Stratfor: Што чакае Расею і яе суседзяў у 2019 годзе

Амерыканская прыватная выведка апублікавала прагноз.

Еўразія - гэта самы вялікі рэгіён у свеце. Ён злучае ўсход з Захадам і з'яўляецца наземным мостам, які мяжуе з Еўропай, Азіяцка-Ціхаакіянскім рэгіёнам, Блізкім Усходам і Паўднёвай Азіяй. Межы гэтага вялізнага масіву сушы фармуе Еўрапейская раўніна, Карпацкія горы, горы Паўднёвага Каўказа, горная сістэма Цянь-Шань і Сібір. Сэрцам Еўразіі З'яўляецца Расея, якая цягам усёй сваёй гісторыі з пераменным поспехам спрабавала распаўсюдзіць свой уплыў на самыя далёкія рубяжы Еўразіі. Мэта такой стратэгіі палягае ў тым, каб ізаляваць краіну ад вонкавых сіл. Але такая стратэгія спараджае канфлікт на ўсіх ускраінах Расеі, праз што Еўразія амаль увесь час знаходзіцца ў стане нестабільнасці, піша Stratfor (пераклад - inosmi.ru).

Ключавыя тэндэнцыі на 2019 год

Нарошчванне вайсковай моцы і актывізацыя гонкі ўзбраенняў

Пастанова ЗША выйсці з Дамовы аб ліквідацыі ракет сярэдняй і меншай далёкасці (ДРСМД) у 2019 годзе прывядзе да далейшага нарошчвання вайсковай моцы ў ЗША і Расеі, і асабліва на ўскраінах Еўропы. Польшча, Румынія і прыбалтыйскія дзяржавы будуць праяўляць найбольшае жаданне размясціць у сябе дадатковыя амерыканскія сілы і сродкі. Але пройдзе не менш за год, перш чым Злучаныя Штаты разгорнуць у гэтым рэгіёне ракеты сярэдняй далёкасці. Расея, са свайго боку, будзе нарошчваць сваю вайсковую прысутнасць і сілы ў Калінінградскай вобласці, на захадзе краіны, у Крыме і на Чорным моры. Перамовы паміж Вашынгтонам і польскім урадам аб стварэнні сталай амерыканскай вайсковай базы ў краіне прадоўжацца, але будаўніцтва ў 2019 годзе наўрад ці пачнецца.

Расея не будзе сябе абмяжоўваць у нагнятанні ваеннай істэрыі і ў 2019 годзе будзе рэальна нарошчваць сваю ваенную прысутнасць на перыферыі былога Савецкага Саюза.

Расея, у сваю чаргу, будзе прыкладаць намаганні для нарошчвання вайсковай прысутнасці і развіцця вайсковай інфраструктуры ў Беларусі, у тым ліку, спрабуючы адкрыць там авіябазу. Яшчэ адзін фронт у працяглым расейска-ўкраінскім канфлікце будзе фармавацца ў Азоўскім моры. Абедзве краіны будуць нарошчваць там вайскова-марскія сілы, а ЗША стануць надаваць ваенную дапамогу Украіне. Праз выхад ЗША з ДРСМД пад пагрозай апынуцца і іншыя пагадненні ў кантролі ўзбраенняў, аднак гэта не прывядзе да поўнага разрыву паміж Расеяй і Злучанымі Штатамі ў пытанні падпісанай у 2010 годзе дамовы СНУ-3, якая накладвае на абедзве краіны абмежаванні ў колькасці разгорнутых ядзерных боегаловак.

Расея будзе актыўна праводзіць гібрыдную вайну супраць заходніх краін і арыентаваных на захад дзяржаў, умешвацца ў іх нацыянальную палітыку, весці прапаганду, ажыццяўляць кібератакі і таемныя аперацыі ў спробе аслабіць адзінства ЕЗ і NATO. Травеньскія парламенцкія выбары ў Еўразвязе дадуць Расеі магчымасць падтрымаць ва ўсёй Еўропе крайне правыя партыі і сілы, якія выступаюць супраць істэблішмэнта, асабліва ў Вугоршчыне, Італіі і Францыі. Расея таксама нацэліцца на балканскія дзяржавы, асабліва на Сербію, Македонію і Чарнагорыю. Ажыццяўляючы там палітычнае ўмяшанне, выкарыстоўваючы тактыку дэзінфармацыі і эканамічныя льготы, яна будзе спрабаваць затармазіць працэсы еўраінтэграцыі, якія ідуць там. Найбольшага выніку ў сваёй гібрыднай вайне Масква даможацца ў Малдавіі, дзе ў лютым адбудуцца парламенцкія выбары, якія, напэўна, прынясуць палітычны поспех прамаскоўскай Сацыялістычнай партыі. Малдова ў выніку будзе паглыбляць сувязі з Расеяй, адначасова замарозіўшы (а то і наогул спыніўшы) намаганні для інтэграцыі з Еўразвязам.

Захад у процівагу расейскай гібрыднай тактыцы будзе нарошчваць санкцыйны ціск, адначасова актывізуючы і каардынуючы свае дзеянні ў галіне кібербяспекі і контрпрапаганды.

