29 сакавiка 2024, Пятніца, 13:12
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Добра, што на лекі грошы не патрэбныя»

«Добра, што на лекі грошы не патрэбныя»

Прадавачка у газетным кіёску аб сваіх даходах і выдатках.

Жанчына, якая працуе ў кіёску продажу прэсы, распавяла Intex-press, які заробак атрымлівае, дзе абедае і колькі на гэта выдаткоўвае, як часта абнаўляе гардэроб і чым падзарабляе.

Шмат гадоў я прапрацавала ў зелянгасе - у цяпліцах на кветках, але з узростам здароўе стала горшае, таму я пачала шукаць іншае месца. І вось на параду сяброўкі, якая працуе ў паштовым аддзяленні, я ўладкавалася прадаўцом у газетным кіёску. Тут я і працую ўжо больш за 8 гадоў.

Графік у мяне 2/2. Заробак - 600 рублёў на месяц. Яшчэ 50 рублёў падзарабляю вязаннем. Вось і ўвесь мой даход. Вядома, гэта не вельмі вялікія грошы, як кажуць, стае ад заробку да заробку, але ў маім узросце добра, што ўвогуле працую. Звычайна ў 55 гадоў, калі ўжо адкуль звольніўся, то браць на новае месца не асабліва хочуць. Таму дзякуй і за такую магчымасць хоць нешта зарабіць.

Аплачваю толькі тэлефоны

Я жыву з мужам у двухпакаёвай кватэры. Дачка даўно выйшла замуж, у нас ёсць выдатны ўнук.

Камуналка за месяц выходзіць не дужа вялікая - блізу 80 рублёў. Я плачу толькі за хатні тэлефон і мабільныя - свой і мужа. Я аматарка пабалакаць з сяброўкамі і на міжгароднія маме ў вёску тэлефаную спытаць, як яе здароўе, таму за стацыянарны тэлефон у сярэднім за месяц выходзіць 15 рублёў. На мабільныя кладу па 20 рублёў кожнаму, каб і інтэрнэт быў.

Раз на месяц з заробку я, як гаспадыня, закупляюся мыйнымі, пральным парашком, вадкім мылам, асвяжальнікам паветра і вільготнымі сурвэткамі. На гэта ідзе прыкладна 35 рублёў.

На абед - гатовыя стравы з крамы

Па прадукты мы з мужам ездзім закупляцца разам. Няма такога, што купляем усё адразу. Бывае, спачатку едзем толькі па мяса і курыцу. На наступным тыдні можам паехаць па рыбу і малочныя прадукты.

Мой кіёск знаходзіцца побач з крамай, таму амаль кожны дзень я нешта там бяру дадому: хлеб, батон, малако, печыва, ёгурты.

На прадукты я выдаткоўваю на месяц са свайго заробку прыкладна 250 рублёў.

Абедаю я на працы. Мікрахвалёўкі ў кіёску няма, ёсць толькі абагравальнік і вентылятар на выпадак змены тэмператур. Таму звычайна хаджу ў краму і купляю нешта гатовае: салата, сасіску ў цесце, плоў, катлету, дранікі. У краме мне разаграюць, а я на працоўным месцы. Разумею, што гэта нятанна, але гарачае.

На абеды ў мяне ідзе блізу 150 рублёў.

Часам папешчу сябе новай хусткай або шалікам

Які можа быць гардэроб у чалавека, якога відаць толькі праз акенца кіёска? Адзення ў мяне стае. Кофты, штаны, спадніцы - назбірала ўжо да свайго ўзросту, ды і памер не мяняецца.

Бывае, што куплю сабе калготкі новыя, бо раблю зацяжкі праз крэсла. Часам магу папесціць сябе новай хусткай або шалікам. На такія абноўкі больш за 30 рублёў на месяц я не марную.

А вось стрыжку з афарбоўваннем валасоў я раблю кожны месяц. Абавязкова купляю туш для веек і крэм для рук. Вось яшчэ блізу 40 рублёў з партманэта.

Паспяваю вязаць і на продаж

На працы ў мяне дастаткова часу, каб вязаць. Таму нешта я вяжу сабе (швэдар, шапку), унучку шкарпэтачкі, яшчэ і на продаж паспяваю.

Для продажу вяжу шкарпэткі і пінеткі, дачка потым прадае. Вось гэтыя 50 заробленых на вязанні рублёў ёй і ўнуку аддаю на прысмакі.

Яшчэ на 40 рублёў раз на месяц ходзім з унукам у кавярні і на батуты.

«Адкласці не атрымліваецца, усё, што магу – даць крыху дачцэ з унукам»

Працаваць мне ў кіёску падабаецца. Вядома, ёсць свае нязручнасці. Напрыклад, у прыбіральню даводзіцца хадзіць у краму, узімку апранацца цяплей, нягледзячы на тое, што ёсць абагравальнік.

Затое пакупнікі - людзі добрыя, па вясне нават расаду прыносяць мне, якую я купляю. Я ўжо на памяць ведаю, хто якія цыгарэты купляе, а хто якія вафлі. А яшчэ дзякуючы кіёску мой унук вырас на кнігах - іх часта спісваюць.

Адкласці нешта з майго заробку не атрымліваецца, усё, што магу – даць крыху дачцы з унукам на нейкія дробязі. Гэта яшчэ добра, што на лекі грошы не патрэбныя. Імкнёмся не хварэць з мужам, для прафілактыкі п'ем зёлкавыя гарбаткі і ходзім у лазню. А калі б яшчэ на лекі давялося марнавацца, тады і зусім бы не пацягнула.

Напісаць каментар

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках