«Гэта не пра яхты і залатыя ўнітазы»: беларус зрабіў бізнэс на дачніках

Да справы, якой будзе гарэць, ён прыйшоў не адразу.

Прадаўцы цюльпанаў і вярбы ўжо могуць падбіваць даходы гэтага сезону, а тым, хто займаецца насеннем і ўгнаеннямі, выдыхаць пакуль рана. У пачатку траўня тысячы дачнікаў ставяць на паўзу шашлыкі і займаюцца градкамі – і гэты найлепшы час для прадаўцоў насення, піша onliner.by.

- Гэта найлепшае месца для такой крамы, – упэўнены Уладзімір, сузаснавальнік кампаніі «Кветка». На вуліцы Кірава каля чыгуначнага вакзалу такі паток дачнікаў, якія спяшаюцца на электрычкі, што прадаўцам цяжка засумаваць.

Дзяніс, яго партнёр па бізнесе, сузаснавальнік і дырэктар кампаніі «ПрофітГардэн», згаджаецца: нягледзячы на тое, што практычна ўсё цяпер можна замовіць анлайн, людзі прыходзяць па кансультацыі і сустрэчы з экспэртамі.

Да справы, якой будзе гарэць, Уладзімір прыйшоў не адразу. Дзяцінства ў Шабанах, паступленне ў БНТУ («вылецеў праз характар»), потым вячэрняе аддзяленне ў БДУІРы і самая розная працы – ад тынкоўшчыка да Трактарнага заводу. У нейкі момант прапанавалі папрацаваць у кампаніі, якая была піянерам на рынку насення.

- У сярэднім там людзі ўводзілі 150 заявак у дзень, я пачаў уводзіць 600. Калі ўбачылі, колькі я раблю, напэўна, наверсе было пытанне, ці не занадта шмат плацяць, – з усмешкай успамінае Уладзімір.

У 2008 годзе шляхі з кампаніяй разышліся, але Уладзіміру прапанавалі новую працу ў гэтай жа сферы.

- Ёсць такая дзіцячая загадка – «Без вокнаў, без дзвярэй..». Дык вось, наш першы офіс «Росквіт» быў без вокнаў, але з кучай дзвярэй. Партнёр пасадзіў мяне ў краму па продажы дзвярэй – гэта быў яго асобны бізнэс. Там была выставачная зона з дзясяткамі дзвярэй, а ў глыбіні – малюсенькая каморка.

- Месяцы праз два выехалі адтуль. І вядома, у нас не было офісаў у хмарачосах, але першы офіс – гэта прама гісторыя пра бізнэсы з гаражоў і іншае, – усміхаецца Уладзімір.

На старце бізнэсу на рынку было менш канкурэнцыі, але ўсё роўна хутка прыйшло разуменне: трэба адрознівацца ад іншых і быць заўважнымі.

- Вядома, у гэты момант ты павінен задумацца, дзякуючы чаму ты будзеш наперадзе рынку, каб даць новае і палепшыць. Мы пачалі з каляровых каталогаў, хоць зараз гэта анахранізм. Але тады гэта было нешта проста фантастычнае.

У адным з каталогаў мы наважылі зрабіць нябачанае для тых часоў: абгаварылі з друкарняй араматызатары для друкаваных выданняў і замовілі пах руж, каб чалавек адразу акунаўся ў атмасферу садаўніцтва і атрымліваў асалоду ад нашага выдання.

«Ледзь не збанкрутавалі»

Маштабавацца прыйшлося ў шматлікіх рэчах. Напрыклад, калі напачатку пакупнікам маглі адправіць замову ці ледзь не ў скрынцы з-пад бананаў (таму што іх можна было ўзяць бясплатна), то потым стала зразумела, што патрэбна брэндаваная пакаванне.

- На нейкім этапе ты можаш дазволіць сабе выглядаць неідэальна, але потым трэба вызначыцца, як цябе будзе бачыць твой кліент.

У нейкі момант кампанія вельмі бурна расла, не ўмацоўваючы падмурак.