Можна чакаць, што Злучаныя Штаты будуць уводзіць санкцыі супраць новых расейскіх чыноўнікаў і арганізацый, адначасова перакрываючы каналы гандлю, а мажліва, і паніжаючы ўзровень дыпламатычных сувязяў. Амерыканскі Кангрэс можа націснуць на Белы дом, каб той пайшоў на больш радыкальныя захады супраць расейскай дзяржаўнай пазыкі або забараніў даляравыя аперацыі з найбуйнейшымі дзяржаўнымі банкамі Расеі. У Еўразвязе санкцыі будуць выклікаць значна больш неадназначную рэакцыю, аднак гэты блок захавае іх. Расея будзе старацца абараніцца ад санкцый, павялічваючы валютныя запасы і аб'ём сродкаў у фондах дабрабыту, дыверсіфікуючы гандлёвыя сувязі і памяншаючы сваю залежнасць ад даляравых аперацый за кошт іх скарачэння. Гэта дазволіць ёй пазбегнуць буйнога эканамічнага крызісу ў 2019 годзе. Па меры таго як ЗША будуць нарошчваць дапамогу ў сферы бяспекі такім празаходнім краінам як Украіна і Грузія, яны таксама павядуць барацьбу супраць расейскага ўплыву ў дзяржавах, якія трывала ўвайшлі на арбіту Масквы, скажам, у Арменіі і Узбекістане.

Кідаючы выклік амерыканскаму светапарадку

Расея будзе імкнуцца да пашырэння сваіх сувязяў ва ўсім свеце і актывізаваць свой удзел у сусветных справах, імкнучыся аслабіць гегемонію Захаду і кідаючы выклік сусветнаму парадку, у якім вяршэнствуюць ЗША. У фокусе такіх расейскіх намаганняў будзе Кітай, чыя зацікаўленасць у супрацьдзеянні Вашынгтону ў рамках спаборніцтва вялікіх дзяржаў супадае з памкненнямі. У 2019 годзе Расея і Кітай будуць нарошчваць эканамічныя і энэргетычныя сувязі, а Пекін павялічыць капіталаўкладанні ў будаўніцтва заводаў, трубаправодаў, аўтамабільных і чыгунак і іншых аб'ектаў інфраструктуры ў Расеі, асабліва на Далёкім Усходзе. Дзве краіны будуць таксама развіваць вайсковыя сувязі, пашыраючы маштабы двухбаковых і шматбаковых вайсковых вучэнняў, напрыклад, пад эгідай Шанхайскай арганізацыі супрацоўніцтва.

Масква і Пекін прадоўжаць гандаль зброяй, нягледзячы на санкцыйны ціск з боку ЗША і сваё спаборніцтва за рынкі ўзбраенняў.

У Азіі Расея будзе таксама імкнуцца да ўмацавання эканамічных стасункаў з Японіяй, хоць іх неразвязаная тэрытарыяльная спрэчка праз Курыльскія выспы перашкодзіць істотнаму пашырэння сувязяў. Расея прадоўжыць надаваць палітычную падтрымку і эканамічную дапамогу Паўночнай Карэі, садзейнічаючы рэалізацыі інфраструктурных праектаў у маштабах усяго паўвострава. Адначасова яна будзе супраціўляцца санкцыям, уведзеным ЗША супраць Пхеньяна, і дзейнічаць у абыход гэтых захадаў. На Блізкім Усходзе Расея будзе як і раней надаваць ваенную падтрымку сірыйскаму прэзідэнту Башару Асаду і ўмацоўваць сувязі з Іранам, бачачы ў ім рычаг ціску на Злучаныя Штаты.

Унутраныя праблемы Расеі

Непапулярныя эканамічныя рэформы тыпу падвышэння пенсійнага ўзросту і павелічэння ПДВ будуць выклікаць пратэсты ў краіне, якія стануць падганяць дзеячы апазіцыі, такія як Аляксей Навальны. Крэмль у адказ на дэманстрацыі пратэсту стане закручваць гайкі, ажыццяўляць палітычныя перастаноўкі і будзе выбарачна ісці на саступкі патрабаванням грамадства. Панавальныя пазіцыі кіроўнай партыі «Адзіная Расея» будуць слабець, а партыі сістэмнай (або сяброўскай у дачыненні да Крамля) апазіцыі, такія як КПРФ, ЛДПР і «Справядлівая Расія» ў верасні на рэгіянальных выбарах паспрачаюцца за губернатарскі крэслы і парламенцкія мандаты.

У 2019 годзе ўнутраныя хваляванні ў Расеі могуць прадоўжыцца, аднак палітычным партыям, якія змагаюцца з уладай прэзідэнта Уладзіміра Пуціна, будзе складана кінуць яму сур'ёзны выклік.

Апазіцыйныя партыі стануць пашыраць супрацоўніцтва адна з адной у спробе стварыць больш магутны фронт процідзеяння «Адзінай Расеі». Прэзідэнт Уладзімір Пуцін хай з асцярогай, але дазволіць такія дзеянні, каб пазбегнуць узмацнення несістэмных апазіцыйных сіл. Што датычыцца сферы бяспекі, то Расея правядзе перастаноўкі ў кіраўніцтве вайсковай выведкі ГРУ пасля серыі скандальных аперацый за мяжой, пераразмеркаваўшы частку яго абавязкаў і сродкаў паміж іншымі органамі бяспекі, уключна з Федэральнай службай бяспекі (ФСБ) і Службай замежнай выведкі (СВР).