7 снежня 2025, Нядзеля, 7:52
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Пуцін заплаціць пякельную цану за кожны міліметр сваёй алчнасці

2
Пуцін заплаціць пякельную цану за кожны міліметр сваёй алчнасці

Крэмль сам сябе загнаў у пастку.

Я не думаю, што можна ўсур'ёз казаць пра змяненне стаўлення Трампа да Пуціна (пра што цяпер ненатуральна шмат гавораць). Па-першае, мы не ведаем, ці было ў Трампа ў прынцыпе нейкае стаўленне да Пуціна, — мне наогул здаецца, што Трамп у стаўленні да ўсіх, акрамя сябе, амбівалентны. А па-другое, калі і было, то мы ніколі не даведаемся, якое яно было насамрэч — на словах Трамп усіх любіць. Па чарзе.

Падчас сустрэчы Трампа з Сі відавочных прыкмет таго, што тэма стаўлення да Пуціна і ўвогуле тэма Расіі была сутнаснай, не назіралася. Саму сустрэчу з Сі Трамп постфактум ахарактарызаваў як выключна паспяховую, што ўскосна магло б змрочыць настрой Пуціна, бо любое рэальнае паляпшэнне адносінаў ЗША і Кітая абясцэньвае яго гульню на амерыканска-кітайскіх супярэчнасцях. Але тут ёсць нюансы: верыць словам Трампа пра новую дружбу з Сі можна не больш, чым пра старую дружбу з Пуціным.

Захапленне Трампа ад сустрэчы з Сі ў цэлым нагадала мне эмоцыі яўрэя, які прадаў казу, са старога адэскага анекдота (раўін параіў яўрэю, які скардзіўся на жыццё, купіць казу, а калі той працягнуў скардзіцца яшчэ і на казу, параіў прадаць яе, пасля чаго яўрэй адчуў велізарнае палягчэнне). Так і Трамп: спачатку пачаў гандлёвую вайну, нарваўся на блакіроўку паставак рэдказямельных металаў і закупак соі як на чаканы адказны ход, і, адмяніўшы забарону на пастаўкі, якой, кажучы яго высокапарным стылем, «увогуле не павінна было быць», радуецца як дзіця.

Думаю, да канчатковага размежавання ЗША і Кітая яшчэ дастаткова далёка, і ў мяне наогул няма ўпэўненасці, што гэта адбудзецца менавіта пры Трампе. Бакі прынюхваюцца адзін да аднаго і пакуль аддалі перавагу не абвастраць адносіны, «купіўшы» сабе крыху часу. Такім чынам, сітуацыя ў амерыканска-кітайскіх адносінах павісла. А гэта значыць, што і ў адносінах з Пуціным у Трампа можа ўтварыцца паўза, бо гэтыя сітуацыі наўпрост паміж сабой звязаныя. Думаю, гэта Трамп разумее. Я б на яго месцы ў гэтым выпадку заняў вычакальную пазіцыю, не форсуючы падзеі: як кажуць, альбо шах, альбо асёл рана ці позна выдыхнуцца

Падобна, менавіта гэта і адбываецца на «расійска-ўкраінскім трэку». Я не магу пазбавіцца ад адчування, што перамоўны працэс пастаўлены на hold да развязання або неразвязання сітуацыі «на зямлі» (пад Пакроўскам у першую чаргу) ў той ці іншы бок. У гэтай сувязі словы Трампа пра яго стаўленне да Пуціна насамрэч не значаць роўным рахункам нічога. А вось яго справы гавораць самі за сябе і сведчаць пра тое, што ён дорыць Пуціну час альбо даказаць сваю здольнасць акупаваць Данбас, альбо распісацца ў сваёй няздольнасці гэта зрабіць.

Пры гэтым гаворка не ідзе пра дапамогу Пуціну. Яму даюць час, але не магчымасці. Усё неабходнае для абароны Украіна спраўна працягне атрымліваць, хай і за еўрапейскія грошы. Таму ні пра якую «фору» для Пуціна гаворкі не ідзе. Ён заплоціць пякельную цану ў чалавека-кіламетрах за кожны міліметр сваёй алчнасці. Але і Зяленскаму «форы» не будзе. Пакуль сітуацыя пад Пакроўскам не вырашыцца сама сабою, Трамп ніякіх рэзкіх рухаў з ракетамі або яшчэ чымсьці, што можа перайсці чарговыя «чырвоныя лініі» Масквы, прымаць не будзе. Ён будзе чакаць знясілення амбіцый бакоў і новых магчымасцяў для сябе.

Увогуле, Пакроўск аказаўся не столькі важным стратэгічным, колькі важным сімвалічным эпіцэнтрам вайны, на які замкнулася занадта шмат чыста палітычных рашэнняў. Калі яго лёс вырашыцца да Новага года — адзін сцэнар, да вясны — другі, да лета — трэці. Трамп будзе арыентавацца на «натуральны ход падзей» пры прыняцці канчатковых рашэнняў. Ну і на тое, як пойдзе далей размова з Кітаем, вядома, для чаго таксама патрэбны час. Яму пакуль няма куды спяшацца.

Уладзімір Пастухоў, Telegram

Напісаць каментар 2

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках