Сяргей Дылеўскі: Лукашэнкаўская ілюзія руйнуецца як картачны дамок

Сітуацыя на «Мотавела» - паказальная.

Пра настроі сярод беларускіх працоўных, сітуацыі на прадпрыемствах, вызваленні Беларусі і перамозе Украіны сайт Charter97.org пагаварыў з лідарам Беларускага аб'яднання працоўных Сяргеем Дылеўскім.

- Сяргей, з пачатку вайны вы пачалі ездзіць ва Украіну як валанцёр. Раскажыце, чым вы займаецеся?

- Найперш адзначу, што мы, Беларускае аб'яднанне працоўных, ездзім ва Украіну выключна з гуманітарнымі місіямі. Нашая дапамога ў падвозе гуманітарнай дапамогі, ежы, медыкаментаў для мірнага насельніцтва, якое пацярпела ад ваенных дзеянняў. Без перабольшання магу сказаць, што аб'ехалі практычна ўсю Украіну: Львоў, Жытомір, Кіеў, Харкаў, Мікалаеў і іншыя гарады. Мы бывалі ўжо практычна ўсюды.

- Што з убачанага вас ўразіла?

- Больш за ўсё ўразілі дзве рэчы. Першая - некаторыя гарады практычна цалкам знішчаныя, проста сцёртыя з твару зямлі. Другое - у 21 стагоддзі, фактычна ў цэнтры Еўропы, людзі вымушаныя жыць у сутарэння і кіпяціць ваду з лужын, таму што няма ніякіх умоў для жыцця. Гэта звязана з вайной, бо Расея скідае бомбы, ладзіць ракетныя абстрэлы жыццёва важнай інфраструктуры гарадоў. Ракеты прылятаюць у цеплаэлектрацэнтралі, гідраэлектрастанцыі, аб'екты водазабеспячэння. Людзі застаюцца без нейкіх базавых сродкаў існавання. І мы з калектывам Беларускага аб'яднання працоўных разважылі, што наша задача як грамадзян краіны, з якой ляцяць гэтыя ракеты, паспрабаваць кампенсаваць гэта ўсімі даступнымі сродкамі.

- Як цяпер ва Украіне ставяцца да беларусаў?

- Стаўленне напраўду напружанае. Я даволі часта езджу з камандай парамедыкаў, удзельнічаю ў эвакуацыі параненых, цывільнага насельніцтва з тэрыторыі Украіны на лячэнне ў Еўропу. І калі пацыенты даведаюцца, што я беларус, у іх шок. Бо сапраўды да беларусаў ставяцца не вельмі добра, а тут нейкі валанцёр-беларус нейкай халеры прыехаў ва Украіну. Але дастаткова паразмаўляць з людзьмі хвілін пяць і ўкраінцы пранікаюцца, калі даносіш да іх інфармацыю, што не ўсе беларусы аднолькава бескарысныя.

- Ад ваенных дзеянняў РФ ва Украіне пацярпела і беларуская прамысловасць. Якая зараз абстаноўка на прадпрыемствах

- Беларускія прадпрыемствы вельмі мала працавалі на экспарт. Калі браць машынабудаўнічую галіну, то экспарт часта ішоў менавіта на ўсходнім кірунку. Цяпер поўнасцю спыніліся пастаўкі на Захад, іх практычна няма. Плюс велізарная праблема - пастаўка дэталяў для зборкі. Таварыш, які зараз, на жаль, ля стырна, сам гэта паказаў на прыкладзе «МотаВелаЗавода». У Беларусі практычна няма нічога свайго. Усе тэхналогіі і магутнасці альбо скапіяваныя, альбо скрадзеныя, альбо робяцца пад ліцэнзіяй. І калі рэжым Лукашэнкі патрапіў пад санкцыі, магчымасць вытворчасці рознага кшталту прадукцыі проста закрылася, яе зараз няма.

- Зыходзячы з вашых звестак аб стане беларускіх прадпрыемстваў, да чаго варта рыхтавацца беларускім працоўным?