- Трэба было ўкладвацца ў сістэмы захоўвання, людзей, банальна павінна быць добрая фінансавая падушка. У 2010-м мы выраслі да першага года ўтрая, а ў 2011-м – яшчэ ўтрая. Абарот вясновага сезону – $2 млн і 65 тыс. замоў. Для Беларусі гэта шмат.

У 2011 годзе адбылося самае горшае: абвал курса валют. Мы прывозім пасадачны матэрыял з Еўропы і заяўляем кошты ў лістападзе-снежні, а фізічныя адпраўкі ў нас у сакавіку. Мы патрапілі ў найстрашэнную сітуацыю, гэта ўдарыла вельмі моцна, ледзь не прывяло да банкруцтва. Гады два працавалі, каб аддаць пазыкі.

Гэта бізнэс не пра яхты і залатыя ўнітазы, а пра мэтанакіраванасць, напорыстасць і боль, які ты часам павінен перамагаць.

У 2018 годзе трэба было шукаць новыя пункты росту, тады кампаніі прапанавалі паглядзець у бок YouTube – калі там атрымаецца ўтрымаць увагу людзей, то гэта дапаможа развіццю бізнэсу.

Так і здарылася. Уладзімір пачынаў збіраць экспэртаў, але запусціць канал атрымалася не адразу. Адно з першых відэа спантанна запісвалі ў пад'ездзе свайго дома проста на тэлефон. Той ролік не выпусцілі, але псіхалагічны барʼер, які перашкаджаў старту, быў зламаны.

- Мы зрабілі стаўку на тое, што павінны даваць прафесійны кантэнт, але даступнай для людзей мовай.

Плюс стартап. «Можам вырасці ў 18 разоў»

Паступова дашлі да таго, каб пачаць стартап у вытворчасці біяпрэпаратаў, да яго падлучыўся Дзяніс. Партнёрства пачалося з таго, што яны з Уладзімірам проста жылі ў адной хаце і іх дзеці сябравалі.

У 2020 годзе, калі грымнула пандэмія і прыйшлося спыніць праект з папкорнам для кінатэатраў, Дзяніс задумаўся аб нечым новым – і як раз узнікла ідэя стартапа.

- Як звычайны чалавек, я сутыкаўся з агародам у бабулі ў вёсцы, у бацькоў на дачы, але мінімальна. Цікавасць да гэтага была на простым абывацельскім узроўні – напэўна, як і ва ўсіх, хто праводзіў лета ў вёсцы. Але каб запусціць вытворчасць, трэба было вывучаць тэму, а потым сапраўды ёю зацікавіўся.

Вытворчасць пачыналася з маленькага пакойчыка ў 6 «квадратаў», зараз гэта некалькі цэхаў.

- У 2021 годзе пачаліся першыя продажы, і ўжо ў 2022-м мы зрабілі ўтрая больш адносна 2021-га. У 2023 годзе таксама зрабілі ўтрая больш да папярэдняга года, зараз хочам тое ж самае. Калі атрымаецца, выйдзе рост «ПрофітГардэн» у 18 разоў па прыбытку і па выручцы. За 2023 год выручка кампаніі склала крыху больш за $500 тыс., гэта амаль 1,6-1,7 млн рублёў.

«Чувак, зрабі гэты крок»

- Хочацца, каб бізнэс працягваў лінію карысці для людзей, каб ён рабіў нешта добрае і гэта не было толькі запрацоўванне грошай проста дзеля грошай, – разважае Уладзімір.

Вельмі многія людзі баяцца пачынаць, яны ставяць сабе выдуманыя барʼеры, кажуць «У мяне нічога не атрымаецца» ці «Гэта ўсё занадта складана». Я прыхільнік ідэі, якую апісаў бізнэсмэн Оскар Хартман у сваёй кнізе: «Чувак, не апускайся вельмі моцна ў адукацыю, не вучыся гадамі і дзесяцігоддзямі, проста зрабі гэты крок, паспрабуй, і ўсё атрымаецца».