных пенсионгеров в 45 лет. да их больше чем всех остальных. очевидно какой дурак захочет кормить эьтих уставших. ну а раз не хотят - значит надо заставить. вот пытаются заставить. главное что работать они, уставшиве, всё равно никогда не будут - западло.
Ответитьстрана идиотов (с)
Лады!
ОтветитьУгаварылі Светлую!
Унясу і я сваю ў вершах лепту!
Свае адносіны да гэтага
Дэкрэту
У пару я радкоў
Змяшчу,
Пра тое,
Ці, спадары,
Хутчэй, ужо "пра гэта..."
Пра дармаедаў
Дбае той
Дэкрэт,
Сядзяць што
У службовых
Кабінетах,
Што давялі краіну
Да калапсу,
Тут, нават,
Пасасаць мядзьведзю лапу
Не атрымаецца
У простага грамадства-
Па локаць бо
Адкусіць
Улада лапу.
Мы гэтага чакалі
Разам гвалту?
І колькі яшчэ трэба
Нам дэкрэтаў
На Плошчу
Выйсьці,
Каб змагацца
З тацем гэтым,
Сядзіць ужо
На карку
Год мо дваццаць,
Куражыцца над намі
І, заўважце,
Пры поўным
Раўнадушшы
У грамадстве!
А юбілейны
У дваццаць базавых
Падатак -
То не апошні
Здзек...
Маўчым і дАлей,
Спадарства?
"Я мужык-беларус, —
ОтветитьПан сахі і касы;
Цёмен сам, белы вус,
Пядзі дзве валасы..."
Я. Купала, 1905–1907
Я мужык-беларус, -
Слова роднага пан;
Нёс каштоўны свой груз -
Мовы казачнай збан,
Але страціў яго
Ў ліхалецці гадоў.
Не мяне аднаго,
А мільённы ратоў
Прывучылі казаць
На расійскі манер,
Пачалі вытрасаць,
Беручы за каўнер,
Словаў родных святло,
Мовы нашай агонь, -
Мы згубілі цяпло,
Нібы вершніка конь.
Мы згубілі ў баі
І дачок, і сыноў.
Нам спяваюць гаі
Казкі новых паноў.
Прачынайся, народ!
Я - мужык-беларус
Разамкну табе рот,
Ды на чысты абрус
Мовы казачнай збан
Я пастаўлю - смакуй!
Хутка здзейсніцца план,
Ты частуйся - сьвяткуй.
Набросаю и я парочку строк. Довели страну демократично, до состояния критично, с кредитами проблемотично, с тунеядцами отлично. Слушать мне вас не прилично!!! Ворюги
ОтветитьВсе, кто может спасите и помогите. Не губите людей земли белоруской не губите. Пока не грянул гром отмените указ отмените.
ОтветитьЗбілася трохі рыфма ) Прашу мадэратара замяніць мой верш на гэтую версію. Тут складней. Пісала ноччу. Прабачце! З павагай, Святлана
ОтветитьЛады!
Угаварылі Светлую!
Унясу і я сваю ў вершах лепту!
Свае адносіны да гэтага
Дэкрэту
У пару я радкоў
Змяшчу,
Пра тое,
Спадары,
Ці ўжо, хутчэй,
"пра гэта..."
Пра дармаедаў
Дбае той
Дэкрэт,
Сядзяць што
У службовых
Кабінетах,
Што давялі краіну
Да калапсу,
Тут, нават,
Пасасаць мядзьведзю лапу
Не атрымаецца
У простага грамадства-
Па локаць бо
Адкусіць
Улада лапу.
Мы гэтага чакалі
Разам гвалту?
І колькі яшчэ трэба
Нам дэкрэтаў
На Плошчу
Выйсьці,
Каб змагацца
З тацем гэтым,
Сядзіць ужо
На карку
Год мо дваццаць,
Куражыцца над намі
І, заўважце,
Пры поўным
Раўнадушшы
У грамадстве!
А юбілейны
У дваццаць базавых
Падатак -
То не апошні
Здзек...
Маўчым і дАлей,
Спадарства?
Нравится · Комментарий · Поделиться
Написать комментарий ...
Святлана Софіна
Вчера, в 8:55 · отредактировано ·
Нам хлеба не надо!Работу давай?Нам солнца не нужно!Нам партия светит!
Ответить