Расейскі палітолаг: Калі Пуцін сыдзе, Кадыраву давядзецца ўцякаць

Цяпер кіраўнік Чачэніі пастанавіў залегчы на дно.

У інтэрв'ю «Главреду» расейскі палітолаг Дзмітрый Арэшкін распавёў, ці ёсць у Рамзана Кадырава шанец утрымаць уладу ў Чачэніі, калі Расея саступіць.

- У апошні час кіраўнік Чачэніі Рамзан Кадыраў стаў значна радзей з'яўляцца ў публічнай прасторы і выказвацца аб вайне ва Украіне. Як вы думаеце, з чым гэта можа быць злучанае?

- Мне здаецца, гэта звязанае з тым, што Пуцін вызначыўся з пераходам «спецаперацыі» ў поўнамаштабную вайну. Вайну павінны весці прафесійныя вайскоўцы, як і планаваць шматузроўневыя вайсковыя аперацыі. Менавіта таму Пуцін прызначыў Герасімава адказным за ўсю вайсковую машыну, якая ваюе з Украінай, і такім чынам дэ-факта абвясціў агульнарасейскую нацыянальную ваенную кампанію.

Дзякуй богу, цяпер гэтай працэдурай камандуе «Генштаб усяе Русі». Не нейкія асобныя генералы, а Герасімаў і Шайгу. А раз так, Пуцін змушана на іх паставіў. З прычыны гэтага, такі кароткатэрміновы блок нефармальных ваяк - Прыгожына, Кадырава - на патрабаванне вайскоўцаў, натуральна, адціскаецца. Бо тыя, не саромеючыся, крытыкавалі дзейнасць фармальных федэральных органаў, якія адказваюць за вайну. І цяпер Герасімаў і Шайгу, атрымаўшы змушаны карт-бланш з боку Пуціна, паміж справай указалі на іх месца і Кадыраву, і Прыгожыну.

Прыгожын, увогуле, даволі выдатны, але ўсё ж бандыт, і наўрад ці ён можа кіраваць, забяспечваць лагістыку і ўсё астатняе ў маштабах вайсковай аперацыі. Ён можа гнаць «зэкаў» на кулямёты, тым больш, што ў яго ёсць нейкія прафесійныя вайскоўцы, якія пайшлі на службу, так што кароткатэрміновыя ці дробнамаштабныя вайсковыя аперацыі яму па плячы.

Адпаведна, Кадыраў, які вельмі тонка адчувае павевы наверсе, адышоў у цень, каб лішні раз не падстаўляцца. Дарэчы, цяпер ён пачынае з яе выходзіць, але ўжо ў іншай якасці. Ён ужо не паказвае з сябе «пераможцу Кіева», «заваёўніка Украіны», а зрушыўся ў прастору ідэалагічнай барацьбы і смяротна крыўдзіцца на персанажа са Швэцыі, які спаліў Каран. Гэты чалавек - датчанін, гэта значыць, фармальна Швэцыі не падпарадкоўваецца, а Кадыраў абураецца і такім чынам спрабуе падняць мусульман усяго свету супраць «нязноснага Захаду». Кадыраў разумее, што насамрэч Пуціну ён ужо ў меншай ступені патрэбны як вайсковы камандуючы, і спрабуе сябе на полі ідэалагічнай барацьбы, распавядае пра 1,5 мільярды мусульман, якіх абразіў заходні свет і г.д.

Прыгожыну ў гэтым сэнсе горш, бо ён не можа гаварыць ад імя мусульман, хаця не выключаю, што неўзабаве ён будзе гаварыць ад імя праваслаўных хрысціян – ён чалавек з вялікім жыццёвым досведам, яму перафарбоўвацца не ўпершыню.

Агулам гэта праблема, якая паказвае ўсведамленне Пуціным пераходу да цяжкай, доўгатэрміновай, маштабнай нацыянальнай вайны. Гісторыя з «СВА» скончылася няўдала, і цяпер пуцінская Расея ўцягваецца ў доўгатэрміновую вайну да знясілення.

І тут, вядома, і кадыраўцы, і прыгожынцы гуляюць сваю немалаважную ролю, але ўсё ж яны знаходзяцца на другім плане.

Кадыраў выдатна ведае, што ён Кадыраў толькі датуль, пакуль у Крамлі Пуцін. Як толькі ён знікае, Кадыраву трэба збіраць манаткі, складаць іх у самалёт і ляцець куды-небудзь у Арабскія Эміраты.