Лукашэнка сам сябе «падстаўіў»

Цынічны сеанс самаразаблачэння.

У чым не адмовіш Лукашэнку, дык гэта ў «таленце» сумяшчаць несумяшчальнае. Напрыклад, павіншаваць кагосьці такім чынам, каб адначасова і пахваліць, і прынізіць, натхніць — і адразу ж вярнуць на грэшную зямлю.

Як гэта было падчас уручэння дзяржаўных узнагарод работнікам сельскай гаспадаркі.

Так, мы не раз і не два чулі падобнае. Але ўсё ж гэтыя выказванні заслугоўваюць увагі, бо даюць уяўленне пра тое, якім можа быць бліжэйшая будучыня і галіны ў прыватнасці, і беларускага сяла ў цэлым.

Прайдзёмся па цытатах і паспрабуем зразумець, што менавіта хацеў сказаць аўтар гэтых слоў.

«Цярпення вам, і хай нараджаюцца дзеткі — новае пакаленне. Абавязкова — беларускіх сялян, беларускіх аграрнікаў. Няма больш каштоўнай і цікавай працы, чым ваша. Ведаеце, я даіў кароў — і стаў «прэзідэнтам».»

Гэта цытата з нецэнзураванай відэаверсіі выступлення. З тэкставай версіі прэс-служба прыбрала фрагмент пра дойку кароў — відаць, у спробе не даць нарадзіцца чарговаму мему. Знікла і слова «абавязкова».

А гэта важны акцэнт. Лукашэнка тым самым дае зразумець, якім ён бачыць галоўнае прызначэнне сялян — танная працоўная сіла, якая дазваляе будаваць планы пра мільярдны экспарт прадуктаў харчавання.

І каб яшчэ раз дэматываваць жыхароў сяла, адбіўшы ў іх ахвоту нават думаць пра іншае жыццё, правіцель не саромеецца пускаць у ход «довады», якія прыніжаюць годнасць тысяч і тысяч людзей:

«Не рвіцеся ў гарады, вы там не прыжывяцеся. Цаніце гэты час і памятайце так, па-сялянску: мы нідзе нікому не патрэбныя. Нідзе».

Перакладаем з віншавальнага на ўтылітарна-цынічны: нават і не думайце драпаць з калгаса, іншую працу потым можаце і не знайсці.

Не абышлося і без чарговага ўколу на адрас беларусаў, апошнім часам гэта стала ледзь не абавязковым элементам публічных выступаў:

«Сёння час такі: калі ты сам прабіўся, калі ты будзеш напружвацца, Госпад табе дапаможа. І ты абавязкова даб'ешся таго, чаго хочаш.

Калі будзеш хадзіць, апусціўшы рукі, ты ў гэтым жыцці нічога не даб'ешся. Будзеш хадзіць і плакацца: гэта ўлада не дала, агарод не пасеяла, не абкасіла прысядзібны ўчастак, хмызнякі не прыбрала, дроў не нарубіла... Будзеш хадзіць і плакацца».

Іншымі словамі, работнікам калгасаў трэба быць гатовымі да таго, што прынцып жыцця на вёсцы застаецца ранейшым. Як і ў савецкія часы, як і ў ранейшыя гады кіравання Лукашэнкі.

Не хапае капеечнай зарплаты — усё ў тваіх руках: пасля працы ў калгасе рві спіну на прысядзібным участку, гатуй запасы на зіму (пасадзі ўжо гэтыя праклятыя дзве-тры баразёнкі), трымай карову, свіней.

А дзяржава табе нічога не павінна. Наадварот, гэта ты ёй усё больш павінен. Абкасіць тэрыторыю каля двара, папрацаваць бясплатна на суботніку — спіс можна працягваць.

Але калі да кагосьці не дайшло з адной спробы, дык вось яшчэ адно тлумачэнне — фактычна самаразвенчанне шматгадовага міфа эпохі развітага лукашызму:

«Так, у нас дзяржава сацыяльная, мы спрабуем дапамагчы і тым, каму трэба, і каму не трэба. Але разумець вы павінны, што ўсім мы не дапаможам і не павінны дапамагаць. Бо гэта нараджае ўтрыманства».

Без лішніх каментарыяў. Не страляйце ў піяніста — ён спрабуе, як умее.

Кірыл Іваноў, «Салідарнасць»

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]