- Цяпер стратныя прадпрыемствы спрабуюць выцягнуць за кошт крыху больш прыбытковых, але гэта вядзе да раскідання і тых, і іншых. Гэта значыць сітуацыя вельмі сумная, невядома, на колькі іх хопіць - яшчэ месяц, два, можа - тры. Потым заводы проста спыняцца, бо людзям не будзе чым плаціць заробкі. У супрацоўнікаў дык вось, цяпер няма працы, прадпрыемствы ўводзяць паркагаспадарчыя дні. Калі раней суботнікі ладзілі раз на паўгода, то зараз ледзь не раз на тыдзень, каб людзей нечым заняць.

- Якія сферы больш за ўсё пацярпелі ад санкцый і вайны?

- Больш за ўсё пацярпелі сферы, звязаныя з электроннай прамысловасцю, абсалютна ўсё, што звязана з электронікай. Найбольш буйныя пастаўкі дэталяў на вытворчасці былі звязаны тым ці іншым спосабам з электронікай. Большасць імпартаваных з Еўропы і іншых краін дэталяў для трактароў, аўтамабіляў, колавых цягачоў, той жа мотатэхнікі складала менавіта электроніка. Цяпер няма магчымасці такіх паставак. Калі жалеза яшчэ могуць неяк плавіць і збіраць за кошт расейскага рэсурсу, то электронных дэталяў проста няма. Таму вытворчасці, звязаныя з электроннай прамысловасцю, зазнаюць больш за ўсё.

- Як за апошні час змяніліся настроі ў асяроддзі працоўных?

- Настроі такія ж, як і паўгода таму. Гэта поўны заняпад, поўнае неразуменне таго, што адбываецца. Плюс зараз дадаецца рост коштаў абсалютна на ўсё, рост цаны жыцця. Людзі зарабляюць усё менш, кошты ўзнімаюцца ўсё вышэй. Гэта прыгнятае беларусаў, але наколькі яшчэ выстарчыць цярпення - пакуль што незразумела.

- Як беларускія працоўныя ставяцца да вайны ва Украіне?

- Абсалютна негатыўна, але пра гэта не прынята казаць. Мы самі цудоўна ведаем, што ў Беларусі і Расеі за гэта можна атрымаць крымінальны тэрмін. Людзі не падтрымліваюць дзеянні беларускіх уладаў, не падтрымліваюць дзеянні расейскіх уладаў, але абіраюць за лепшае чамусьці пра гэта маўчаць.

- Што трэба рабіць, каб наблізіць вызваленне Беларусі і перамогу Украіны?

- Як я казаў год таму, паўтара гады таму, таксама паўтаруся і сёння: калі браць працоўных, то ў Беларусі дапамогуць ціхія бунты і страйкі. Напраўду - гэта відавочны факт. Калі працоўныя спыняць вытворчасць, то ўся ілюзія вось гэтай стабільнасці, ілюзія дабрабыту, якую спрабуе ўсурычыць нам рэжым Лукашэнкі, яна проста абрынецца і як картачны дом проста рассыплецца.

- Сёння ўсё больш людзей кажуць, што сітуацыю ў Беларусі можна змяніць вайскова-палітычным шляхам. Магчыма, пры дапамозе беларускіх добраахвотнікаў і тых, хто захоча вызваляць Беларусь са зброяй у руках. Якую ролю ў такім сцэнары маглі б адыграць беларускія працоўныя?

- Калі такі сцэнар здарыцца, то найлепшае, што могуць зрабіць беларускія працоўныя, - гэта партызанская вайна супраць рэжыму Лукашэнкі. Мы бачым, што адбываецца цяпер у Расеі, што адбываецца на часова акупаваных тэрыторыях Украіны - ад неасцярожнага абыходжання з агнём запальваюцца склады з боепрыпасамі. Часцяком гэта праца менавіта партызанскіх атрадаў, партызанскага руху. У выпадку нейкіх ваенных дзеянняў, сілавога сцэнару змены ўлады ў Беларусі, беларускія працоўныя могуць удзельнічаць у гэтым вызваленні менавіта такім чынам.

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]