Пуцін тройчы спудлаваў

Пекіну ён больш не патрэбен.

Падтрымка Кітаем краіны-агрэсаркі Расеі грунтуецца не на сімпатыі да кіраўніка Крамля Уладзіміра Пуціна або РФ агулам, а на цынічнай цікавасці да рэсурсаў гэтай краіны, якімі варта скарыстацца. У Пекіне ніколі не ставілі знак роўнасці паміж Пуціным і Расеяй, і гэтая тэрыторыя цікавая ім за ўсякай уладай.

У Кітаі паважаюць тых, хто выбірае правільны момант і здзяйсняе правільныя дзеянні. Пуцін жа паказаў, што тройчы спудлаваў у сваіх разліках - у дачыненні да Украіны, у дачыненні да Еўропы і ў дачыненні да самой Расеі. Таму, калі ў Расеі пачнецца працэс змены ўлады, Пекін не будзе адмаўляць гэтага і пачне гуляць у сваю гульню. Пакуль невядома, якой будзе гэтая гульня, але з упэўненасцю можна сказаць, што дапамагаць Пуціну ўтрымацца ва ўладзе Кітай дакладна не будзе. Ён яму не патрэбен.

Такое меркаванне ў эксклюзіўным інтэрв'ю obozrevatel.com выказаў міністр замежных спраў Украіны ў 2014 годзе - 2019 гадах Павел Клімкін.

- Выданне The Washington Post апублікавала аналітычны артыкул супрацоўніка Рады ў міжнародных дачыненнях Макса Бута, у якім гаворыцца, што лідар Кітая Сі Цзіньпін спрабуе дыстанцыявацца ад Пуціна і ад поўнай падтрымкі Расеі, бо не хоча апынуцца ў адным лагеры з краінай, якая саступіла. На думку аналітыка, Пуцін фактычна стаў абузай у сітуацыі, калі той развязаў вайну супраць Украіны. Ці згодны вы з такімі ацэнкамі? Ці можа Сі Цзіньпін публічна адмовіцца ад «ўсёабдымнага сяброўства» з Расеяй?

- Я згодзен часткова. Гэтая тэма цяпер шмат абмяркоўваецца на розных пляцоўках. Мы бачым, што Кітай як сістэма і кітайскае кіраўніцтва, вядома, не мае ніякага энтузіязму наконт падтрымкі Расеі. Калі б Кітай актыўна падтрымліваў Расею і ваенным шляхам, і праз наданне тэхналогій, пазіцыя расейскага рэжыму была б лепшай. Але мы гэтага не назіраем.

Больш за тое, мы бачым спробы Масквы здабываць зброю ў Паўночнай Карэі, Іране ці Афрыцы. Гэта значыць, фактычна Кітай адмовіў Расеі ў вайсковай і высокатэхналагічнай падтрымцы. Але ў той жа час Кітай на сёння не гатовы кінуць расейскі рэжым, бо ён яму проста патрэбен у геапалітычным супрацьстаянні з Захадам - і ў сённяшнім, і ў будучыні.

Асновай гэтага не з'яўляецца сімпатыя ні да Пуціна, наколькі нам вядома са шматлікіх крыніц, ні да расейскага рэжыму. Ёсць цынічнае жаданне выкарыстоўваць Расею, яе патэнцыял, у тым ліку рэсурсы.

Таму неўзабаве Кітай будзе спрабаваць гуляць ролю незалежнага гульца, магчыма, незалежнага медыятара. Вельмі шмат будзе залежаць ад візіту Энтані Блінкена ў Пекін, запланаванага на 5-6 лютага. І ў кантэксце пазіцыянавання Пекіна, і ў кантэксце магчымых агульных няхай не дзеянняў, але, тым не менш, агульнай тактыкі.

Я ўпэўнены, што для Кітая мець Расею такой, як яна ёсць сёння, не з'яўляецца доўгатэрміновай мэтай, бо гэтае партнёрства ўжо цяпер, акрамя рэсурсаў, акрамя выкарыстання Расеі нічога Кітаю не дае. Яно працуе ў адзін бок, фактычна гэтае партнёрства не працуе ў іншы бок.

- Вы ведаеце, што ў Расеі часта ставяць знак роўнасці: Пуцін = Расея, Расея = Пуцін. Ці думаеце вы, што і ў Пекіне таксама ставяць такі знак роўнасці? Ці, наадварот, там гатовыя выкарыстоўваць Расею, пра што вы сказалі, з усякай уладай?

- Сто адсоткаў – з усякай уладай. Там такога знака роўнасці сапраўды не ставяць. Мы ведаем гэта па дыскусіях кітайскіх аналітыкаў таксама на шматлікіх пляцоўках. І я абсалютна ўпэўнены, што існуе праблема даверу асабіста да Пуціна, бо незалежна ад таго, што ён казаў Сі да поўнамаштабнай агрэсіі, кітайская філасофія любіць толькі пераможцаў, кітайская ментальнасць любіць тых, хто выбірае правільны момант і робіць правільны разлік. Сёння ў Пекіне мяркуюць, што Пуцін абраў няправільны момант, што ён ментальна памыліўся ва ўсіх сваіх ключавых ацэнках. Ён фундаментальна памыліўся ў дачыненні да Украіны, фундаментальна памыліўся ў дачыненні да Захаду і фундаментальна памыліўся ў дачыненні да Расеі.

Гэта азначае, што Кітай адназначна ніколі не будзе ўспрымаць Пуціна нароўні з сабой. Вы памятаеце, што Пуцін сказаў падчас апошняй сустрэчы з Сі на саміце Шанхайскай арганізацыі супрацоўніцтва. Ён ужо тады прызнаў, што ў Кітая ёсць «пытанні». Наколькі я ведаю, гэтыя «пытанні» толькі павялічваюцца.

- Апошняе ўдакладненне. Гэта значыць, вы дапускаеце, што калі ўзнікне пытанне аб змене ўлады ў Расеі, тым ці іншым шляхам, то Кітай няхай і не будзе спрыяць гэтаму, але ён, прынамсі, прыме і не будзе адмаўляць гэта?

- Я нават дапускаю, што Кітай можа тут гуляць у сваю гульню. Ці будзе гэтая гульня супольнай з кімсьці іншым, ці гэта будзе яго асобная гульня, але тым не менш, Кітай ніколі не ставіць на асобных кіраўнікоў або на асобныя персаналіі.

Я думаю, што Кітаю Пуцін не патрэбны. Расея - так, але Пуцін дакладна не.