Надо слушать свою душу. Вот Нил Гилевич её слышал! А вы?!

За векам век плыве-цячэ,
А мы ідзем, ідзем... I што ж?
О, як далёка нам яшчэ
Да Беларусі!

Ужо няўсцерп нам крыж пакут,
I мы крычым, крычым, але –
Не дакрычаліся пакуль
Да Беларусі.

А можа быць, яна – міраж,
I ўсе мы трызнім? Бо чаму ж
Не далятае голас наш
Да Беларусі?

Відаць, пракляцця знак ляжыць
На нас ад роду, і таму
Так цяжка шлях нам церабіць
Да Беларусі.

Равуць вятры, грымяць грамы,
Пыл засціць вочы нам, і ўсё ж,
I ўсё ж мы дойдзем, дойдзем мы
Да Беларусі!..

Год выдання: 1992 Ніл Гілевіч

Стихи?! А я вот помню ответила словами Нила Гилевича одному лежавшему у нас в Боровлянах в госпитале ВОВ аолковнику ветерану, который очень уж ратовал за наше объединение с рашкой:
Праз колькі гадоў
Унук мой будзе юнак,
І нейкі мардач
Пагоніць яго ў Чачню...
Лепш сёння загіну я!..

Ніл Гілевіч - Вялікі Беларус/вольны Літвін па духу і таленту

На свае грошы выдаваў свае зборнікі (бо душа хварэла за родную краіну і роднае слова), а лукашысцка-фашысцкай дзяржаве, што акупавана рашай - такія вершы не патрэбны
Праз нека торы час выйдуць з забыцця і Ніл Гілевіч,і Куляшоў, і Крапіва, і Танк, і Стральцоў і шмат іншых нашых вялікіх творцаў- будуць чытаць іх сучаснікі, вольныя беларусы/літвіны, бо вернецца родная мова

ДУХ народа павінен вярнуцца праз мову, чаго зараз акупацыйна ўлада не дазваляе і баіцца
Зараз негласная забарона і на мову і на нашых творцаў