Стыль Сырскага
12- 8.08.2024, 18:22
- 34,148
Як «Курскі прарыў» можа ўзмацніць перамоўныя пазіцыі Украіны.
Абмежаваная ваенная аперацыя ў Курскай вобласці працягваецца трэці дзень. Паводле непацверджаных звестак, Расея страціла кантроль над шэрагам сваіх населеных пунктаў, у той час як украінскі бок дагэтуль маўчыць. Аб тым, што можа азначаць «Курскі прарыў», ці наблізіць ён мірныя перамовы і заканчэнне вайны, - у матэрыяле РБК-Украіна.
Тры дні аперацыі ў Курскай вобласці: галоўнае
Баі ў прыгранічных раёнах Курскай вобласці працягваюцца з 6 жніўня. Украінскі бок афіцыйна не паведамляе аб прарывах у Суджанскі і Каранеўскі раёны, але мяркуючы з паведамленняў СМІ і расейскіх «Z-ваенкараў», ідзе праца над стварэннем так званага «Курскага плацдарма».
Магчыма, украінскія сілы спрабуюць дзейнічаць у стылі Харкаўскага наступлення восенню 2022 года. Напрыклад, па дарогах выкідваюцца штурмавыя і дыверсійныя групы, каб дэзарганізаваць расейскі тыл і прадухіліць падыход рэзерваў супраціўніка.
За першыя два дні Расея магла страціць кантроль над тэрыторыяй 350 кв. кіламетраў. У тым ліку над КПП «Суджа» на мяжы з Сумскай вобласцю, газавымяральнай станцыяй, заходняй часткай Суджы і некалькімі населенымі пунктамі. Меркавана, таксама баі вядуцца ў кірунку Рыльска, а перадавыя атрады маглі дасягнуць ускраін Коранева - іншага раённага цэнтра ў 25 км ад Украіны.
Згодна з мапай Інстытута вывучэння вайны (ISW), глыбіня прарыву - не меншая за 10 км. Са спасылкай на геалакацыйныя кадры аналітыкі гавораць аб пераадоленні дзвюх ліній абароны. Ёсць інфармацыя аб захопе ў палон некалькіх дзясяткаў расейскіх вайскоўцаў.
Усё паказвае на тое, што супраціўнік не быў готавы да такога павароту. Непасрэдна ў Суджанскім раёне размешчанае адно з падраздзяленняў 58-й агульнавайсковай арміі (базуецца ў Чачэніі), дзейнічаюць пагранвойскі і пяхота, часткова складзеная з «тэрмінавікоў». Паведамляецца аб вялікіх стратах у чачэнскіх атрадах.
Як пішуць Telegram-паблікі, наступленне ідзе пры падтрымцы бронетэхнікі і пад прыкрыццём СПА. Пра тое, што ўкраінскія войскі сапраўды ўзмоцненыя СПА, гаворыць той факт, што Сілы абароны 6 жніўня збілі балістычную ракету і верталёт у Сумскай вобласці. Акрамя таго, крыніцы РБК-Украіна ў СБУ пацвердзілі паражэнне варожага верталёта Мі-28 з дапамогай FPV-дрона ў небе над Курскай вобласцю.
Генштаб УСУ ў ранішняй справаздачы паведаміў, што акупанты страцілі верталёт у папярэднія дні. Але без удакладнення лакацыі. Ды і агулам аперацыя, якую ў СМІ называюць найбуйнейшай вылазкай на тэрыторыю Расеі, праходзіць у рэжыме татальнай цішыні з украінскага боку.
Тым часам заходнія партнёры, здаецца, нічога супраць не маюць. Як падкрэслілі ў Еўракамісіі, Украіна мае поўнае права абараняцца, у тым ліку наносячы ўдары па агрэсару на яго тэрыторыі. «Трэба памятаць, што ў гэтым рэгіёне (Курскай вобласці, - рэд.) ёсць расейскія войскі. Яны там знаходзяцца, атакуюць з гэтага рэгіёна Украіну. Нельга пра гэта забываць», - адзначыла спікерка Белага дома Карын Жан-П'ер.
Што азначае прарыў у кантэксце расейска-ўкраінскай вайны
Тое, што Расея не можа выбіць «невядомыя сілы» са сваёй тэрыторыі, - не толькі дэманстрацыя ваенных магчымасцяў Украіны. Ужо зараз зразумела, што ў Курскай вобласці вядзецца старанна спланаваная і добра падрыхтаваная аперацыя, тлумачыць кіраўнік Цэнтра вайскова-прававых даследаванняў Аляксандр Мусіенка.
