Крах гоп-імперыі

Украіна перамагае і пераможа.

У інфармацыйнай прасторы няма нястачы сцэнароў развіцця падзей у сувязі з вайной, якую Расея вядзе ва Украіне. Згодна з гэтымі сцэнарамі, дарэчы, нескладана вызначыць не толькі аналітычны патэнцыял аўтараў або яго адсутнасць, але і палітычныя перавагі, дакладней ангажаванасць аналітыкаў.

Некаторыя вядомыя пракрамлёўскія майстэрзінгеры прынялі за лепшае наогул замаўчаць. З тых, у каго сядалішчны нюх добра развіты. Напрыклад, нямецкі расеец Саша Рар. Вось ужо хто, не грэбуючы нічым, працаваў на крамлёўскага маньяка, паспяваючы адзначыцца і ў іншых дыктатурах. Прапаноўваў сябе і ў Беларусі, але, відаць, з Лукашэнкам у кошце не сышліся.

Менш кемлівыя або проста прымусовыя, працягваюць напружана ўключаць сцэнары перамог Расеі ў вайне ў свае аналітычныя стужкі.

Ёсць і яшчэ адна катэгорыя: людзі дастаткова кампетэнтныя, якія ніяк не думалі, што Украіна дасць такі супраціў. Яны скрупулёзна падлічвалі колькасную перавагу ўзброеных сіл Расеі над войскам Украіны, перавага ва ўзбраеннях і тэхніцы, асабліва ў паветры, улічвалі наяўнасць у Расеі новых тыпаў узбраенняў. Гэтыя апошнія нібыта і на баку Украіны, але працягваюць трымацца за старыя стэрэатыпы, не заўважаючы, што свет кардынальна змяніўся.

З гэтых новых сусветных рэалій і трэба зыходзіць.

А яны такія:

Украіна перамагае і пераможа!

Расея падзе і як рэжым, і як дзяржава з усімі сваімі імпэрскімі амбіцыямі.

Мэты вайны змяніліся

Вайна яшчэ ідзе, але нават яе характар і мэты змяніліся.

Гэта ўжо не тая вайна, якая павінна была скончыцца трыумфам расейскага войска, пераможным парадам і ўзнясеннем імперскага сцяга на зрынутых і падкантрольных рэйху тэрыторыях.

Цяпер ідзе вайна за захаванне ўлады Пуціна, за яго крамлёўскі пасад.

Вайну пачаў вар'ят-тыран, а працягвае маладушны гопнік, які калоціцца за сваё крэсла.

Ад страху і ўсведамлення таго, што нарабіў (а ён, упэўнены, нават з бункера гэта бачыць), Пуцін аддае загады забіваць мірных грамадзян, жанчын, дзяцей, старых, бамбаваць жылыя кварталы, радзільні і гандлёвыя цэнтры. Не сумнявайцеся, гэта ягоныя асабістыя загады.

Страх штурхае яго на новыя зверствы, а маладушнасць не дазваляе спыніць захопніцкую вайну.

У такім стане ды яшчэ ахоплены фобіямі і комплексамі цяперашні гаспадар Крамля наробіць яшчэ нямала бед. Яго трэба тэрмінова спыняць усімі даступнымі сродкамі.

Галоўны пралік Пуціна, які развязаў гэтую бессэнсоўную злосную вайну, - ён занадта паверыў у тое, што геніяльны, бязгрэшны і карыстаецца любоўю і падтрымкай пераважнай большасці насельніцтва. Памылка людзей недалёкіх, але амбіцыйных. Такія, узлезшы на шасток, імкнуцца як мага хутчэй акружыць сябе адданымі і такімі ж недалёкімі выканаўцамі, праз якіх спрабуюць кіраваць рэчаіснасцю. Толькі задачай блізкага кола гэтых тыранаў, з'яўляецца скажэнне гэтай самай рэчаіснасці з карыслівых падахвочванняў. Сілавікі перабольшваюць небяспеку для цела кіраўніка і выдумляюць вонкавых ворагаў, за гэта атрымліваюць неабмежаваныя сродкі і дах. Гаспадары расказваюць аб небывалых прарывах, выдатных ураджаях і будуюць палацы з яхтамі для гаспадара, не забываючы пра сябе. Крадуць, зрэшты, усё. Хаця наўрад ці Расея раней ведала крадзеж такога маштабу як за Пуціным.

