«Паўзком па лёдзе перабраўся на другі бераг»

Беларусы з-пад Давыд-Гарадка патрабуюць пабудаваць мост, але ва ўладаў грошай на гэта няма.

Жыхары вёскі Хорск на Століншчыне просяць пабудаваць для іх пешаходны мост праз канал. А ім адказваюць: «Няма грошай...».

Праблема гэтая не новая, яна з'явілася тры дзясяткі гадоў таму, калі паміж Давыд-Гарадком і Хорскам насыпалі дамбу і пракапалі абвадны канал, піша «Медиа-Полесье».

Горад такім чынам абаранілі ад магчымых магутных паводак, калі рака Гарынь выходзіць з берагоў і затапляе жылыя дамы. А вось прыгарадную вёску і яе жыхароў у зімовы час, наадварот, выраклі на ізаляцыю. Увесну канал перагароджваюць плывучым мостам і да восені праблемы пешаходнага злучэння з Давыд-Гарадком няма. А вось на зіму, каб лёдам не пашкодзіла метал, мост прыбіраюць. І да вясны... «Хоць ты плач!», - кажуць мясцовыя.

Ад Хорска да аўтавакзала ў Давыд-Гарадку напрасткі не больш за паўтары кіламетры. Але дабірацца трэба ў абход. А гэта цэлых шэсць кіламетраў. Працы ў Хорску няма, большасць насельніцтва працуе ў Давыд-Гарадку, у тым ліку, у мясцовай лякарні. Навакольным шляхам да яе 12 кіламетраў. Туды і назад - 24.

Аўтамабілі ёсць далёка не ў кожнай сям'і. Пешшу хадзіць далёка, а на ровары ў зімовы час года забаронена перасоўвацца, работнікі ДАІ пратаколы складаюць, рублём караюць.

Пасля звароту ў Столінскі райвыканкам з Давыд-Гарадка ў Хорск пусцілі рэйсавы аўтобус. У будныя дні ён здзяйсняе тры рэйсы. Праблема вызначылася, але толькі часткова. А ў выхадныя насельніцтва прадаўжае быць адрэзаным ад горада.

13 студзеня карэспандэнт МП назіраў наступную сітуацыю: праз канал на карачках перабіраўся мужчына. Перахрысціўся...і папоўз. Мужчына, рэальна рызыкаваў. Пасля некалькіх марозных дзён на Століншчыне ўстанавілася цёплае надвор'е, лёд ля берага быў нетрывалы і накрыўся пластом вады. А які ён, прыпарушаны снегам, далей, невядома... На карачках ціск на яго памяншаецца і шанцаў перабрацца на другі бераг, не праваліўшыся па лёд, больш...

Знаёмімся. Мужчыну клічуць Васіль Андрэйчук.

- Заўтра ўранку мне трэба ехаць у Берасце, - распавядае чалавек сталага веку. - А як дабрацца да аўтавакзала? Вось ён, побач, а дабірацца трэба ў абход. Я ўжо не такі малады, каб шэсць кіламетраў у цёмны час дня пехатою прайсці. Вось, выйшаў вывучыць абстаноўку на канале. Вытрымае мяне заўтра лёд...або патану? На каленях прапоўз па лёдзе на іншы бераг, даведаўся расклад аўтобусаў, цяпер на карачках дадому гэтым жа шляхам вяртаюся.

Калі капалі канал, успамінае Васіль Андрэйчук, жыхарам Хорска абяцалі пабудаваць падвясны мост. Але слова не стрымалі. Спачатку вайскоўцы паставілі пантонную пераправу, людзі самі яе зводзілі-разводзілі ў залежнасці ад надвор'я. А потым пантоны замянілі плывучым мостам. І праблема абвастрылася. Дзяржава пагоршыла людзям умовы жыцця, а выпраўляць сваю віну не жадае.

Васіль Андрэйчук быў у той дзень не адзіным, хто пераправіўся праз канал такім чынам. У гутарцы з журналістам жыхары Хорска распавялі пра тое, як яны ўсю зіму пакутуюць праз адсутнасць пераправы. Куды б ні звярталіся, ім адказваюць, што няма сродкаў...выходзіць, жыццё чалавечае нічога не вартае.