З яго слоў, адсутнасць выцекаў і свядомая дэзінфармацыя ворага праз медыйную прастору забяспечылі эфект нечаканасці. І такія дзеянні могуць мець як выключна ваеннае значэнне, так і палітычнае.
«Калі казаць аб ваенным, то, па-першае, ужываюцца захады супраць абстрэлаў Сумскай вобласці і варожых ДРГ. Па-другое, рэалізацыя контрнаступальных дзеянняў дэзарыентуе супраціўніка, адцягвае сілы і ўвагу з асноўнага кірунку на ўсходзе Украіны. Па-трэцяе, вядома, знішчэнне жывой сілы і тэхнікі, якія будуць папаўняць за кошт рэзерваў, што павінны былі перакінуць на ўсход», - адзначыў суразмоўца.
Што да палітычнага эфекту, гэта дэманстрацыя для скептыкаў, якія сумняваюцца ў магчымасцях Украіны перахапіць ініцыятыву. “Мякка кажучы, гэта не зусім так. А яшчэ, я думаю, задзел на будучыню для мацнейшай пазіцыі на наступным Саміце міру. Фактычна Украіна паказвае, што можа выстаўляць свае ўмовы, ставіць расейцаў у нязручную сітуацыю, калі не застанецца іншага шляху, акрамя як ісці на саступкі», - дадаў эксперт.
Украіне важна паказаць, што вайна сапраўды можа перакінуцца на расейскую тэрыторыю. І што гэта не прывядзе да катастрафічных наступстваў. Прычым важна з пункту гледжання ўплыву на ацэнкі заходніх партнёраў, якія па-ранейшаму асцерагаюцца эскалацыі, мяркуе кіраўнік Цэнтра прыкладных палітычных даследаванняў «Пента» Уладзімір Фясенка.
Пазіцыя ЗША і Еўразвяза тут вельмі паказальная.
Партнёры выказаліся не адразу, але заявілі, што Украіна мае поўнае права абараняцца такім чынам.
“Гэта таксама можна разглядаць як палітычны вынік. Што важна ў плане падрыхтоўкі нашых хаўруснікаў да пастановы хаця б часткова зняць абмежаванні на выкарыстанне зброі для ўдараў па Расеі. Да гэтага нам нефармальна раілі не пераходзіць мяжу. А зараз, я б сказаў, мы здымаем псіхалагічны бар'ер», - распавёў палітолаг.
На яго думку, прарыў варта разглядаць не як зневажальную аплявуху Уладзіміру Пуціну, а як тое, што надышоў час прывучаць расейцаў да таго, што вайна можа ісці на іх тэрыторыі. І каб Захад таксама да гэтага абвыкаў.
Яшчэ адзін эфект датычыцца саміх украінцаў. Лакальныя дзеянні ў Курскай вобласці важныя ў палітычным і сацыяльна-псіхалагічным плане. Каб перапыніць чорную паласу роспачы ад навін з фронту, паказаць, што Сілы абароны могуць не толькі адыходзіць, але і наступаць.
«Мне гэтыя падзеі нагадваюць аперацыю ў Харкаўскай вобласці ў 2022 годзе. Гэта стыль Аляксандра Сырскага (гетман УСУ, - рэд.). Мы бачым, што ён можа дзейнічаць нестандартна, гэта важны тонус для нас, каб мы разумелі, што можам і павінны выстаяць», - падкрэсліў Фясенка.
Пуцін не прайшоў праверку?
Рэакцыя расейскага кіраўніцтва таксама паказальная. Пуцін адрэагаваў праз дзень, заявіў аб правакацыі і абвінаваціў украінскія войскі ў нібыта невыбарчых абстрэлах. А таксама даручыў ужыць «неадкладныя захады». Начальнік генштаба Валерый Герасімаў паспяшаўся запэўніць у тым, што прарыў спынены. Паведамлялася аб перакідцы падмацаванняў у Суджанскі раён, якія хутчэй за ўсё яшчэ не ўступілі ў бой.
Сітуацыя ў Курскай вобласці стала праверкай для расейскай абароны і ўлад. Некаторы час пасля прарыву яны маўчалі, рэакцыя Крамля, відавочна, паступіла са спазненнем. Што выклікала шквал панікі і істэрыкі ў сацыяльных сетках. Гучалі заклікі да абвяшчэння вайны, але Пуцін пабаяўся павышаць градус эскалацыі.
На думку Фясенкі, расейскі дыктатар разумее, што само слова «вайна» негатыўна паўплывае на настроі ў грамадстве. Па гэтым чынніку ў тым ліку не праводзіцца масавая мабілізацыя, але не толькі. Пуцін не хоча спальваць усе масты і ведае, што, калі пойдзе на абвастрэнне, значна ўзрастуць рызыкі наўпроставага канфлікту з Захадам.