Народная вайна

З часам рэальнасць цалкам хаваецца за ўсімі бачнымі з раскошных вокнаў і ілюмінатараў гарызонтамі. Пра гэта яшчэ ў 2014 годзе сказала канцлерка Ангела Мэркель, папярэдзіўшы, што Пуцін «па-за сувяззю з рэальнасцю. Ён жыве ў іншым свеце».

У тым «іншым свеце» войскі Пуціна ва Украіне сустракалі хлебам з соллю, а купка бандэраўцаў у спалоху хавалася за рогам мазанкі.

Вось з гэтай групкай бандэраўцаў і пайшоў Пуцін ваяваць, ніяк не чакаючы, што наткнецца на народную вайну.

Украіна стварыла цуд, перакуліла ўсе разлікі не толькі расейскіх, але і заходніх стратэгаў і аналітыкаў. Украінскае войска было не толькі баяздольным, але і прафесійна лепш падрыхтаваным, чым расейскае. Узброеныя сілы, тэрытарыяльная абарона, добраахвотнікі, апалчэнне, мірнае насельніцтва - усе ўкраінцы ўсталі на абарону сваёй краіны. Аб баявым духу і маралі казаць наогул не даводзіцца. Спалучэнне гераізму, гумару і ўзаемадапамогі робяць непераможнай і войска, і краіну.

Ведучы кровапралітную бітву са звар'яцелымі крамлёўскімі імперцамі, Украіна ўжо перамагла некалькі войнаў.

Па-першае, з лёгкасцю перамагла інфармацыйную вайну. Расея марнуе велізарныя сумы на прапаганду і распаўсюджванні сваіх нахабных і ўбогіх поглядаў на сучаснасць па ўсім свеце. Украіна з лёгкасцю, за лічаныя дні звяла ўсю гэтую прапаганду на нішто, проста сілай свайго духу, і павярнула да сябе ўвесь свет.

Па-другое, Украіна садзейнічае небываламу яднанню дэмакратычных дзяржаў, усведамленню імі рэальнай небяспекі недэмакратычнай імперскай Расеі. «Рэалпалітык» больш не працуе, хаця прыхільнікі яе пакуль не зніклі.

Па-трэцяе, Украіна спарадзіла яшчэ адну магутную хвалю міжнароднай салідарнасці. Першая такая хваля з нашага рэгіёна звязана з беларускай рэвалюцыяй 2020 года. Сёння Украіна дэманструе свету, наколькі небяспечна падлабуньвацца да дыктатараў, улагоджваць іх, здольных падарваць усю планету. Свет не можа не вынесці з гэтага ўрокаў.

Але галоўная перамога Украіны - гэта перамога над расейскай імперыяй.

Крах гоп-імперыі

Цяперашні варыянт расейскай імперыі павінен стаць яе апошняй праявай. Напад на Украіну рэзюмуе бясслаўны шлях ад гопнікаў ва ўладзе да ўлады гопнікаў.

Ну, напраўду, не можа існаваць утварэнне, якое адмаўляе ўсе нормы цывілізаваных паводзін, выбухае вар'яцкімі ідэямі і пры гэтым прэтэндуе на сусветнае панаванне.

Дакладны вобраз сённяшняй Расеі даў пісьменнік Віктар Пялевін яшчэ ў 2004 годзе. Гэта такая маці-карова, якая доіцца нафтай, і шэрыя мянтоўскія чыны-пярэваратні выюць на яе пад наглядам эфэсбэшнікаў, выпрошваючы больш нафты. Толькі карова ўжо даўно мёртвая і выюць яны на яе чэрап.

У гэтай Расеі старанна на працягу многіх гадоў забівалася ўсё жывое ва ўсіх абсалютна сферах. Усюды кампетэнтнасць і прафесіяналізм замяняліся невуцтвам, затое лаяльным да ўлады.

Скрупулёзна выбудоўвалася панаванне той самай пераможнай шэрасці, якая прыводзіць да ўлады чорных (паводле Стругацкіх). Толькі тут было яшчэ прасцей: шэрыя адразу захапілі ўладу і чарнелі ўжо за сваёй жа ўладай.

У гэтай сістэме не можа быць не толькі нічога жывога, у ёй нават функцыянаваць нічога не можа.

Без усялякіх глыбокіх аналізаў зразумела, што эканоміка Расеі разваленая. Дастаткова толькі аднаго прыкладу палаца ў Геленджыку. Нават усё адно, пуцінскі ён ці, скажам, агульны, без найвышэйшага дазволу яго б не будавалі. На яго выдаткаваныя былі мільярды, пры гэтым скрадзеныя мільярды, у тым ліку са скарбніцы, а ў выніку ўсё зжэрла цвіль. Дакладная выява расейскай эканомікі.

Пра войска лепш за ўсё можа расказаць авіяносец «Адмірал Кузняцоў», празваны народам «Кузя», з ліхтугаў якога смяяўся ўвесь свет. Ён і гарэў, і тануў, і самалёты губляў, і людзей згубіў. І ўсё гэта ў мірны час, заўважце, ніхто яго не чапаў.

Зусім свежы прыклад злучае ў сабе ўсё спрадвечна расейскае: на Паўночным флоце з выдзеленага 1 млрд. расейскіх рублёў на абслугоўванне і рамонт зенітных ракетных комплексаў "Кінжал", "Ураган", "Крэпасць" былі выкрадзеныя 692 000 000 (70%).

Замежная сітуацыя ў Расеі, якая на пачатку кіравання Пуціна яшчэ ўспрымалася як свядомая дзяржава, не лепшая за ўнутраную. Не засталося ў Пуціна не тое што сяброў і супольнікаў, але нават сітуацыйных значных партнёраў. Адзін ён на расейскім ваенным караблі, ды яшчэ Лукашэнка, прывязаны да баластнай цыстэрны.

Гэта, вядома, трэба ўмець - ператварыць дзяржаву з вялізным патэнцыялам у гопніка-выгнанца. Пуціну гэта ўдалося, але тут ён не разлічыў і палез ва Украіну.

Гераічная барацьба ўкраінцаў з расейскай пошасцю прывяла яшчэ да аднаго, можа, найважнейшага выніку: усе супярэчнасці цяперашняй улады цалкам заганяюцца ўнутр Расеі.

Імкнучыся ўтрымацца ў Крамлі, Пуцін гэтаму актыўна спрыяе. Ён імкнецца канчаткова адрэзаць Расею ад вонкавага свету і пры гэтым задушыць астатніх незадаволеных унутры краіны. Але незадаволеных становіцца ўсё больш, войска зазнае няўдачы, матулям пайшлі грузы-200, уласнасць за мяжой імкліва абнуляецца, ды яшчэ санкцыі...

Закрыццё ўсіх клапанаў можа і павінна прывесці да імплозіі гэтай гоп-імперыі, гэта значыць да накіраванага ўнутранага выбуху, які яе і абрыне.

Украіна ваюе, ваюе за жыццё, у тым ліку і нашае.

Ёй патрэбная дапамога, і яна мае права на яе разлічваць.

Украіна перамагае і адзіны сцэнар, які сёння варта разглядаць, як наблізіць гэтую перамогу, выкарыстоўваць усе сродкі і магчымасці, якія мае свабодны свет.

Героям слава!

Андрэй Саннікаў, «Фэйсбук»