Дзень «незалежнасці» Драздоў

Парад з'ехаў, а ўнітазы засталіся

Чакайце, а дзе парад? Што гэта за 3 ліпеня ў краіне - без параду? Няўжо грошы нарэшце скончыліся? Ці вайскоўцы ўжо ў акопах на ўкраінскай мяжы?

А раней шырока жылі, багата. Кожны год - парад. Прычым графік парадаў стваралі квадратна-гнездавым спосабам, каб ніводнага сезона не прапусціць: калі год дзеліцца на пяць, то парад праводзілі 9 траўня. Увесь астатні час - 3 ліпеня. Раскашавалі, можна сказаць. У адзіным шэрагу - айчынныя вайскоўцы, разанскія дэсантнікі, кантэміраўскія танкісты, кітайскія народна-вызваленчыя армейцы, знакамітыя групы азербайджанцаў, казахаў, армян, узбекаў, таджыкаў. «Драконы», «Кайманы», «Паланэзы», «Багамолы», «Цытрусы». У небе - МіГі, ІЛы, «сушкі» і «тушкі». На лафетах - унітазы, лядоўні, тэлевізары і ротарныя жаткі. На трыбунах - дзеткі ў гімнасцёрках на каленях у мам колеру хакі. На галоўнай трыбуне - суцэльныя маршалы з залатымі пісталецікамі. І адразу добрым людзям станавілася зразумела, што Беларусь - краіна багатая і стабільная, можа сабе дазволіць кожны год і самалёты ў неба запускаць, і танкі на вуліцы, і вайскоўцаў з Кітая выпісваць, каб прайшліся побач. Ворагі ж, зразумелая справа, толькі тым і займаліся, што зубаскалілі ў бяссільнай лютасці і зайздрасці да чужога дастатку і дабрабыту.

Журналісты, дарэчы, спрабавалі высветліць, у якія сумы гэтае задавальненне выліваецца. Але вайскоўцы маўчалі, як у палоне. Калі недзяржаўныя медыі яшчэ жылі ў Беларусі і нават былі зарэгістраваныя, яны, бывала, нават дасылалі ў міністэрства абароны афіцыйныя запыты. Ім адказвалі туманна: «фінансаванне ажыццяўляецца ў межах сродкаў, выдзеленых на бягучае ўтрыманне Узброеных сіл». Гадоў дзесяць таму, праўда, прэс-сакратар міністэрства надумаў адказаць дасціпна і сказаў журналістам: маўляў, не хвалюйцеся, хлопцы, не спрабуйце падлічыць, колькі на парад выдаткавана, і што можна было б на гэтыя грошы пабудаваць; калі б не праводзілі парад, можна было б на зэканомленыя сродкі хіба што па 10 грамаў кілбасы кожнаму беларусу раздаць. Мудрагелістыя калегі дасціпнасць не ацанілі і пачалі лічыць, што за сума выходзіць у залежнасці ад гатунку каўбасы. І дарагую палічылі, і танную. Атрымалася 600 тысяч даляраў, калі каўбаса танная, і 1,2 мільёна, калі дарагая. А яшчэ разнастайныя канцэрты, салюты і іншыя забаўкі - увогуле, мільёны даляраў кожны год дзеля таго, каб маршальскім жазлом памахаць і ўнітазамі на лафеце палюбавацца. Я ж кажу, багатая ў нас краіна.

Але сёлета ўжо другі раз параду не будзе. Чыноўнікі нават у гэтай дробязі брэшуць: гавораць, што парады праводзяцца толькі ў юбілейныя гады. Па-першае, незразумела, юбілеі чаго менавіта яны збіраюцца адзначаць парадамі. Перамогі ў Другой сусветнай вайне? Вызвалення Менска? Рэферэндуму, пасля якога 3 ліпеня абвясцілі днём незалежнасці? Дык гэта зусім розныя гады, і юбілеі, адпаведна, таксама. Да прыкладу, летась быў юбілей таго рэферэндуму - 25 гадоў. А парад упершыню не правялі. Па-другое, раней чыноўнікі сцвярджалі, што ў залежнасці ад юбілею мяняецца толькі дата парада, але ніякая сіла не прымусіць беларускую дзяржаву адмовіцца ад гэтага відовішча. Так што не хлусіце. І рэч зусім не ў тым, што вы раптам паразумнелі і надумалі эканоміць. Не, на ўласных забаўках вы ніколі не эканоміце.

Рэч у іншым. Апошні парад Лукашэнка правёў 9 траўня 2020 года. А роўна праз тры месяцы настала 9 жніўня. І цяпер многія з тых маладых людзей, якія выходзілі на пратэсты, сядзелі на Акрэсціна, зазналі катаванні і збіццё, служаць у войску. Іх набралі на тэрміновую службу. І што, зараз адправіць іх на парад? Вось проста так - на загад на тую самую магістраль, па якой яны хадзілі пад бел-чырвона-белымі сцягамі? Страшна, дашчэнту страшна. Так што ўжо лепей без параду на ўсялякі выпадак – хай народ асобна, а трыбуну ў Драздах пабудуюць. Чыноўнікі для асалоды гаспадара самі пройдуць строем з песняй. Утульны такі маленькі парадзік атрымаецца. Дзень незалежнасці Драздоў. І толькі ўнітазы з лядоўнямі самотна бялець на пыльных лафетах.

А людзям прапануецца адсвяткаваць так, як ім самім бы спадабалася: раніцай палявыя кухні з груцай з кацялкоў, днём удзень ля Палаца спорту, а ўвечар усё хорам праспяваюць гімн. Дагэтуль не разумею, чаму ў кожным еўрапейскім горадзе, нават самым маленькім, калі свята - то прыгожа, весела і з густам. А ў нас - груца ды караоке. Быццам у кожным чыноўніку, кожнага рангу, сядзіць унутраная Надзенька Каткавец і падпісвае распараджэнні.

Ірына Халіп, адмыслова для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]