«Мне здаецца, усё адно за асноўны сцэнар заканчэння вайны ён трымае перамовы. Перамагчы ў вайне не зможа, але жадае скончыць на сваіх умовах. Таму казаў стрымана і для нас гэта добра. З гледзішча, як гэта ўспрыме Захад. Маўляў, бачыце, вы баяліся і стрымлівалі нас, а ў Пуціна свае страхі. Эскалацыя з яго боку даўно здарылася і не трэба баяцца нестандартных удараў па Расеі», - адзначыў суразмоўца.
Аляксандр Мусіенка згодны: прарыў паказаў, што расейскія пагрозы застаюцца ўсяго толькі пагрозамі. На справе ж, калі ўзнікла наўпроставая пагроза для Расеі, Пуцін захваляваўся, сабраў Савет бяспекі, даў распараджэнне па тыпу ўзмацніць мяжу і атрымаў абяцанне, што «вораг будзе разбіты».
А паніка і правал камунікацыі, з яго слоў, тлумачацца проста. На сёння Крэмль не гатовы сумленна казаць звычайным расейцам, чаму ўсё гэта адбываецца.
«Пуціну трэба будзе выйсці і растлумачыць, чаму стала прылятаць шмат дронаў і ракет, чаму вайна прыйшла на іх тэрыторыю. Прычына ў тым, што Пуцін пачаў вайну і гэта наступствы вайны. Хто вінаваты? Калі пачаць пра гэта казаць, можна выйсці на сябе. Безумоўна, у Крамлі не хочуць пагаршаць настроі супраць сябе», - растлумачыў эксперт.
Ці ўзмоцніць прарыў перамоўныя пазіцыі Украіны
На фоне размоў аб неабходнасці рухацца да заканчэнрня вайны Украіна падкрэслівае: на мірныя перамовы трэба выходзіць на моцных пазіцыях. Суразмоўцы РБК-Украіна схіляюцца да таго, што падзеі ў Курскай вобласці могуць быць элементам такой тактыкі.
Такія дзеянні выклікаюць захапленне і павагу, як следства, пазітыўна ўплываюць на імідж краіны за мяжой. І адпаведна, фармуюць лепшую перагаворную пазіцыю, перакананы Аляксандр Мусіенка.
Але паколькі аперацыя працягваецца, складана сказаць, ці паўплывае яна на меркаванне партнёраў, іншых удзельнікаў будучага Саміта міру і, напрыклад, Кітая, якога, са слоў прэзідэнта Уладзіміра Зяленскага, хочуць бачыць не пасрэднікам, а гульцом, здольным ціснуць на Маскву.
Разлічваць на тое, што Пекін стане больш добразычлівым да Украіны, не варта, упэўнены палітолаг Уладзімір Фясенка. Вайну ён успрымае ў кантэксце супрацьстаяння з ЗША і ў яго шмат агульнага з успрыманнем у Расеі. Іншымі словамі, Кітаю не выгадная ні перамога Украіны, ні поўная перамога РФ.
«Паводле маіх звестак, у Кітаі і не толькі ў Кітаі гэтую аперацыю бачаць так, што яна можа ўзмацніць пазіцыю Украіны. Як і ў якой ступені? Залежыць ад развіцця сітуацыі. Але калі да падзей у Курскай вобласці адназначны дыягназ палягаў у нашай слабасці (таму што расейцы наступаюць), то зараз збольшага нашы пазіцыі пачынаюць узмацняцца», - распавёў Фясенка.
Што дакладна зразумела, украінскі бок дэманструе здольнасць мяняць ваенную сітуацыю. І ўмоўныя дасягненні ў Курскай вобласці могуць стаць моцнай картай на перамовах.
«Прабачце за цынізм, але нават калі нам не ўдасца прайсці далей, то плацдарм, які ёсць, у перспектыве можа быць скарыстаны для абмену. Напрыклад, расейцы сыходзяць з поўначы Харкаўскай вобласці, а мы вяртаемся на мяжу. У дыпламатычных колах гэта ўжо абмяркоўваюць. Але, на мой погляд, пакуль рана казаць аб тым, ці падштурхнуць падзеі ў Курскай вобласці Расею да перамоў не толькі на яе ўмовах. Да перамоў яшчэ далёка», - падсумаваў ён.
Напярэдадні дарадца кіраўніка Офіса прэзідэнта Украіны Міхаіл Падаляк выказаў меркаванне, што гэтыя падзеі могуць паўплываць на будучы перамоўны працэс. Хаця б у плане таго, што да расейскіх вярхоў нарэшце дойдзе – вайна ідзе не паводле сцэнару РФ.