«0 рублёў за 10 тысячаў кіламетраў»: Беларус навучыўся ездзіць бясплатна

Уладальнік Volvo з Гародні стаў мясцовай славутасцю.

Мужчыну на Volvo, які ездзіць бясплатна, ведаюць многія ў Гародні. Чутка пра яго дайшла і да «АвтоГродно». Карэспандэнт выдання сустрэўся з «вольваводам», які запэўнівае, што не выдаткоўвае ні рубля на язду на гэтай машыне. Як гэта магчыма?

Прызнаемся, спачатку нам здавалася, што гэты жарт. Мужчына кажа:

– Нечакана для самога сябе, паездкі на маёй Volvo сталі абыходзіцца мне роўна ў нуль рублёў. Танней чым на электрамабілі. Як гэта магчыма? Я заліваю ў паліўны бак адпрацаваную аліву.

– Чыстую адпрацаваную аліву? І больш ніякіх дадаткаў?

– Абсалютна нічога. У маёй Volvo дызельны рухавік і механічная паліўная помпа. Калі я перайшоў на аліву, то толькі крыху змяніў кут апярэджання ўпырску паліва і паліўны фільтр замяніў на алейны. Больш ніякіх адаптацый. Аўтамабіль заводзіцца і едзе на чыстым адпрацаванай аліве.

– А як быць зімой? Няўжо Volvo завядзецца на чыстай адпрацоўцы?

– Тут мне трэба растлумачыць. Рухавік сапраўды неахвотна заводзіцца халоднай раніцай на чыстай аліве. Я пачаў заліваць аліву разам з дызельным палівам вясной. Тады раніцай было холадна і я дадаваў у аліву 5–10% бензіну, тады пуск атрымліваўся беспраблемным. Улетку дадаваць бензін перастаў, часам раніцамі прасіў суседзяў падштурхнуць машыну і праз 3 метры матор заводзіўся. Потым рухавік цэлы дзень цёплы і заводзіўся без праблемаў.

– І як тады ездзіць зімой?

– Хачу зрабіць другую паліўную магістраль і заводзіцца на салярцы, а потым пераключацца на аліву, калі рухавік будзе гарачым.

– Колькі вы так ужо праехалі?

– Блізу 10 000 кіламетраў.

– Як сябе адчувае рухавік?

– Добра, нядаўна мы здымалі клапаннае вечка, стан цыліндраў і поршняў выдатнае. Нагар быў, але для веку і прабегу гэтай машыны ён у межах нормы, прыбраўся анучай. Да гэтага я перабіраў бензінавы рухавік гэтых гадоў, там увогуле нагар давялося здымаць цвёрдай шчоткай.

– А для вас характар язды змяніўся?

– Розніцы няма, толькі рэзкія старты імкнуся не рабіць, таму што паднімаецца цёмнае воблака за аўтамабілем. Вы напэўна гэта часта бачылі ў аўтамабіляў, дзе ў паліва трапляе аліва. Яшчэ сябры заўсёды ведаюць, што я побач праехаў: пасля Volvo пахне пельменямі.

– Перажываем за экалогію. Здароўя прыродзе вы сапраўды не дадаяце.

– У мяне іншае меркаванне. На адпрацаванай аліве ацяпляюцца сотні гаражоў у Гародні, нават некаторыя прадпрыемствы выкарыстоўваюць адпрацоўку для абагравання. Паглядзіце, як шмат у Беларусі прадаецца катлоў на адпрацаванай аліве. Усё афіцыйна. Таму якая розніца, дзе будзе выкарыстоўвацца адпрацоўка: у мяне ці побач у печках?

– Ну, а аліву для рухавіка вы набываеце новую?

– Як пачаў ездзіць на аліве, у самім рухавіку аліву яшчэ не мяняў. Але гэта будзе безадкідная вытворчасць: пасля зліву заліў у бак і ездзіш далей.

Прызнаемся, што ў нашай размове была нотка недаверу. Мужчына гэта адчуў і запрасіў нас «на запраўку». Каб даказаць свае словы справай:

– Адпрацаваную аліву перадаюць мне многія знаёмыя. Дораць. Некаторыя ўжо казалі, што шкадуюць, што ў іх няма такой Volvo, усміхаецца мужчына. – Цяпер у мяне новая задача: паехаць на раслінным алеі з-пад бульбы фры. Я ўжо дамовіўся з адным з рэстаранчыкаў, яны збіраюць мне алей пасля гатавання ў асобную каністру.